του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Παρακολούθησα με προσοχή την συνέντευξη του Πρωθυπουργού στον Αλέξη Παπαχελά και στον καθηγητή Featherstone στην εκδήλωση για τα "50 χρόνια μεταπολίτευσης στην Ελλάδα". Ομολογώ πως έχω κάποιες ενστάσεις για τα όσα ειπώθηκαν εκεί.
Είναι φανερό πως ο Πρωθυπουργός δεν πανηγυρίζει για το γεγονός πως η αντιπολίτευση είναι περίπου ανύπαρκτη. Και πολύ σωστά εξηγεί πως είναι ευκαιρία για την προώθηση κάποιων μεταρρυθμίσεων που υποστηρίζει και με τρόπο μάλιστα τέτοιον ώστε να εμπεδωθούν και μην είναι εύκολο να ανατραπούν στην πρώτη αλλαγή κυβερνητικής πλειοψηφίας. Πλην όμως εμμένει σε πολιτικές που δεν έχουν πλέον ιδεολογικό και καθαρό πολιτικό πρόσημο. Θα επικεντρωθώ σε δύο βασικά από αυτές.
Η πρώτη αφορά τις σοβαρές κρατικές παρεμβάσεις στη λειτουργία της οικονομίας. Δεν είναι επιχείρημα πως κάτι τέτοιο παρατηρείται σε πολλές άλλες χώρες και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Διότι σχεδόν κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί πως εκεί έχουν αποδειχθεί επιτυχείς. Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, το δημόσιο χρέος έχει εκτιναχθεί στα ύψη και οι προοπτικές της οικονομίας, ανεξαρτήτως ποιός τελικά θα εκλεγεί Πρόεδρος, δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες. Για την Ελλάδα μάλιστα, με την πρόσφατη εμπειρία της χρεωκοπίας και των μνημονίων, η διόγκωση του χρέους με τις παρεμβάσεις στη λειτουργία της αγοράς προκαλεί μεγάλες ανησυχίες και έκδηλη νευρικότητα. Οι ΗΠΑ με το υπερδιογκωμένο χρεος δεν μπορεί να αποτελούν για κανέναν παράδειγμα προς μίμηση.
Ούτε βέβαια και οι όποιες προσπάθειες ελέγχου των τιμών για την καταπολέμηση της ακρίβειας δικαιολογούν την νόθευση της λογικης της ελεύθερης αγοράς που επιχειρείται. Την ακρίβεια οφείλουν οι κυβερνώντες να κινηθούν για να την αντιμετωπίσουν, εξετάζοντας σε βάθος τις αιτίες που την προκαλούν. Κι όχι παρεμβαίνοντας στις εμπορικές δραστηριότητες επιχειρήσεων κι’ εταιριών. Είναι δεδομένο πως αυτή κατά κύριο λόγο προέρχεται απο δυσλειτουργίες του ανταγωνισμού κι’ απο γραφειοκρατικά εμπόδια στην είσοδο στην αγορά νέων επιχειρηματικών μονάδων που θα έσπαγαν την τιμολογιακή πολιτική των κατεστημένων φορέων. Οι παρεμβάσεις στις τιμές πιθανότατα θα οδηγήσουν σε ελλείψεις προιόντων και σε συναλλαγές κάτω από το ραντάρ της αγοράς.
Ολα αυτά συνδέονται και με τον δεύτερο τομέα πολιτικής για τον οποίο εχω ενστάσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως υπάρχει κλιματική αλλαγή. Απο πουθενά όμως επιστημονικά κι’ αδιαμφισβήτητα δεν προκύπτει πως αυτή προκαλείται απο τον άνθρωπο και τις οικονομικές του δραστηριότητες. Εχω επανειλημμένα παραθέσει σωρεία σχετικών επιχειρημάτων. Η πρόσφατη όμως εφεύρεση της πράσινης ανάπτυξης, που καταστρέφει και ουσιαστικά εκθεμελιώνει βασικές δομές της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι η πηγή των περισσότερων οικονομικών κακών. Με επίκεντρο την γενικευμένη ακρίβεια, λόγω τρομερής ανόδου της τιμής των καυσίμων και συνακόλουθα του ηλεκτρικού ρεύματος. Προκαλεί επίσης μεγάλες αναστατώσεις στον αγροτικό κόσμο με συνέπειες αρνητικές στις καλλιέργειες και στην επάρκεια των τροφίμων. Και πάλι οι ΗΠΑ δείχνουν να είναι μπροστά στις σχετικές "πράσινες" εκστρατείες. Με τον "Δημοκρατικό" Πρόεδρο Μπάιντεν μάλιστα να αποκαλεί "νεαντερτάλιους" όσους αντιστρατεύονται αυτές τις πολιτικές! Λες κι’ απο κάπου αυτός γνωρίζει την πραγματική αλήθεια. Εκτός ίσως των κερδών των "πράσινων" επιχειρηματιών.
Κι εμείς εδώ ακολουθούμε πιστά αυτές τις "πράσινες" κατευθύνσεις. Και υφιστάμεθα αγόγγυστα τις σχετικές συνέπειες. Οι αγρότες είναι στους δρόμους, η ακρίβεια καλπάζει και παίρνονται μέτρα που μακροπρόθεσμα ζημιώνουν την οικονομία...
