του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
«Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να κλείσει την δεύτερη αξιολόγηση νομοθετώντας προκαταβολικά ό,τι και όσα ζητούν οι δανειστές σε μέτρα και μεταρρυθμίσεις, χωρίς να πάρει τίποτα στον τομέα του χρέους ή της ποσοτικής χαλάρωσης». Αυτά, μεταξύ άλλων, έγραψε πολύ σωστά ο Γιάννης Πρετεντέρης στα Νέα της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου, και αναρωτήθηκε τί κερδίζει η κυβέρνηση από τον εξευτελισμό.
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό –το οποίο, κατά την γνώμη μας, πάει πιο μακρυά από το κυβερνητικό στρατόπεδο– την έδωσε στο Protagon.gr ο Αν. Στασινός, γράφοντας μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα λίαν αποκαλυπτικά:
«Μέχρι το 2019 ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Αν μη τί άλλο, περισσότερες πιθανότητες έχουν να ζήσουν αυτοί που απολαμβάνουν τα καλά της εξουσίας. Συνεπώς ναι, το κλείσιμο της αξιολόγησης εξυπηρετεί την κυβέρνηση. Ο Τσίπρας θα συνεχίσει να κάθεται στην καρέκλα του Μαξίμου, οι υπουργοί θα δίνουν εντολές σε γραμματείς και οδηγούς και οι περισσότεροι της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα εισπράττουν μισθό που, οι περισσότεροι, δεν θα μπορούσαν ούτε να ονειρευτούν στην πραγματική ζωή. Ταυτόχρονα, ο στρατός των μετακλητών θα μεγαλώνει, οι κολλητοί θα τακτοποιούνται και ως το 2019 ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας θα είναι οργανικά συνδεδεμένο με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα θα πείτε ότι αυτή η εξέλιξη μάζεψε σύννεφα πάνω από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Κάθε άλλο. Ο Μητσοτάκης έχει πλέον περισσότερο χρόνο να οργανώσει κόμμα και στρατηγική, κυρίως προωθώντας καινούργια πρόσωπα. Μάλιστα, αυτός ο χρόνος θα είναι διπλά πολύτιμος αφού, αναπόφευκτα, θα οδηγήσει σε αποσύνθεση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Αν οι εκλογές γίνουν το 2019, τότε η ΝΔ θα εμφανιστεί με εντελώς νέο πρόσωπο, στο οποίο δεν θα τονίζονται τόσο οι ρυτίδες της λαϊκής δεξιάς.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη; Η καλύτερή της! Θα δει, βέβαια, να σημειώνονται εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς αλλά, από την άλλη, μπορεί πάντα να ποντάρει στην αποτυχία των άλλων και στην εκλογική ενσωμάτωση τους. Άλλωστε, έχει να εισπράττει και από την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ η οποία, σε σεβαστό ποσοστό, θα καταλήξει στην εκλογική της δεξαμενή. Και μέχρι το 2019 ο χρόνος είναι αρκετός για τον επαναπατρισμό μεγάλου όγκου ψηφοφόρων, ειδικά των συνταξιούχων.
Θεοδωράκης, Λεβέντης και Καμμένος μπορούν να βάλουν από ένα ποτό και να χαλαρώσουν. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και οι τρεις είναι με το ένα πόδι (και βάλε) έξω από την Βουλή. Άλλα δύο χρόνια κοινοβουλευτικής παρουσίας φαίνονται ως και ανέλπιστο δώρο ζωής. Τώρα ο καθένας τους μπορεί να ελπίζει και να σχεδιάζει κινήσεις δημοσκοπικής ανάκαμψης. Πήραν χρόνο που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα τον είχαν. Και το ΚΚΕ, μόνο για εκλογές δεν ήταν τέτοιες εποχές.
Ακόμα και αυτοί που είναι εκτός Βουλής, οι τρεις της Κεντροαριστεράς, η Ζωή, ο Λαφαζάνης, παίρνουν χρόνο για να στήσουν καλύτερα τα πιόνια τους στο τραπέζι. Ειδικά η Ζωή και ο Λαφαζάνης μπορούν να πάνε στην Κουμουνδούρου με ένα καλαμάκι στο στόμα για την αφαίμαξη ψηφοφόρων.
Όλοι βολεύονται μια χαρά με το κλείσιμο της αξιολόγησης και ας οδύρονται για τα μέτρα. Στην πολιτική το ισχυρότερο ένστικτο είναι εκείνο της επιβίωσης που, προς το παρόν, ικανοποιείται απολύτως. Κέρδισαν όλοι. Έχασε ένας: η χώρα, που θα συνεχίσει να υφίσταται την χειρότερη κυβερνητική διαχείριση της Μεταπολίτευσης. Παίρνει, θα πείτε, την αξιολόγηση, κάνοντας ένα βήμα μπροστά. Όμως δεδομένων των συνθηκών, το επόμενο βήμα οδηγεί στο τέταρτο μνημόνιο».
Ο απόλυτος εξευτελισμός είναι δηλαδή η μοναδική νησίδα σωτηρίας για ένα πελατειακό σύστημα που σε κάποια φάση θα καταρρεύσει από μόνο του, γιατί θα έχει σαπίσει. Όπως συνέβη και στις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Κατ’ αυτή την έννοια, ωρολογιακή βόμβα για την Ελλάδα είναι η ακινησία μίας πολιτικής τάξης που αν μη τί άλλο προκαλεί με την ανευθυνότητά της μπροστά στην Ιστορία. Αλλά τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια…
