του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Σε μία χώρα υπερχρεωμένη, με τις τράπεζές της σε δεινή θέση, με την ανεργία να βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ, με κεφαλαιακούς περιορισμούς, με δραματικά προβλήματα παράνομης μεταναστεύσεως, με την οικονομική ύφεση να γίνεται ενδημική και με τις κοινωνικές υποδομές σε φάση καταρρεύσεως, η κυβέρνηση, που εξελέγη πριν επτά μήνες, παραιτείται προκαλώντας νέες εκλογές –τις όγδοες από τον Μάϊο του 2009, συμπεριλαμβανομένων δύο ευρωεκλογών και ενός δημοψηφίσματος-κωμωδία.
Η δε παραίτηση της κυβερνήσεως αυτής οφείλεται στο γεγονός ότι απώλεσε την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν ετήρησε απολύτως τίποτε από αυτά που ο επικεφαλής της έλεγε και υποσχόταν όταν επεδίωκε να ανατρέψει μία αλλη κυβέρνηση συνεργασίας, που είχε ακόμα 18 μήνες στην διάθεσή της έως ότου λήξει η θητεία της. Πρέπει επίσης να πούμε ότι η ανατραπεισα κυβέρνηση –που όταν σχηματίστηκε τον Ιουνιο 2012 αντιπροσώπευε το 50% σχεδόν του εκλογικού σώματος– επεσε από έναν λαό ο οποίος δημοσκοπικά δήλωνε ότι δεν ήθελε εκλογές τον Ιανουάριο του 2015!!! Αυτή κι αν είναι πολιτική ωριμότητα…
Έτσι, την διακυβέρνηση της χώρας ανελάμβανε ένας συνασπισμός ακροδεξιών, τροτσκιστών, μαρξιστών-λενινιστών, εθνολαϊκιστών, κομμουνιστών και άλλων τινών, ο οποίος πίστευε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διακύβευε το μέλλον της και την υπόστασή της για να «κάνουν την πλάκα τους» άνθρωποι που από κάθε άποψη εκπροσωπούν το πιο σκοτεινό παρελθόν της γηραιάς ηπείρου. Μέσα σε ένα εξάμηνο λοιπον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προκάλεσε στην χώρα ανήκεστο βλάβη,με κόστος άνω των 100 δισεκατ. ευρώ, που χωρίς αμφιβολία πάει την Ελλάδα μία δεκαετία πίσω.
Μπροστά στην καταστροφή αυτή και με την απειλη άμεσης χρεοκοπίας πάνω από το κεφάλι του, ο παραιτηθείς πρωθυπουργός έφερε προσφατως στη Βουλη (με την βοήθεια της αντιπολιτεύσεως) ένα τρίτο μνημόνιο, μέσω του οποίου εξασφάλιζε υπο ορους, νέα τριετή χρηματοδότηση 86 δισεκατ. ευρώ. Αρκεί, όμως, να υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις και θεσμικές αλλαγές τις οποίες έπρεπε να είχαν πραγματοποιήσει οι προκάτοχοί του –και που δεν πραγματοποίησαν, υπό την πίεση της απίστευτης δημαγωγικής τακτικής του κ. Τσίπρα, ο οποίος ως αξιωματική αντιπολίτευση έσκιζε μνημόνια και έτρωγε για πρόγευμα μερκελιστές και γερμανοτσολιάδες…
Ας σημειωθεί ότι όταν ο ελληνικός λαός αποφάσιζε να φέρει στην εξουσία τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οικονομία είχε αρχίσει να αναπτύσσεται και ήταν προγραμματισμένη να πάει πολύ καλύτερα. Το 2014, ο ρυθμός αναπτύξεως της οικονομίας ήταν 0,8% και στα τέλη του 2014 οι ειδικοί της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προέβλεπαν ανάπτυξη της τάξεως του 2,5% για το 2015. Επιπλέον, η κυβέρνηση Σαμαρά είχε επιτύχει ένα μικρό αλλά στρατηγικής σημασίας πρωτογενές πλεόνασμα στον Προϋπολογισμό, που δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την έναρξη της συζητήσεως για την αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, με βάση την πολιτική συμφωνία του 2012.
Σήμερα, όμως, ύστερα από επτά μήνες διακυβερνήσεως «πρώτης φοράς Αριστεράς», οι ειδικοί προβλέπουν ύφεση για το 2015, με πτώση του ΑΕΠ 3%-5%, ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα έχει δώσει την θέση του σε διευρυνόμενο έλλειμμα. Όλες αυτές οι δυσάρεστες εξελίξεις είναι αποτέλεσμα του δογματισμού, του παρεμβατισμού, της ασυνέπειας και της υποκρισίας που χαρακτηρίζουν την ριζοσπαστική Αριστερά και της κρίσεως εμπιστοσύνης που προκάλεσαν οι τυχοδιωκτικοί χειρισμοί του οικονομικού επιτελείου και το πολιτικό ρίσκο που αποφάσισε να πάρει –όπως ο ίδιος δήλωσε σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ– ο τέως πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την ακόλουθη παράλογη κατάσταση. Το κοινοβούλιό της, με 222 ψήφους στις 300, έχει εγκρίνει μία μνημονιακή συμφωνία που έφερε προς έγκριση ο κ. Αλ. Τσίπρας, ο οποίος, όμως, έχοντας χάσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία στην διάρκεια της ψηφοφορίας, παραιτήθηκε και ζητά νέα «νωπή» λαϊκή εντολή για να τηρήσει αυτά που ο ίδιος έχει υπογράψει και που δηλώνει ότι είναι προϊόν εκβιασμού! Είναι δηλαδή τόσο ωμός ο κυνισμός και ο δογματισμός που χαρακτηρίζει την σημερινή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε δεν διστάζει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα ιδεολογικό επιχείρημα εις βάρος της ευρωζώνης, ακόμα και αν αυτό έχει τεράστιο κόστος για τον μέσο Έλληνα πολίτη –ο οποίος μάλλον δεν καταλαβαίνει τίποτε πλέον.
Οι δε Ευρωπαίοι ηγέτες και εκπρόσωποι των θεσμών, από την πλευρά τους, παρακολουθούν έκπληκτοι τον τέως πρωθυπουργό κ. Αλ. Τσίπρα να εξηγεί χωρίς αιδώ ότι δεν πιστεύει στην χρησιμότητα των μέτρων που συμφώνησε με τους εταίρους, παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα από αυτά είχαν προταθεί από την δική του κυβέρνηση στο πλαίσιο της διαπραγματεύσεως που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος για το «όχι». Επιπλέον, ο παραιτηθείς πρωθυπουργός και οι βασικοί συνεργάτες του υπογραμμίζουν ότι τους επιβλήθηκε μία λύση με χαρακτηριστικά τελεσιγράφου και οικονομικού εκβιασμού και ότι είναι θύματα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και των οικονομικών και πολιτικών κέντρων της ευρωζώνης –την στιγμή που οι όροι του νέου δανεισμού είναι οι ευνοϊκότεροι δυνατοί για μία χώρα η οποία αρνείται συστηματικά να προσγειωθεί στην πραγματικότητα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούν ότι η επιθετικότητα του κ. Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών του δεν μπορεί παρά να είναι εμπόδιο στην ομαλή εξέλιξη μία πολύμηνης διαπραγματεύσεως, η οποία στόχο έχει την κάλυψη ενός τριετούς χρηματοδοτικού κενού της χώρας. Μίας χώρα η οποία, μόλις πριν επτά μήνες δεν είχε αυτό το πρόβλημα!
Με άλλα λόγια, είναι προφανές και απίστευτα εξοργιστικό ότι ο κ. Αλ. Τσίπρας παραιτείται γιατί έχει μπροστά του την εφαρμογή ενός νέου μνημονίου, το οποίο επί της ουσίας θα έπρεπε να είχε υιοθετήσει η κυβέρνησή του έως το τέλος Οκτωβρίου, καθώς σειρά δεσμευτικών δράσεων έχουν παραπεμφθεί για τους επόμενους μήνες. Επειδή, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να αναλάβει μόνος του αυτές τις δράσεις, επιδιώκει νέες εκλογές είτε για να βρει συνεταίρους, είτε για να αποφύγει τις ευθύνες συνεχίζοντας να δημαγωγεί ασύστολα ως νέα αξιωματική αντιπολίτευση.
Περιμένουμε να δούμε, λοιπόν, πώς θα κρίνει ο «πιο έξυπνος λαός του κόσμου» τους χαρτοπαίκτες της πολιτικής και τις διάφορες μαγκιές τους. Κατά τα λοιπά περί επενδύσεων και νέων θέσεων εργασίας ουδείς λόγος. Αυτά είναι αλλού παπά ευαγγέλιο, μπροστά στη στρατηγική «ιδιοφυΐα» του Τσίπρα.
