του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Αλλοδαπός που εδώ και κάποια χρόνια κατοικεί στην Ελλάδα μάς έστειλε το ακόλουθο ερώτημα: «Πείτε μου σάς παρακαλώ ποια χώρα στον κόσμο με 11 εκατομμύρια κατοίκους δανείστηκε 360 δισεκατ. ευρώ και δέχθηκε μέσα σε δύο χρόνια 350 δισεκατ. ευρώ οικονομική ενίσχυση για να αποφύγει την χρεοκοπία; Γνωρίζετε ότι αυτό το τελευταίο ποσό αντιπροσωπεύει 19 χρόνια οικονομικής βοήθειας προς τους πεινασμένους της Αφρικής; Αν όχι, παρακαλώ κάντε το γνωστό στους φωνασκούντες κατά της Ευρώπης και στους εμπρηστές της πόλεώς σας και των νεοκλασσικών κτιρίων της».
Με αυτά τα απλά και λίγα λόγια ο αλλοδαπός αναγνώστης μας λέει πολλά, αλλά απευθύνεται σε αυτούς που καταλαβαίνουν ή προσπαθούν να καταλάβουν. Μέσα σε τριάντα χρόνια, η Ελλάδα εδέχθη καθαρό δανεισμό 620 δισεκατ. ευρώ, στα οποία πρέπει να προστεθούν και 280 δισεκατ. ευρώ κοινοτικές επιδοτήσεις. Δηλαδή, συνολικά, μαζί με τα σχεδόν μηδενικά δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, εισέρρευσαν στην χώρα σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο ευρώ, ήτοι πέντε φορές το περσινό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Βέβαια, από το ποσό αυτό περίπου το 50% επέστρεψε στο εξωτερικό, δηλαδή χρησιμοποιήθηκε για την χρηματοδότηση των ελληνικών εξαγωγών.
Παρά τα παραπάνω αμέτρητα δισεκατομμύρια ευρώ που εισέρρευσαν στην ελληνική οικονομία, τα επιτεύγματα της τελευταίας είναι ασήμαντα. Μεγάλο μέρος από τα δανεικά και από τα κοινοτικά κονδύλια χρησιμοποιήθηκε για την υπερδιόγκωση του δημοσίου τομέα και για την χρηματοδότηση απίθανων προνομίων των συνδικαλιστικών ομάδων που λυμαίνονται τον δημόσιο χώρο και, κατ’ επέκταση, την χώρα. Έτσι, σήμερα, ένα σοβαρό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι, με τις δομές που διαθέτει, θα τής είναι σχεδόν αδύνατον να μπει σε τροχιά ανάπτυξης –εκτός κι αν ξαφνικά έλθουν τα πάνω κάτω στην αντιδραστική ελληνική γραφειοκρατία. Διαφορετικά, τα αντιαναπτυξιακά εμπόδια θα διαιωνίζονται και θα υπονομεύουν κάθε πρωτοβουλία.
Παρόλα αυτά, η τελευταία απόφαση του Eurogroup αποτελεί θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Πρώτον, διότι με βάση τα όσα προβλέπει το μνημόνιο, χάρη στις επιστροφές ΦΠΑ και αποπληρωμής χρεών προς το Δημόσιο, μέχρι τον Ιούλιο θα «πέσουν» στην αγορά κάπου 10 δισεκατ. ευρώ. Θα πρόκειται για πραγματική τονωτική ένεση. Εικάζεται επίσης ότι θα επιστρέψουν και καταθέσεις προς τις τράπεζες, οι οποίες επιπλέον θα ενισχυθούν και με 30 δισεκατ. ευρώ. Όλα αυτά είναι θετικά. Και θα πρέπει να αξιοποιηθούν πολιτικά από τις φιλελεύθερες δυνάμεις της χώρας, οι οποίες θα κληθούν να αναλάβουν βαρύ και επίπονο έργο.
ΕΞΟΝΤΩΣΤΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ…
Η συμφωνία της 21ης Φεβρουαρίου αποτελεί την μοναδική ευκαιρία για να μπορέσει η οικονομία να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά και να εξουδετερωθεί στην χώρα το πολύμορφο τέρας της γραφειοκρατίας.
Μεγάλο μέρος από τα δανεικά και από τα κοινοτικά κονδύλια χρησιμοποιήθηκε για την υπερδιόγκωση του δημοσίου τομέα και για την χρηματοδότηση απίθανων προνομίων των συνδικαλιστικών ομάδων που λυμαίνονται τον δημόσιο χώρο και, κατ’ επέκταση, την χώρα. Έτσι, σήμερα, ένα σοβαρό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι, με τις δομές που διαθέτει, θα τής είναι σχεδόν αδύνατον να μπει σε τροχιά ανάπτυξης –εκτός κι αν ξαφνικά έλθουν τα πάνω κάτω στην αντιδραστική ελληνική γραφειοκρατία.