του
Ηλία Καραβόλια
Υπάρχουν στιγμές όπου τα ιδεολογικά αυτονόητα (τα κατ' εμέ ''άκαμπτα μηχανικά αξιώματα''), ενίοτε όμως και κάποιες διαχρονικές θεωρίες, ''βιάζουν'' την πραγματικότητα. Και επειδή η πραγματικότητα δεν αλλάζει, μάλλον οφείλουμε να αλλάζουμε τις θεωρίες μας. Εξάλλου η συγκυρία στην σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη Οικονομία, το περίφημο timing δηλαδή, είναι μερικές φορές έντονης διάρκειας φαινόμενο. π.χ. Ελλάδα: 7ος χρόνος κρίση, που σημαίνει ότι κάποιες θεραπείες, κάποιες θεωρίες ίσως, μάλλον δεν λειτούργησαν καλά. Στα Οικονομικά το ονομάζουμε ''χρονικές υστερήσεις'' ή λάθος πολλαπλασιαστές, όπως παραδέχθηκε το ΔΝΤ...
Γράφω τα ανωτέρω με αφορμή δύο συγκεκριμένες φράσεις που αυτές τις ημέρες ακούστηκαν στα ΜΜΕ. Η μία προέρχεται απο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και λέει ότι: ''Η μείωση των φόρων τώρα, φέρνει ύφεση''. Ευνόητο είναι ότι έπεσαν να τους φάνε οι πάντες: κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, νεοφιλελεύθεροι. Και έχουν δίκιο. Τί δεν εξηγούν όμως από την κυβέρνηση με αυτή την ''παράλογη'' δήλωση; Ότι ακόμα και να πέσουν απότομα και έντονα οι φορολογικοί συντελεστές τώρα, αν δεν έρθουν επενδύσεις για πολλούς άλλους λόγους (πολιτική αστάθεια, γραφειοκρατία, διεθνές περιβάλλον,κ.α.) ευνόητο είναι ότι θα έχουμε μειωμένα δημόσια έσοδα και θα πέσουμε ξανά σε ελλείμματα, δηλαδή σε νέο δανεισμό, σε νέα λιτότητα άρα σε νέα ύφεση.
Η αλήθεια είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση με τις παλινωδίες της εδώ και δυο χρόνια, ακόμα και αν μηδενίσει τους φόρους (!) κανείς επενδυτής δεν την εμπιστεύεται για να ρίξει λεφτά στην αγορά. Άρα η πτώση των υφιστάμενων φόρων, στα παρόντα επίπεδα τζίρου στην αγορά, οδηγεί σε μειωμένα δημόσια έσοδα, έλλειμμα, και όπως είπα, σε φαύλο κύκλο λιτότητας και υφεσης.
Η άλλη φράση που κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες στα ΜΜΕ προέρχεται απο το οικονομικό πρόγραμμα της Ν.Δ. Τι λέει λοιπόν, μεταξύ άλλων; Ότι ''Θα μειώθούν οι φορολογικοί συντελεστές απο 15% στο 5%, για τα μερίσματα''. Μα καλά, θα πει κάποιος, δεν κατανοούν ότι αυτό είναι ένα αντιαναπτυξιακό μέτρο; Για ποιό λόγο είναι αντιαναπτυξιακό;
Μα είναι απλό! Είναι κίνητρο για τους επιχειρηματίες να εισπράττουν τα κέρδη τους από την επιχείρηση και να μην τα επανεπενδύουν παραγωγικά! Είναι άλλο πράγμα η πτώση τον φορολογικών συντελεστών στα εταιρικά κέρδη (αυτό ναι, είναι κίνητρο επενδύσεων) και άλλο να λές στους μετόχους ότι θα πληρώνουν 65% λιγότερο φόρο (από το 15% στο 5%) στην διανομή μερίσματος, δηλαδή στις ''αναλήψεις'' των κερδών τους, σε μια εποχή που υποτίθεται ότι πρέπει να δώσουμε κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή στους επιχειρηματίες, να επανεπενδύουν τα όποια κέρδη τους για να αυξήθει η παραγωγή, η απασχόληση, η ζήτηση. Θέλω να πιστεύω ότι το μέτρο αυτο στο πρόγραμμα της Ν.Δ, στοχεύει στο να πέσει 10 μονάδες ο συντελεστής στην φορολόγηση μερισμάτων, με την προυπόθεση να επανεπενδυθούν αυτά τα μερίσματα. Αυτό ναι, είναι αναπτυξιακό κίνητρο. Αν δεν ισχύει αυτό, τότε έχουμε να κάνουμε με αντιαναπτυξιακό μέτρο και μάλιστα ταξικής φύσεως.
Ευελπιστώ ότι και στις δύο περιπτώσεις που ανέφερα έχουν ''ξεχαστεί'' ικανές και αναγκαίες συνθήκες για την ορθότητα των πραγμάτων. Αν όχι, τότε μιλάμε για προχειρότητα, ασυναρτησίες και φυσικά υποτίμηση της νοημοσυνης μας. Αδυνατώ να δεχθώ ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Ξαναλέω όμως - και ζητώ συγνώμη- αυτό που υποστήριξα στην εισαγωγή του κειμένου: τα περίφημα ιδεολογικά ''αυτονόητα'', τα κατ' εμέ "άκαμπτα μηχανικά αξιώματα'', αλλά ενίοτε και κάποιες διαχρονικές θεωρίες, ''βιάζουν'' την πραγματικότητα. Ειδικά αν το περίφημο timing κρατάει πολλά χρόνια...
