του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Απο τις ευρωεκλογες του Μαιου 2014 εως σημερα,σε τρεις εκλογικες αναμετρησεις και ενα δημοψηφισμα,οι Ελληνες που πηγαν να ψηφισουν{περιπου οι μισοι απο αυτους που ψηφιζουν},με την ψηφο τους,δικαιωσαν τις προωρες εκλογες του 2015,τιμησαν τη δημαγωγια και τον ακρατο λαικισμο,εδειξαν τον αντιευρωπαικο τους προσανατολισμο και εν τελει αποδεχθησαν ενα μνημονιο πολυ χειροτερο απο αυτο που δηθεν κατεψηφισαν τον Ιανουαριο του 2015!!
Παραμενουν έτσι στην εξουσία, οι άνθρωποι που όχι μόνον τους εξαπατήσαν, αλλά στην διάρκεια της πρώτης κυβερνητικης θητείας τους διέλυσαν κυριολεκτικά τις αρθρώσεις της εγχωριας παραγωγικής μηχανής, προκαλώντας και ύφεση η οποία όλα δείχνουν ότι θα έχει διάρκεια.
Στο μεταξύ, όμως, εχει συμβεί και κάτι πολύ χειρότερο. Η γειτονική μας Τουρκία,τους τελευταιους μηνες, βλέποντας την κατάρρευση της χώρας σε οικονομικό, διπλωματικό και επικοινωνιακό επίπεδο και υπό την πίεση των δραματικών γεγονότων στην Συρία και το Ιράκ, έκανε πράξη τις ιδεοληψίες της κυβερνήσεώς μας για τους πρόσφυγες και μετανάστες και άρχισε να μάς στέλνει εδώ κάποιες χιλιάδες, με απώτερο σκοπό να εκβιάζει και την Ευρώπη.
Κατά παράβαση διεθνών Συνθηκών –με καμμία από αυτές να παρέχει το καθεστώς του πρόσφυγα σε όσους διασχίζουν πολυάριθμες ασφαλείς χώρες{και η Τουρκια συμφωνα με τον ΟΗΕ ειναι μια απο αυτες} με σκοπό να πάνε σε γενναιόδωρες κοινωνικά και πολιτικά περιοχές– η Τουρκία όχι μόνον έστελνε Σύρους και Ιρακινούς προς την Ευρώπη, αλλά προσκαλούσε και βορειοαφρικανούς να περάσουν μέσω Ελλάδος στην βόρειο Ευρώπη. Σαφώς δε, οι τότε δηλώσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου κυρίας Α. Μέρκελ ότι η χώρα της θα μπορούσε να δεχθεί 800.000 πρόσφυγες και μετανάστες (οι οποίοι, πριν φθάσουν εκεί, θα έκαναν «ηλιοθεραπεία» στην Ελλάδα), ήταν ένα πολύτιμο γεωπολιτικό δώρο για τον κ. Ερντογάν, ο οποίος δεν χάνει παρόμοιες εξ ουρανού ευκαιρίες.
Όμως, το «δώρο» αυτό της κυρίας Μέρκελ προς την τουρκική ηγεσία άνοιξε κάποιες γελοίες ορέξεις και στην ελληνική πλευρά, που πίστεψε ότι θα μπορούσε να εκβιάσει τους εταίρους μας με το προσφυγικό ώστε να πετύχει οικονομικο-μνημονιακά ανταλλάγματα. Ως φαίνεται, ο κ Τσίπρας δεν έχει διδαχθεί τίποτε απολύτως από τις γελοιότητες της πρώτης κυβερνήσεώς του και από τους αστείους εκβιασμούς του τότε υπουργού του επί των Οικονομικών.
Προφανώς δε, ο πρωθυπουργός να μην καταλάβαινε ότι με τις «παντοπωλιακές» αναλύσεις και σκέψεις του, έπεφτε ο ίδιος στον λάκκο που ονειρευόταν ότι θα σκάψει για τους άλλους. Βέβαια, όταν ένας πρωθυπουργός έχει ως συμβούλους Στρατηγικού Σχεδιασμού πρώην σερβιτόρους οι οποίοι θεωρούν χολέρα την όποια επαγγελματική καρριέρα, τότε όλα τα σενάρια είναι δυνατά, όπως και τα ακόμα χειρότερα που σίγουρα θα προκύψουν.
Διότι, όπως βλέπουμε, σήμερα η Αθήνα βρίσκεται αντιμέτωπη με περιστασιακές ομαδοποιήσεις φίλιων χωρών, οι
οποίες, ενώ αποτελούν θεσμικούς της εταίρους, εν τούτοις, για ποικίλους λόγους, σοβαρούς και μη, ενεργούν με τρόπο σαφώς εχθρικό και άρα επικίνδυνο.
Πρώτον, διότι τείνουν να απομονώσουν την Ελλάδα γεωπολιτικά, με άτυπο αλλά ισχυρό αποκλεισμό των δικών τους συνόρων. Δεύτερον, με τον τρόπο αυτόν μεταθέτουν τα νοτιοανατολικά εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως από τον ελληνικό Νότο στον βουλγαρικό Βορρά και την FYROM. Τρίτον, με την πρακτική αυτή μπορεί να συνδράμουν τάσεις έως και στρατηγικής αποκοπής της Ελλάδος από τον ευρωπαϊκό κορμό. Και, ως γνωστόν, μια τέτοια εξέλιξη κάθε άλλο παρά αρνητική θα ήταν για κάποιους που βλέπουν την Ελλάδα ως «σοβαρό πλέον πρόβλημα για την Ευρώπη και τις προοπτικές της στον 21ο αιώνα».
Συνεπώς, η προοπτική μίας δυνάμει απομονώσεως της χώρας μας, που για ένα διάστημα θα βρεθεί σε οιονεί «κατάσταση καραντίνας», κάθε άλλο παρά αποκύημα της φαντασίας του γράφοντος είναι. Μία Ελλάδα απομονωμένη και με 200.000 απελπισμένους μετανάστες στο εσωτερικό της, στην σημερινή συγκυρία αποτελεί μία ισχυρής δυνάμεως ωρολογιακή βόμβα που εύκολα μπορεί να καταλήξει στην λιβανοποίηση της χώρας. Ιδιαίτερα δε σε μία χώρα όπου, όπως προκύπτει από σφυγμομετρήσεις, η λαϊκή ωριμότητα απέχει πολύ από τα επίπεδα εκείνα που θα μπορούσαν να αποσοβήσουν ολέθριες υποτροπές ήδη προβληματικών καταστάσεων…
Εν ολίγοις, αν η συνολική χρεοκοπία της χώρας πιστοποιεί τις σοβαρές ευθύνες που διατρέχουν το πολιτικό σύστημα, σοβαρότατες είναι και οι συνενοχές του εκλογικού σώματος –το οποίο, μάλλον, ούτε θέλει να ξέρει ούτε ενδιαφερεται να βλέπει. Κατά συνέπεια, σε περίπτωση σοβαρής κατολισθήσεως, θα φέρει και αυτό σοβαρότατες ευθύνες. Τα καμπανάκια χτύπησαν πολλές φορές τους τελευταίους μήνες. Ακόμα και οι βαρήκοοι δεν έχουν πλέον άλλοθι.
