του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Όσοι πραγματικά γνωρίζουν πώς και σε ποιο επίπεδο εκπροσωπείται η χώρα στην διεθνή σκηνή, θλίβονται. Ο πρωθυπουργός έδωσε πολλές εξετάσεις και απέτυχε σχεδόν σε όλες. Από υποσχέσεις και συμφωνίες που υπέγραψε δεν τηρεί καμμία. Σε διαχείριση κρίσεων που έπρεπε να φέρει εις πέρας τα έκανε θάλασσα, κυριολεκτικώς μαντάρα. Τα off the record σχόλια που λέγονται γι αυτόν είναι οδυνηρά για την χώρα, το κύρος τους και για όλους αυτούς τους Έλληνες που έχουν μια κάποια αξιοπρέπεια.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε και άλλα πολλά, πλην όμως δεν αξίζει ο κόπος. Η Ευρώπη ανέχεται πλέον την Ελλάδα με πολύ βαριά καρδιά και αυτό οφείλεται στο τεράστιο ιστορικό και πολιτιστικό βάρος της χώρας –το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, ο κ. Αλέξης Τσίπρας παντελώς αγνοεί.
Όμως, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, και κυρίως οι ισχυρότεροι από αυτούς, ανέχονται να συνομιλούν και να στηρίζουν σε κάποιον βαθμό έναν απαίδευτο και καιροσκόπο πολιτικό γιατί είναι βαθειά η απογοήτευσή τους και από τους προκατόχους του κ. Τσίπρα. Έτσι, στην παρούσα φάση της κρίσης, στην ουσία βλέπουν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει εναλλακτική λύση –μία σοβαρή, φερέγγυα και ικανή να πραγματοποιήσει τομές πολιτική δύναμη. Στα μάτια των Ευρωπαίων εταίρων μας η ομάδα του κ. Κυρ. Μητσοτάκη δεν είναι κάτι καλύτερο από ξαναζεσταμένο φαΐ. Οι δε πιθανοί σύμμαχοι του προέδρου της ΝΔ σε μία κυβέρνηση συνασπισμού, δεν έχουν πείσει ότι θα μπορέσουν ποτέ να κάνουν στην χώρα αυτά που υπόσχονται εκτός αυτής.
Όπως μάς έλεγε το δεξί χέρι κορυφαίου Ευρωπαίου ηγέτη, ο οποίος έχει επισκεφθεί πολλές φορές την Ελλάδα επισήμως και ανεπισήμως, η γραφειοκρατία στην χώρα μας είναι ανίκητη και μόνον με συντριπτική πολιτική πλειοψηφία θα μπορούσε να ανατραπεί. Έλα, όμως, που οι εγκάθετοι του συστήματος έχουν ισχυρούς πολιτικούς συμμάχους. Ποιος μπορεί λοιπόν να ανατρέψει ένα βουνό από ακαθαρσίες χωρίς να λερωθεί;
Σήμερα, το βουνό αυτό είναι το μεγάλο όπλο του Αλ. Τσίπρα. Με αυτό επιχειρεί να εκβιάζει εταίρους και δανειστές και να παραμένει στην εξουσία χωρίς να κάνει τίποτε για την χώρα και το μέλλον της. Αυτό το βουνό της ακινησίας και της διαφθοράς είναι το ισχυρό ατού του πρωθυπουργού σε ένα παιχνίδι εξουσίας –το οποίο, σε κάθε περίπτωση, θα έχει καταστροφικό για την Ελλάδα τέλος.
Αρκετοί δε είναι αυτοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση που βλέπουν θετικά την εκδοχή της καταστροφής. «Ας βουλιάξει το
καράβι», λένε, «για να μπορεί μετά να ανελκυστεί και να φτιαχτεί καινούργιο». Είναι και αυτή μια κάποια λύση, θα έλεγε ο γνωστός ποιητής αν ζούσε.
Απομένει βέβαια να δούμε πόσα θα είναι τα θύματα αυτού του συνειδητού ναυαγίου, τα οποίο φυσικά θα γίνει με την άμεση συμμετοχή του περίφημου «λαού», ο οποίος έκανε και τις σχετικές πολιτικές επιλογές. Αυτή είναι μια διάσταση του όλου φαινομένου που δείχνει την επιπολαιότητα, την ανωριμότητα κα την παιδική συμπεριφορά μιας κοινωνίας που παραμυθιάζεται με υποσχέσεις, ζει με ρουσφέτια και θέλει να πλουτίζει γρήγορα με αρπαχτές.
