του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι ότι κινδυνεύει από ένα αδίστακτο ανθρωπάκι που πιστεύει ότι μπορεί να γίνει πρωθυπουργός –γεγονός που αφ’ εαυτό θα ήταν ντροπή για την χώρα και την ιστορία της. Και όμως, εκεί έχουμε φτάσει. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι αν στις προσεχείς ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έλθει δεύτερο κόμμα, ευθύς αμέσως θα αρχίσουν γι αυτόν και την ομάδα του τα προβλήματα.
Κατ’ αρχήν, ένα μέρος του τριτοκοσμικού και καιροσκοπικού ΠΑΣΟΚ (Κατσέλη, Καστανίδης, κ.α.) που στηρίζει τον πρώην καταληψία ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι σίγουρο ότι θα αναζητήσει νέα πολιτική στέγη. Στην συνέχεια, τα σταλινικά και κομμουνιστογενή στελέχη του κόμματος θα αμφισβητήσουν ανοικτά πλέον τις επιλογές του αρχηγού και θα στραφούν προς νέες συμμαχίες και συμπράξεις. Πράγμα που σημαίνει ότι θα υπάρξουν ισχυρές αναταράξεις στον χώρο της αριστεράς, με παράλληλους ανασχηματισμούς και στην κεντροαριστερά. Όλα αυτά θα αποδειχθούν πλέον μοιραία για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν είναι τίποτε περισσότερο από το τυχαίο υποπροϊόν ενός πολιτικού σωλήνα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, τις ημέρες που έρχονται ο άνθρωπος αυτός θα γίνεται όλο και πιο θρασύς –πλην όμως, είναι θετικό το γεγονός ότι θα δείχνει και το πρόσωπό του. Αυτό της ανεπάρκειας, της ανευθυνότητας και του νεοφασιστικού τύπου λαϊκισμού.
Ο δε πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς έχει δίκιο να δίνει στις ευρωεκλογές χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Είναι επίσης σωστή και η άρνησή του να κάνει τηλεοπτική συζήτηση με τον ευκαιριακό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος ελέω ανευθυνότητος του Γιώργου Παπανδρέου εκτινάχθηκε από το 4% του 2009 στο 27% του 2012.
Στο πλαίσιο αυτό, αν η Ελιά του κ.Ευάγγελου Βενιζέλου συγκεντρώσει στις ευρωεκλογές ποσοστό πάνω από 7%, με την ΔΗΜΑΡ να μην ξεπερνά το 2%-2,5%, ραγδαίες θα είναι και οι εξελίξεις στον κεντροαριστερό χώρο, ο οποίος, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μάλλον ενισχύεται.
Αναφορικά με το μέτωπο των δημοσκοπήσεων, όλα δείχνουν ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνουν ποσοστό 48% αυτών που θα ψηφίσουν, με Ποτάμι, Ελιά και ΔΗΜΑΡ να πλησιάζουν το 20%. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα της ευθύνης καλείται να δώσει σκληρή μάχη εναντίον της ανευθυνότητος. Και αν η μάχη αυτή χαθεί, η ιστορική οπισθοδρόμηση θα είναι πλέον η μοιραία κατάληξη.