του Παναγιώτη Καραφωτιά
Με αφορμή τα όσα δραματικά και τραγικά συμβαίνουν ιδιαίτερα στη χώρα μας (κοινωνικός αποκλεισμός, ρατσισμός, γυναικοκτονίες κ.λπ.) και τη σχετική αρθρογραφία διακεκριμένων επιστημόνων (Δ.Μπάκα, Προέδρου ΚΟΠΕΔ περί ΑΝΔΡΑΓΩΓΙΑΣ) και με όσες γνώσεις αποκόμισα από τα Αμερικανικά και Γαλλικά Πανεπιστήμια που φοίτησα, και με όσα αργότερα μελέτησα, σκέφθηκα να τολμήσω, να πρωτοτυπήσω, εισάγοντας τον όρο ΓΥΝΑΙΚΑΓΩΓΙΑ με την έννοια-όχι ανταγωνιστική της Ανδραγωγίας- αλλά σε αρμονία και συνεργασία μαζί της ώστε να συμβάλλει στην ανάπτυξη και πρόοδο της κοινωνίας μας.
Από την αρχαιότητα διδαχτήκαμε για τους Ολύμπιους θεούς, άνδρες και γυναίκες, τα τρομερά πάθη και «κατορθώματά» τους καθώς και για τις συχνά όχι αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους. Επίσης, για τις γυναίκες- θεο-τέρατα (Μήδεια, Σκύλλα, Χάρυβδη, Κίρκη κ.ά.) που αποτελεί δείγμα της διεστραμμένης εικόνας που είχε δημιουργηθεί σε βάρος των γυναικών.
Επίσης, γνωρίζουμε ότι οι πρώτες ανθρώπινες κοινότητες ήταν γυναικοκρατούμενες. Αργότερα, λόγω πολεμικών συγκρούσεων, προσφύγων, μεταναστών κ.λπ., ο ρόλος των γυναικών υποβιβάστηκε και οι άνδρες επιβλήθηκαν σαν αρχηγοί με τα όσα θετικά ή αρνητικά ακολούθησαν.
Βέβαια, με το περιβόητο «δόγμα»-μύθο της πτώσης από τον Παράδεισο εξαιτίας του αμαρτωλού τριγώνου Αδάμ, Ευας και του καταραμένου όφι, οι συσχετισμοί άλλαξαν φαυλοκυκλικά και επικράτησε άγνοια, σύγχυση, φόβος και ενοχές ιδιαίτερα στις γυναίκες, που εξυπηρετούσαν τα τότε διεφθαρμένα θρησκευτικά, πολιτικά και οικονομικά κατεστημένα για να διχάζουν και υποδουλώνουν τους ανθρώπους.