Ο μήνας του μέλιτος παρήλθε;

Ένα πράγμα πρέπει να διευκρινισθεί ευθύς εξ αρχής: η συμφωνία που κατ’αρχήν επετεύχθη στο Eurogroup της προηγούμενης Παρασκευής 20.02.15 για την παράταση επί τετράμηνο της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης της Ελλάδας (κοινώς ‘’Μνημόνιο’’) προκαλεί ανακούφιση σε κάθε εχέφρονα άνθρωπο. 

Τυχόν εμπλοκή θα αποτελούσε θανάσιμο κίνδυνο για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας με καταστρεπτικές οικονομικές, γεωπολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. 

Απολύτως ευπρόσδεκτα, κατά συνέπεια, τα πρώτα, δύσκολα βήματα της κυβέρνησης προς πιο ρεαλιστικές κατευθύνσεις.       

Κατά τα λοιπά, όμως, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν όσους προεκλογικά έλεγαν ότι οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πλήρως ασύμβατες με την πραγματικότητα, γεγονός που ήδη δεν μπορούν να συγκαλύψουν οι λεκτικές ακροβασίες του τύπου ‘’δεν υπάρχει τρόϊκα αλλά μόνον τρεις θεσμοί’’, ή ότι ‘’αντιμνημονιακός’’ σημαίνει ‘’σύμφωνος με το μνημόνιο κατά 70%’’, κ.ο.κ. 

Η υπό διαμόρφωση ‘’Σύριζασπήκ’’ σύντομα θα αποτελέσει αντικείμενο σατιρικών κειμένων και εκπομπών. 

Αυτό, όμως, που συνιστά βαρυσήμαντο γεγονός είναι η απροκάλυπτη αντίδραση προβεβλημένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προς την συμφωνία με τους δανειστές που εκδηλώθηκε εντόνως πριν καν παρέλθει ένας μήνας από την ημερομηνία των εκλογών. 

Πολλοί είναι αυτοί μέσα στην πολιτική βαβέλ που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν μπορούν να αποδεχθούν το γεγονός ότι το μνημόνιο δεν καταργείται με έναν και μόνο νόμο (ή, έστω, με περισσότερους), ότι η αξιολόγηση από τα ίδια φυσικά πρόσωπα θα αποτελέσει προϋπόθεση για την εκταμίευση του απομένοντος ποσού 7,2 δις ευρώ από το παρατεινόμενο ‘’Πρόγραμμα’’ για να οδηγηθούμε ακολούθως, στα τέλη Ιουνίου 2015, σε νέο ‘’Πρόγραμμα’’ (εξοβελιστέα η λέξη ‘’Μνημόνιο’’), ότι προχωρούν πολλές ιδιωτικοποιήσεις και διατηρείται το ΤΑΙΠΕΔ, ότι είναι άγνωστο εάν και πότε θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός, θα υλοποιηθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες για τα κόκκινα δάνεια, τις συντάξεις, τις εργασιακές σχέσεις, τον κρατικό έλεγχο των τραπεζών και πολλά άλλα.        

Ο κ. Τσίπρας ως αντιπολίτευση χαρακτήριζε ‘’πράξη εθνικής ευθύνης την απόρριψη της δανειακής σύμβασης, με έναν νέο συνασπισμό εξουσίας, έλεγε, δεν θα αναγνωρίσουμε τις παράνομες και αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις’’ ενώ τα μνημόνια χαρακτηριζόντουσαν ως ‘’δρακόντεια’’ και το διαμορφωθέν καθεστώς ως ‘’αποικιοκρατικό’’. Αυτά, προφανώς, έχων κατά νουν ο κ. Μανώλης Γλέζος θεωρεί ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ‘’βαφτίζει το κρέας ψάρι’’ και ‘’ζητά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό γιατί από την πλευρά του συνήργησε σε αυτή την ψευδαίσθηση’’(!) Και, βεβαίως, δεν είναι ο μόνος. 

Κατά τον βουλευτή Στάθη Λεουτσάκο, ο πρωθυπουργός, εάν πιεσθεί να αθετήσει δεσμεύσεις που έχει λάβει, θα πρέπει να προσφύγει στον λαό είτε με δημοψήφισμα είτε με εκλογές, να πει ότι πάνε να ακυρώσουν την επιλογή του λαού και να θέσει θέμα ευρωζώνης.        

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Αλέξης Μητρόπουλος διαφώνησε ακόμη και με την αποδοχή του κειμένου Μοσκοβισί (που είχε αποδεχθεί ως ευνοϊκό για την Ελλάδα ο κ. Βαρουφάκης), όπως επίσης διαφώνησε με την επιλογή εκπροσώπου της κεντροδεξιάς για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. 

Με την τελευταία αυτή άποψη συμφωνούν και πολλοί άλλοι βουλευτές της συμπολίτευσης. Ο κ.Ρούντι Ρινάλντι, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε την συμφωνία με τους δανειστές ως προβληματική. 

Υπουργοί και στελέχη, όπως οι Π. Λαφαζάνης, Ν. Βαλαβάνη, Κ. Λαπαβίτσας, Σ. Σακοράφα, εξέφρασαν έντονες επιφυλάξεις. Ο μήνας του μέλιτος εντός του κόμματος δείχνει να έχει παρέλθει.        

Εν τούτοις, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης δήλωσε ότι ‘’μέσα σε τρεις εβδομάδες καταφέραμε όσα δεν κατάφεραν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε πέντε χρόνια, δεν κερδίσαμε τον πόλεμο αλλά η κυβέρνηση βάζει τις βάσεις που επιζητά ο Μανώλης Γλέζος, εμείς και η κοινωνία’’. 

Δεν γνωρίζουμε εάν μέσα στα κατορθώματα της κυβέρνησης περιλαμβάνεται η εγκατάλειψη του ‘’κουρέματος’’ του δημοσίου χρέους, που αποτελούσε σημαία της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, και η αντικατάστασή του από άλλες μορφές ελάφρυνσής του, όπως επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης, σταθεροποίηση και μείωση επιτοκίων κλπ., που όμως προβλέπονταν από αποφάσεις του Eurogroupήδη από τον Νοέμβριο 2012. 

Αυτό που σίγουρα κατάφερε σε συντομότατο διάστημα η κυβέρνηση είναι η επιβάρυνση των ελληνικών τραπεζών κατά 50 δις ευρώ περίπου (‘’Καθημερινή’’, 22.02.15). 

Στο ποσόν αυτό συμπεριλαμβάνονται: μείωση των καταθέσεων κατά 22 δις ευρώ, μείωση ρευστότητας λόγω έκδοσης εντόκων γραμματίων του δημοσίου κατά 3 δις ευρώ και, περαιτέρω, λόγω διακοπής των συναλλαγών στην διατραπεζική αγορά κατά 10 δις ευρώ, αύξηση των επισφαλειών κατά 2 δις ευρώ, επιβάρυνση του κόστους λόγω προσφυγής στον μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας ELA κατά 1 δις ευρώ και μείωση της αποτίμησής τους κατά 10 δις ευρώ περίπου. 

Η αύξηση του κόστους του χρήματος διαχέεται σε όλη την οικονομία και αποτελεί έναν πρόσθετο λόγο για τον οποίο η προβλεπόμενη ανάπτυξη στην Ελλάδα, που υπολογιζόταν σε 2,9% για το 2015, ήδη με νεώτερες προβλέψεις διεθνών οίκων μειώνεται σε επίπεδα κάτω του 1%. 

Δεν είναι καλές εξελίξεις αυτές για την χώρα και ειδικότερα για τους ανέργους.