Για δεύτερη φορά Aριστερά

του Κώστα Χριστίδη*

Το πολιτικό σκηνικό που προέκυψε από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 έχει πολλές ομοιότητες με αυτό που είχε αναδειχθεί από τις προ οκτώ μόλις μηνών διεξαχθείσες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015. Επανήλθε στην εξουσία ο ιδιότυπος συνδυασμός της ριζοσπαστικής αριστεράς με ένα μικρό, θορυβώδες κόμμα δεξιών καταβολών και λαϊκίστικων εξάρσεων. 

Πρωθυπουργός και πάλι ο λαμπρός τακτικιστής αλλά – αποδεδειγμένα πλέον – εντελώς ασυνεπής  κ. Τσίπρας. Προέκυψε η ίδια περίπου διαφορά σε ποσοστό ψήφων από την αξιωματική αντιπολίτευση, μία ελαφρώς μικρότερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μία ανακυκλωμένη, πολυπληθέστερη κυβέρνηση.

Υπάρχουν, όμως, και ορισμένες ουσιαστικές διαφορές,. Κατ’ αρχάς, τα δύο κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης, που κατηγορούσαν τα προηγούμενα κυβερνητικά σχήματα περίπου επί δωσιλογισμώ, έχουν ήδη υπογράψει ένα τρίτο, βαρύτερο μνημόνιο. Επίσης, μετέτρεψαν μία εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη σε ύφεση. ‘’Κατόρθωσαν’’ έτσι να καταστήσουν οριστικά το δημόσιο χρέος μη βιώσιμο. 

Καλόν είναι να θυμόμαστε τις εξελίξεις αυτές, όταν στο μέλλον, σε εκτέλεση της από τον Νοέμβριο του 2012 σχετικής απόφασης του Eurogroup, υπάρξει ελάφρυνση του χρέους. Σημαντικό γεγονός είναι η αποχώρηση από τον Σύριζα πολλών νεοκομμουνιστών και ο ακόλουθος εκλογικός καταποντισμός τους. Δεν είναι πολλοί αυτοί που θα νοσταλγήσουν την παρουσία τους στην Βουλή.

Στον χώρο της αντιπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία, παρά την αξιόλογη προσπάθεια του μεταβατικού αρχηγού της, δεν κατόρθωσε να μειώσει την εκλογική απόσταση από τον Σύριζα, όπως δεν μπόρεσε να υποβάλει κάποια ξεκάθαρη πρόταση προς το εκλογικό σώμα. Είναι σαφές ότι το κόμμα αυτό χρειάζεται να προβεί σε ανανέωση νοοτροπίας, επικαιροποίηση ιδεολογικών αρχών, αποσαφήνιση στρατηγικής, εμπλουτισμό σε νέες ιδέες και πρόσωπα. 

Ελπίζεται ότι ο νέος αρχηγός θα βάλει την σφραγίδα του σε όλα τα παραπάνω και θα δημιουργήσει μία νέα ηγετική ομάδα με φρέσκα, αξιόλογα πρόσωπα που μπορεί και πρέπει να προέρχονται και από άλλους (όμορους) πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους.

Η για πρώτη φορά Αριστερά ‘’μάτωσε (κατά τον ισχυρισμό του αρχηγού της) για να μην ματώσει άλλο ο λαός’’. Η για δεύτερη φορά Αριστερά ουδεμία εμπιστοσύνη παρέχει ότι θα εφαρμόσει αποτελεσματικά τις αναγκαίες ιδιωτικοποιήσεις και τις προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις φιλελευθεροποιήσεως της ελληνικής οικονομίας που η ίδια έχει υπογράψει. Με τα δεδομένα αυτά κινδυνεύει να αποδειχθεί μία ‘’δευτέρα πλάνη χείρων της πρώτης’’. 

*Νόμικος-Οικονομόλογος

Email: [email protected]