του
Ηλία Καραβόλια
Επίσης, μαλώνουμε για το αν φάγαμε όλοι μαζί τα λεφτά, αν είμαστε όντως πειραματόζωα του διεθνούς καπιταλιστικού διευθυντηρίου, θύματα αμερικανο εβραικής ή ρωσοτουρκικής συνωμοσίας για το πετρέλαιο στο Αιγαίο, καθώς και άλλα πολλά, ξορκίζοντας κάπως τους φόβους μας και νομίζοντας ότι ξεγελάμε και τον χρόνο.
Δυστυχώς όμως ο χρόνος των αγορών είναι διαφορετικός από τον ιστορικό χρόνο και φυσικά αδυσώπητος όταν ανταγωνίζεται με τον πολιτικό χρόνο, που ανεύθυνα αγοράζουν οι κυβερνήσεις μας απο το 2010 μέχρι σήμερα.
Δεν θα ασχοληθώ με τα όσα γνωστά συνέβησαν (πχ. ενίσχυση της υφεσης και της αρνητικής δυναμικής του χρέους λόγω Μνημονίου) ούτε θα τολμήσω να προβλέψω αυτά που θα έλθουν. Αλλά θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος προς τι ο τίτλος του Οικονομολόγο σε κάποιον που αρνείται να προβλέψει; Και όμως: η πλέον επικίνδυνη και ανεύθυνη θέση σε περιόδους κρίσης είναι να παίρνεις θέση! Ειδικά αυτήν που υιοθετούν όλοι, δηλαδή την αρνητική! Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένας κοινωνικός επιστήμονας, όπως ο Οικονομολόγος, πρέπει να είναι μονίμως αισιόδοξος, αδρανής και αιθεροβάμων.
Στις μέρες μας λοιπόν έχουν γίνει ειδικοί στην Οικονομική επιστήμη σχεδόν οι πάντες. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, και όλοι όσοι έχουν λίγα λεπτά δημοσιότητας και αναλύουν τα δρώμενα της κρίσης με υφος περισπούδαστων θεωρητικών της Οικονομικής. Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι άλλο πράγμα η Οικονομία και άλλο η Οικονομική επιστήμη. Η Οικονομική Θεωρία και η Οικονομική Πολιτική έχουν μια κάποια απόσταση απο την ...διοίκηση επιχειρήσεων πχ ή την λογιστική και τα χρηματοοικονομικά. Είναι άλλο πράγμα ο ηλεκτρολόγος και άλλο ο ηλεκτρονικός. Άλλο πράγμα είναι ο γεωπόνος και άλλο ο περιβαλλοντολόγος. Άλλη η δουλειά του δικαστή και άλλη του δικηγόρου.
Στην Οικονομική επιστήμη διδασκόμαστε την θεωρία της έξω και πάνω απο τις τεχνικές χρήσεις της. Στην πολυεπίπεδη κρίση που ζούμε, τα εργαλεία ανάλυσης πρέπει να προέρχονται απο το οπλοστάσιο των διαφορετικών οικονομικών σχολών σκέψης και να συνθέτουν μεταξύ τους τις απαντήσεις στις αιτίες και τα συμπτώματα της κρίσης.
Με απλή και όχι απλουστευμένη εκδοχή των Οικονομικών οφείλουμε να αναλύουμε τα δρώμενα μέσα απο την οπτική της θεωρίας και της εφαρμοσμένης Οικονομικής, πάντα υπο την σκέπη της ξεχασμένης πλέον Πολιτικής Οικονομίας. Ο Οικονομολόγος έχει δώσει όρκο (ουδεις τον θυμάται) να υπηρετεί την αλήθεια,την κοινωνία και να προάγει την επιστήμη.Όχι να αναπτύσσει το επικίνδυνο λογισμικό του "ειδικού".
Γράφω τα παραπάνω διότι δεν ακούω ούτε διαβάζω απο τα καθεστωτικά ΜΜΕ να εξηγούν στην ελληνική κοινωνία ότι ο Ντράγκι απο χθές μας άδειασε κανονικά ! Γιατί; Μα γιατί είπε μόνο οι υπο επιτήρηση χώρες θα προσελκύσουν ρευστότητα στις τράπεζες τους. Για να αγοράσει η ΕΚΤ κάποια ABS (asset backed securities) απο τις ελληνικές τράπεζες, πρέπει η χώρα να ξανατεθεί υπό στενή κοινοτική παρακολούθηση. Είτε αυτή λέγεται τρόικα, είτε ευρωπαική επιτροπή.Χωρίς να μας διευκρινίζεται αν αυτό σημαίνει νέο δάνειο ή νέο μεσοπρόθεσμο μνημόνιο υπακοής σε κανόνες λιτότητας
Εδώ και χρόνια εξουθένωνεται η ελληνική αλλά και άλλες κοινωνίες, συμπιέζεται η αξία του ανθρώπινου ιδρώτα και κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και μόχθου, απαξιώνονται ατομικές και δημόσιες περιουσίες .Η κρίση είναι εδώ, επιμένει, εξαπλώνεται. Απο δημοσιονομική μεταλλάχθηκε σε τραπεζική και τώρα σε κρίση ρευστότητας. Και ας γίνει επιτέλους κατανοητό αυτό από όλους όσους δημοσιολογούν : η κρίση δεν είναι ελληνική.
Όπως επίσης ας γίνει κατανοητό ότι όσα χρωστάμε, μας τα δάνειζαν με τόκο(έστω και χαμηλό).'Οσα μας λείπουν, επειδή ξοδεύαμε περισσότερα από αυτά που βγάζαμε, μας τα συμπλήρωναν με τόκο. Και όσα θα μας λείπουν από αυτά που θα μας ξαναδώσουν, να είστε σίγουροι ότι πάλι με κάποιον τόκο( γεωπολιτικό ή χρηματικό) θα μας τα χρεώσουν, για τις επόμενες γενιές.
Καλό είναι οι οικονομολογούντες δημοσιογράφοι (κυρίως αυτοί) να πνίξουν τον οικονομολόγο μέσα τους...
