του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Νέος, μορφωμένος, φιλοευρωπαίος, πολύ καλός οικονομολόγος και φιλικός προς την Γερμανία, ο Εμμανουέλ Μακρόν κατάφερε μέσα σε έναν χρόνο –μακρυά από λαϊκισμούς και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις– να φέρει κοντά του ένα σημαντικό μέρος της γαλλικής νεολαίας, που είχε βαρεθεί να ακούει τις βραχνιασμένες κασέττες του φαιοκόκκινου λαϊκισμού που στην Γαλλία εκπροσωπούν η Μαρίν Λε Πεν και ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν. Χωρίς να παραγνωρίζει τα σοβαρά κοινωνικά, οικονομικά και θεσμικά προβλήματα της χώρας του, ο Εμμ. Μακρόν προτείνει λύσεις ενταγμένες στην νέα εποχή που βιώνει ο κόσμος μας και η οποία απέχει αισθητά από αρχές και σχήματα του παρελθόντος.
Υπό αυτή την έννοια, για τον φαιοκόκκινο ευρωπαϊκό λαϊκισμό η περίπτωση Μακρόν συνιστά σοβαρή ήττα. Μία ήττα, όμως, που κάθε άλλο παρά επανάπαυση υπαγορεύει στις δημοκρατικές φιλοευρωπαϊκές ηγεσίες. Αντίθετα, θα πρέπει να τις ενθαρρύνει να προχωρήσουν πιο αποφασιστικά και, κυρίως, έξυπνα στην οικοδόμηση μίας Ευρώπης του 21ου αιώνα, απαλλαγμένης από τα σύνδρομα που κάποιοι θέλουν να αξιοποιήσουν για να την βυθίσουν στην βαρβαρότητα του 20ου αιώνα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο μετά βίας σαραντάρης προσεχής πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας μπορεί να γίνει η αφετηρία για μία εκ βάθρων ανανέωση της φιλοσοφίας του κοινωνικού φιλελευθερισμού που διέπει την Ευρώπη και που σήμερα στο Ευρωκοινοβούλιο εκπροσωπείται από την Χριστιανοδημοκρατία, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες. Αν στις τρεις αυτές πολιτικές ομάδες προστεθεί και ένα μέρος των Πρασίνων, τότε στην γηραιά μας ήπειρο υπάρχει σημαντική πολιτικο-κοινωνική πλειοψηφία για σοβαρά άλματα προς τα εμπρός. Τα άλματα δε αυτά μπορούν να γίνουν από την ευρωπαϊκή νεολαία, αρκεί κάποιοι να αποφασίσουν να ομιλούν την γλώσσα της και να συμμερίζονται τις βαθύτερες ανησυχίες της.
Απομένει βέβαια το κρίσιμο για την χώρα μας ερώτημα: τί μέλλει γενέσθαι στην Ελλάδα, όπου το πελατειακό σύστημα καλά κρατεί και, ακόμα χειρότερα, έχει συντρίψει πνευματικά και ένα ικανό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας; Αυτό ακριβώς που δεν γνωρίζει πώς και γιατί χρεοκόπησε και ποιοι το βοηθούν να μην πάει στον πάτο…
Από την άποψη αυτή, τα γαλλικά νέα είναι κακά για τον Αλέξη Τσίπρα. Έχουμε την αίσθηση ότι οι αστείοι τακτικισμοί του και οι λοιπές γελοιότητες της διακυβέρνησής τους φθάνουν στο τέλος. Και αν αυτό δεν θελήσει να το καταλάβει, σε κάποια φάση θα πάει άπατος στον βυθό μαζί με όλους μας. Δικαίους και αδίκους. Και αυτό είναι το χειρότερο. Αλλά και από την πλευρά τους, οι Κυριάκος Μητσοτάκης, Φώφη Γεννηματά, Σταύρος Θεοδωράκης και κάποιοι άλλοι τί έχουν καταλάβει;
