του
Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Πρώτη, απ’ όλες, με κόκκινο μελάνι φάνταζε η υπογραφή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ’.
Το αίτημα εκείνο, έβγαινε από τα βάθη της Ιστορίας και ήταν άλλη μία έκφραση του ακατάλυτου πόθου του πολυβασανισμένου νησιού, που περνούσε από γενιά σε γενιά για τρεις περίπου χιλιετίες.
Πώς φτάσαμε αλήθεια στη διάρκεια μόλις δύο γενεών, να διαγράψουμε όλα όσα μεσολάβησαν μέχρι τότε και να βρισκόμαστε ξανά, ενώπιον της Τουρκοποίησης;
Χωρίς αμφιβολία, διαπράξαμε λάθη αλλά πάν απ’ όλα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μία καλά σχεδιασμένη και πιστά τηρούμενη πολιτική απ’ όλες ανεξαιρέτως τις Τουρκικές Κυβερνήσεις.
Ακρογωνιαίος λίθος αυτής, είναι το σχέδιο του συνταγματολόγου Νιχάτ Ερίμ (1956). Βάσει αυτού, ανεμείχθησαν οι Τουρκοκύπριοι, με την καθοδήγηση των Άγγλων, εναντίον των επαναστατημένων Ελλήνων. Και ώ! του θαύματος, απέκτησαν, με την εγκατάσταση της κολοβής Ανεξαρτησίας που εχαλκεύθη στην Ζυρίχη, υπερδικαιώματα στη νεαρή Κυπριακή Δημοκρατία. Τότε πρωτολειτούργησε η περιβόητη πενταμερής (δύο κοινότητες και 3 εγγυήτριες δυνάμεις, Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία).
Δεν πέρασαν τρία χρόνια και οι Τουρκοκύπριοι του 18% με κατοχυρωμένα δικαιώματα 30% στον κρατικό μηχανισμό, σήκωσαν τα όπλα και ζητούσαν περισσότερα!!
Από μία σύμπτωση απετράπη η καθολική επικράτησή τους, αλλά ο κατακερματισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν ήδη γεγονός από το 1964. Το άλμα με τη βάρβαρη εισβολή του 1974 τους έφερε ακόμα πιο κοντά στον αντικειμενικό σκοπό.
Λίγους μήνες μετά, οργανωμένα σύνολα Τουρκοκυπρίων ζήτησαν από τον τότε πρωθυπουργό και εμπνευστή της εισβολής να προχωρήσει σε ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ. Εκείνος τους απάντησε αυστηρά, ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ΟΛΕΘΡΙΟ ΛΑΘΟΣ γιατί θα ανέκοπτε την πορεία για ολοκληρωτική κατάληψη της Κύπρου (εφημερίδες ΧΑΛΚΙΝ ΣΕΣΙ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ).
Η ψυχορραγούσα διαδικασία της Γενεύης, μπορεί να μην απέδωσε θεαματικά οφέλη ή ανεπανόρθωτες ζημιές (ανάλογα με την κομματική προέλευση των σχολιαστών) αλλά για τον ψύχραιμο και αφανάτιστο ΠΟΛΙΤΗ διευκόλυνε την εξαγωγή κάποιων αδιαμφισβήτητων συμπερασμάτων.
Α. Η Τουρκία του νοεσουλτάνου δεν προσήλθε στις συνομιλίες με στοιχειωδώς καλή θέληση, αλλά επεδίωξε την επιβολή της αναγνωρίσεως των τετελεσμένων και την προέκταση «κηδεμονίας» της εις ολόκληρη την Κύπρο.
Β. Η Κυπριακή πολιτική ηγεσία ανεξαρτήτως της κομματικής ρητορικής ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ότι δεν υπάρχει περιθώριο ευρέσεως λύσης με διατήρηση κατοχικών στρατευμάτων.
Γ. Η Τουρκία εξακολουθεί να μην επιθυμεί την Διχοτόμηση διότι αυτή, θα την θέσει αντιμέτωπη με το σύνολο της Ευρώπης, καθότι τα όρια του τιμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας που τυχόν θα προσαρτήσει, θα γίνουν γραμμή αντιπαραθέσεως με την Ευρώπη. Μία τέτοια κίνηση θα είναι η ταφόπλακα κάθε προοπτικής εντάξεως της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Απευθύνω έκκληση στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να συγκαλέσει όλη την πολιτική ηγεσία του τόπου και να επανεκκινήσουν συνεργασία από μηδενική βάση.
Ο επεκτατικός σχεδιασμός της Τουρκίας είναι τόσον απροκάλυπτος και αυθάδης που μόνο αν είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε.
Είμαστε ΜΙΚΡΟ ΚΡΑΤΟΣ, αλλά αν γίνουμε η κερκόπορτα εισροής των Τούρκων στην Ευρώπη, μπορεί να προκαλέσουμε
ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ....
Ενδεχομένως, η πιο αυστηρή προστασία των προσωρινών μας συνόρων, που είναι και σύνορα της Ευρώπης, διανοίξει την προοπτική της Απελευθέρωσης των κατεχομένων και την αποκατάσταση του ενιαίου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
*Καρδιολόγος
