του
Τάσου Παπαδόπουλου
Όμως τα προβλήματα, που για λίγο αφήνουμε πίσω, δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας, μολονότι το εορταστικό κλίμα των ημερών εμπεριέχει και στοιχεία μαγικά, ή για να είμαστε ρεαλιστές, τα φτιάχνουμε μαγικά, προκειμένου να ξαναγίνουμε για λίγο παιδιά και να ζήσουμε το δικό μας παραμύθι.
Τις εορτές εκμεταλλεύονται και οι πολιτικοί, που μέσω των εορταστικών εκδηλώσεων επιχειρούν να επικοινωνήσουν με τους πολίτες, προκειμένου να τους μοιράσουν ανέξοδες ελπίδες για τη νέα χρονιά, που λένε ότι θα είναι καλύτερη, χωρίς φυσικά ούτε οι ίδιοι να το πολυπιστεύουν.
Τους παρακολουθήσαμε ήδη, να περιοδεύουν ανά την Ελλάδα, προκειμένου να έρθουν σε επαφή με τους πολίτες. Αυτή η προχριστουγεννιάτικη έξοδος, δημιουργεί εύλογες απορίες και ερωτηματικά. Τι άραγε ετοιμάζουν; Μήπως μια νέα προσφυγή στις κάλπες στις αρχές της καινούργιας χρονιάς;
Κοντός ψαλμός αλληλούια που λένε. Όμως αν οι εκστρατείες αυτές συνδυαστούν με την δημόσια σύγκρουση της κυβέρνησης με τους δανειστές, τότε μπορεί κανείς αβίαστα να συμπεράνει, ότι κάτι παίζεται, ή μάλλον κάτι ετοιμάζεται και για το σκοπό αυτό προετοιμάζεται ποικιλοτρόπως, από τους ανθρώπους της εξουσίας, η κοινή γνώμη.
Βεβαίως το πρώτο που έρχεται στο νου του καθενός σαν σενάριο είναι αυτό, μιας ακόμη πρόωρης προσφυγής στις κάλπες με διάφορα εκβιαστικά διλήμματα, που θα περάσουν μέσα από τον κυβερνητικό προπαγανδιστικό μηχανισμό. Με δεδομένες τις δημοσκοπήσεις, που είναι ιδιαίτερα δυσμενείς για το κυβερνητικό σχήμα, μια κίνηση αυτοκτονίας είναι μάλλον, η ολιγότερο πιθανή.
Η αγανάκτηση της κοινής γνώμης από τα νέα φορομπηχτικά μέτρα, που θα ισχύσουν από την πρώτη του έτους, που πλήττουν ευθέως μισθωτούς, συνταξιούχους και κυρίως τους ελεύθερους επαγγελματίες, δεν εκτονώνεται φυσικά με μια κίνηση πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.
Γιατί η απειλή του λύκου προηγήθηκε και ήδη εξαργυρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015. Τώρα χρειάζεται ένα νέο ισχυρό ηλεκτροσόκ. Κι αυτό μπορεί να είναι ένα δημοψήφισμα με το ερώτημα, αυτή τη φορά στα ελληνικά και όχι στα αγγλικά που δεν πολυκαταλαβαίνει ο Α. Τσίπρας, που θα έχει περιεχόμενο ναι ή όχι στο ευρώ.
Ήδη η προπαγάνδα διαχέει άφθονο υλικό για τον κακό Σόιμπλε και τα κοράκια, που θέλουν να αρπάξουν τον ελληνικό πλούτο και που δεν θα ικανοποιηθούν αν δεν ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα του αίματός μας. Από τις δημοσκοπήσεις διαφαίνεται μια σταθερή αύξηση των ευρωσκεπτικιστών, αλλά και εκείνων που αναπολούν την περίοδο της δραχμής.
Η κοινή γνώμη είναι σαν το ζυμάρι. Εύκολα πλάθεται και παίρνει το σχήμα που επιδιώκει ο φούρναρης, που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι άλλος από εκείνον, που έχει στα χέρια του την εξουσία.
Με δεδομένη την απουσία επενδύσεων, που έχουν αιτία το γραφειοκρατικό και διεφθαρμένο κράτος, το φορολογικό καθεστώς και την κατάσταση των τραπεζών, θέματα που προέκυψαν από λάθη και παραλήψεις των σημερινών και των προηγούμενων, φτάνουμε στο αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο από την διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα, την περαιτέρω άνοδος της υποαπασχόλησης και την πλήρη κατάρρευση των ασφαλιστικών Ταμείων.
Μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα και με τους δανειστές να πιέζουν, με πολλούς τρόπους για μέτρα και πέραν του 2019, έρχεται και ωριμάζει ξαφνικά η έξοδος από το ευρώ, που μπορεί να αλλάξει εν μια νυκτί την ατζέντα, μια και αυτή η κίνηση του Α. Τσίπρα θα απονευρώσει την ομάδα των πρώην συντρόφων του, που διαφαίνεται να βρίσκουν ένα κοινό έδαφος συνεργασίας, από βασικά επιχειρήματα και ταυτόχρονα θα περάσει με το σύνθημα προς την Αντιπολίτευση αν «είσαι με την Ελλάδα ή τον Σόιμπλε και την παρέα του».
Έτσι μέσα από την αναστάτωση μιας αλλαγής νομίσματος, κάποιοι πιστεύουν ότι θα διασωθεί ο Α. Τσίπρας και η παρέα του. Βεβαίως τις συνέπειες, πέρα από τις οικονομικές, μιας τέτοιας κίνησης, δεν τις υπολογίζουν οι λυσσασμένοι για εξουσία, ούτε σκέπτονται τι θα σήμαινε για την Ελλάδα γεωπολιτικά, η απομάκρυνσή της από το ευρώ και ενδεχομένως και από την Ευρώπη.
Είναι καιρός να καταλάβουν οι γαντζωμένοι στην εξουσία, ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παίζουν στα ζάρια τις τύχες ενός ολόκληρου λαού. Οφείλουν να μην συνεχίσουν να διχάζουν τον ελληνικό λαό, να εκσυγχρονίσουν πρωτίστως την δημόσια διοίκηση και να προχωρήσουν με συναινετικές διαδικασίες, γιατί οι πολίτες είναι εξουθενωμένοι και δεν αντέχουν άλλες δοκιμασίες.
Η χώρα δεν πρέπει να οδηγηθεί σε νέες περιπέτειες…
