ΔΗΜ. ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

του Δημήτρη Δασκαλόπουλου*

Μπορούμε δηλαδή να ελπίζουμε, απαγορεύεται όμως να επαναπαυτούμε, γιατί τα πιο δύσκολα παραμένουν ακόμα μπροστά μας, είναι όμως στο χέρι μας να τα κάνουμε δυνατά.

Στον τόπο μας οι δημόσιοι ρήτορες ξιφουλκούν συνήθως εν ονόματι της αλήθειας, αλλά εδώ και πολλά χρόνια πορεύονται με τα ψέματα. Είχαμε ψεύτική ευημερία, ψεύτικη ανάπτυξη, ψεύτικες υποσχέσεις για το αύριο, και με τα ψέματα αντιμετώπισε το πολιτικό μας σύστημα την κρίση που από το 2009 αποκάλυψε ήδη την πλήρη γύμνια του μεταπολιτευτικού μας εποικοδομήματος.

Οι πολιτικοί ταγοί μετακύλησαν τις ευθύνες τους επιβάλλοντάς του πολλές άδικες τιμωρίες και ανώφελες θυσίες. Τον έκαναν φτωχότερο χωρίς να του δώσουν προοπτική και κάτω από το χαλί του πρώτου μνημονίου έκρυψαν τα δικά τους ελλείμματα, τη δική τους αδυναμία να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους.

Αλλά η αλήθεια στην πολιτική δεν είναι μια αφηρημένη ηθική επιταγή, είναι ανάγκη προσαρμογής, προσαρμογής στην πραγματικότητα, και τα κόμματα εξουσίας αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σ' αυτή την πραγματικότητα όταν απειλήθηκαν από την άτακτη εθνική χρεοκοπία και τότε ανέθεσαν τη διαχείριση σε έναν τεχνοκράτη Πρωθυπουργό χωρίς κομματικές εξαρτήσεις. Και η αναγκαστική προσαρμογή στην πραγματικότητα ήταν ουσιαστικά και η υπερψήφιση στη Βουλή του νέου μνημονίου, που αποτελεί το επώδυνο τίμημα γι' αυτή την πεισματική επί δεκαετίες άρνηση του πολιτικού συστήματος να κάνει τις ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές.

Έτσι λοιπόν αυτά ήταν μια διπλή ευοίωνη εξέλιξη. Από εκεί που βρισκόμασταν στο τέρμα, ξαναβρεθήκαμε στην αφετηρία. Τίποτα όμως δεν έχει κριθεί και έχουμε μπροστά μας ένα ηράκλειο έργο αλλαγής και πίσω μας 2,5 σε μεγάλο βαθμό σπαταλημένα χρόνια.

Πώς θα ξεφύγουμε από αυτό, που είναι το ερώτημά μας. Πώς θα κερδίσουμε τη μάχη για ένα καλύτερο μέλλον; Νομίζω πρώτα απ’ όλα αν αποτινάξουμε το κακό παρελθόν και κυρίως τη νοσταλγία του. Θα πρέπει να αποδείξουμε ζήλο, αποφασιστικότητα γιατί η αξιοπιστία της χώρας μας παραμένει στο ναδίρ και παρά το κούρεμα το οικονομικό μας πρόβλημα παραμένει κολοσσιαίο, και για να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των εταίρων και των αγορών θα πρέπει οπωσδήποτε να τηρήσουμε με συνέπεια αυτές τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει, που είναι και ασφυκτικές.

Δηλαδή, η τήρηση των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων είναι προϋπόθεση για να μην καταστραφούμε, αλλά η οριστική διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση και η επάνοδός μας στην ελπίδα εξαρτάται μόνο από τη δική μας βούληση, την εθνική μας βούληση συλλογικά, να γίνουμε μια σύγχρονη, συντεταγμένη κοινωνία και να χτίσουμε μια αναπτυγμένη οικονομία.

Είμαστε λοιπόν σε μια κρίσιμη αφετηρία που θα σηματοδοτηθεί τώρα από τις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Είναι η ώρα των πολιτών λοιπόν και η σκληρή προσπάθεια που έχουμε μπροστά μας απαιτεί σίγουρα τη λαϊκή συναίνεση.

Ο λαός μας δεν θα δώσει με την ψήφο του λευκή επιταγή σε κανένα κόμμα, η ψήφος του όμως πρέπει να είναι επιλογή ευθύνης και όχι άρνησης, επιλογή διεξόδου και όχι διαμαρτυρίας, έτσι ώστε να αντιστοιχεί με το ευρύτερο διακύβευμα των εκλογών και γι' αυτό, πέρα από τις κομματικές επιλογές που θα γίνουν, οι εκλογές αυτές έχουν κι ένα δημοψηφισματικό χαρακτήρα.

Με βάση τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν από την κάλπη, θα προσδιοριστεί ουσιαστικά η τροχιά του μέλλοντός μας. Είναι ίσως οι πιο κρίσιμες εκλογές στη μεταπολιτευτική ιστορία, στη μεταπολεμική μας ιστορία.

Το πραγματικό δίλημμα λοιπόν τώρα είναι: ή θα πάρουμε συνειδητά τον ανηφορικό δρόμο προς την ευρωπαϊκή μας ολοκλήρωση, με τα χρήματα και τους όρους των εταίρων μας, τηρώντας τις δεσμεύσεις που μας επέβαλλαν και διαπραγματευόμενοι τις ευκαιρίες που μπορούν να μας δώσουν, μπορούμε να δημιουργήσουμε ή θα παραιτηθούμε από την προσπάθεια αυτής της αλλαγής και από το ευρωπαϊκό μας μέλλον, ουσιαστικά αναδεχόμενοι τότε το εφιαλτικό κόστος της επιστροφής στα στενά εθνικά σύνορα και της βαλκανιοποίησης της χώρας.

Γι' αυτό και είναι ιδιαίτερα βαριά η ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων ενώπιον της κάλπης. Καλούνται να αναλάβουν δεσμεύσεις και όχι να δώσουν υποσχέσεις. Να αντιπαρατεθούν με σχέδια δράσης και όχι με σκιαμαχίες. Να διατυπώσουν αλήθειες, όχι να εξαπατήσουν με ευχολόγια.

Οφείλουν με άλλα λόγια να εξηγήσουν χωρίς υπεκφυγές τις προθέσεις τους, το πρόγραμμά τους και πάνω απ’ όλα τις συνέπειες στη ζωή όλων μας, του καθενός μας, των δικών τους επιλογών. Για να μην αφεθεί ελεύθερο και το πεδίο στα κόμματα της εθνικής ανευθυνότητας και της δήθεν φιλολαϊκής δημαγωγίας.

Το πραγματικό δίλημμα αυτών των εκλογών είναι αν θα επικυρώσουμε αυτό τον δρόμο τον ευρύτερο που άνοιξε η Κυβερνητική πλειοψηφία Παπαδήμου με το γενναίο συμβιβασμό πολιτικής ωριμότητας και ευθύνης που επέδειξαν οι εταίροι της ή αν θα επιλέξουμε την αποξένωσή μας από την Ευρώπη με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ουσιαστικά πέρα από τα κόμματα και τις επιμέρους προγραμματικές διαφορές σ’ αυτές τις κάλπες θα αντιπαραταχθούν ουσιαστικά δύο μόνο παρατάξεις με μία σαφή διαχωριστική γραμμή:

Από τη μία εκείνοι που αγωνίζονται να διατηρήσουν ένα χρεοκοπημένο μοντέλο υπερασπιζόμενοι τα δικά τους παρασιτικά προνόμια σε βάρος όλων των άλλων.

Από την άλλη εκείνοι που θέλουν ειλικρινά αυτή την επίμοχθη αλλαγή μέσα από τις μεταρρυθμίσεις, αυτοί που θέλουν την εθνική πρόοδο μέσα στην Ευρωπαϊκή Κοίτη.

Κάποιοι προσπαθούν να διαχωρίσουν τις πολιτικές δυνάμεις και να διχάσουν και το λαό σε φιλομνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Είναι πιστεύω μια μεθόδευση πολιτική δόλια, κοινωνικά καταστροφική, έως και εθνικά επικίνδυνη.

Το μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο κακό, αποτέλεσμα των δικών μας λαθών και παθογενειών και σε κανέναν δεν αρέσει, κανένας δεν το θέλει. Αλλά από εμάς εξαρτάται να υπερκεράσουμε αυτούς τους όρους που μας το επέβαλαν και να χαράξουμε μόνοι μας την διέξοδο απ’ αυτό.

Είναι βέβαιον ότι κάποιοι κερδοσκόποι του λαϊκού θυμικού, οι σπεκουλαδόροι του χάους και της αναρχίας, η οπισθοδρομική κομπανία της εθνικής υποτίμησης και της δραχμής θα δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα στη μάχη αυτή. Είναι συμφέρον τους να καταστήσουν τις εκλογές αυτές αφετηρία ανωμαλίας.

Είναι χρέος μας να αποτελέσουν οι εκλογές αυτές αφετηρία ελπίδας και να αναδείξουν έναν συσχετισμό δυνάμεων που μπορεί να ξαναβάλει την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης με δικούς μας εθνικούς όρους και πέρα από τον πειθαναγκασμό του μνημονίου.

Πράγματι μπροστά σ’ αυτές τις κάλπες ενώπιος ενωπίω με τις κάλπες αυτές ο λαός θα πρέπει συνειδητά να επιλέξει Ευρώπη ή χάος. Όπως είπα και στη δήλωση έξω, η δοκιμασία που περνάμε μέσα στην Ευρώπη μπορεί να ξεπεραστεί. Έξω από την Ευρώπη μόνο φτώχεια και οριστική φτώχεια μιλάμε.

* Πρόεδρος του ΣΕΒ