του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Επισημαίνω, ωστόσο, πως στο τμήμα του έργου του που αφορά στην Κόλαση (Inferno), γράφει ότι «ο δρόμος προς αυτήν είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».
Αυτόν τον δρόμο επέλεξε την Κυριακή των εκλογών το 50% του ελληνικού εκλογικού σώματος –και όχι του λαού. Τιμωρεί τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας της χώρας όχι γι αυτό που έκαναν, αλλά γιατί δεν συνεχίζουν να το κάνουν. Με άλλα λόγια, την 6η Μαΐου δεν αποδοκιμάστηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα για το γεγονός ότι οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία, αλλά διότι δεν συνεχίζουν το όργιο που οδήγησε την Ελλάδα να οφείλει στους ξένους δανειστές της περί τα 500 δισεκατ. ευρώ.
Το εκλογικό σώμα δεν ζήτησε από τα πολιτικά κόμματα να βρουν λύση στο πρόβλημα της χρεοκοπίας, αλλά να το απαλλάξουν από το κόστος της τελευταίας. Ετίμησε, έτσι, πολιτικές παρατάξεις που παίζουν ένα αισχρότερο και πολύ πιο ανήθικο παιχνίδι εις βάρος της χώρας. Οι φορείς της χρεοκοπίας και του πελατειακού πολιτικού συστήματος που την δημιούργησε, πριν τιμωρηθούν πολιτικά από το εκλογικό σώμα, υπέστησαν την τιμωρία όλων αυτών που πτωχεύουν λόγω ακρισίας. Μέσα από αυτή την ακρισία προέκυψε στην Ελλάδα το πανίσχυρο Κόμμα των Βολεμένων, το οποίο, αφού άρπαξε ό,τι μπορούσε να αρπάξει, τώρα δεν θέλει να πληρώσει. Αυτό είναι το ουσιαστικό νόημα των τελευταίων εκλογών. Μία ισχυρή πλειοψηφία πιστεύει ότι, αν σε πολιτικό επίπεδο προκύψει μία Ελλάδα απατεώνων, θα μπορέσει να επιβιώσει λεηλατώντας ό,τι απομένει στο υπόλοιπο 50% –που είναι η Ελλάδα των ανέργων του ιδιωτικού τομέα, του μόχθου, της δημιουργίας, της μορφώσεως, της επιστήμης, της αξιοπρέπειας.
Όσοι πιστεύουν ότι στην Ελλάδα της 6ης Μαΐου κατηργήθη ο δικομματισμός πλανώνται πλάνην οικτράν και μοιραία για τον τόπο και την ιστορία του. Στις 6 Μαΐου προέκυψε, από πολιτικο-κομματικής πλευράς, ένας νέος δικομματισμός. Από την μία όχθη του πολιτικού φάσματος υπάρχουν οι βολεμένοι του χρεοκοπήσαντος μεταπολιτευτικού συστήματος και από την άλλη αυτοί που πληρώνουν τα σπασμένα της χρεοκοπίας του. Και, για την ώρα, το κόστος είναι υπέρογκο για όλους.
Τον κ. Αλέξη Τσίπρα και τις συν αυτώ τροτσκιστικές, μαοϊκές και νεοκομμουνιστικές συνιστώσες δεν τον ψήφισαν κάποιοι συνειδητοποιημένοι αριστεροί, αλλά κυρίως οι προνομιούχοι του βαθέος ΠΑΣΟΚ, που συνέβαλαν και στην μεταπολιτευτική χρεοκοπία. Και οι οποίοι, βεβαίως, έχουν με την πρόοδο την ίδια σχέση που έχουν οι καννίβαλοι με την υψηλή μαγειρική.
Για παράδειγμα, γνωστό μου μικρομεσαίο στέλεχος της ΕΥΔΑΠ, που το 2008 τελεύτησε την καριέρα του με 3.266,80 ευρώ τον μήνα καθαρά, λίγους μήνες αργότερα συνταξιοδοτήθηκε με μηνιαίο ποσό 3.472 ευρώ(!), των δώρων μη συνυπολογισμένων, και σήμερα, μετά κάποιες περικοπές, εισπράττει κάθε μήνα 3.135 ευρώ καθαρά. Στις τελευταίες εκλογές ψήφισε «αριστερά» για να αποφύγει την πιθανή περαιτέρω μείωση της συντάξεώς του από τον «νεοφιλελεύθερο» κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Είναι δε πεπεισμένος αυτός ο συνταξιούχος ότι τελικά οι δανειστές μας θα υποχωρήσουν μπροστά στο «αριστερό» κύμα και τις συνιστώσες του. Τόσο καταλαβαίνει. Επ’ αυτής της … βαθυστοχάστου αναλύσεως έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής ενδιαφέροντα:
Πρώτον, αν προ εκλογών η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν αποφασισμένη σε επίπεδο ηγεσιών να κρατήσει την Ελλάδα στους κόλπους της, σήμερα παρόμοια πλειοψηφία δεν υφίσταται. Όταν το 70% των Γερμανών, το 65% των Σλοβάκων, το 62% των Ολλανδών, το 58% των Βέλγων και το 56% των Αυστριακών είναι κατά της ελληνικής παραμονής στην ευρωζώνη, δεν βλέπουμε πώς οι λαοί αυτοί θα δεχθούν να χαρίσουν 500 δισεκατ. ευρώ σε μία χώρα που δεν ξέρει να τιμά τις υπογραφές της. «Αν η Αθήνα δεν κρατήσει τον λόγο της, τότε θα πρόκειται για μία δημοκρατική απόφαση. Επίσης, όμως, θα σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον έδαφος για συνέχιση της χρηματοδοτήσεως της Ελλάδας. Διότι θα πρέπει και οι δανειστές της να λογοδοτήσουν στους πολίτες τους». Αυτά δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας κ. Γ.Βάϊντμαν σε μεγάλη γερμανική εφημερίδα, για να προσθέσει ότι οι συνέπειες της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη θα ήταν πολύ σοβαρότερες για την ίδια απ’ ό,τι για την υπόλοιπη ευρωζώνη.
Από την άλλη πλευρά, όπως διαπιστώσαμε από τριήμερη επίσκεψή μας στην βελγική πρωτεύουσα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει χωρίς τυμπανοκρουσίες πρόταση για την υιοθέτηση ενός πανευρωπαϊκού συστήματος εγγυήσεως των καταθέσεων, το οποίο ενδεχομένως θα εμποδίσει τον πανικό και τις αποσύρσεις των καταθέσεων από τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, πέρα από την Ελλάδα, που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Είναι, συνεπώς, ολοφάνερο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζεται για μία ελληνική αποχώρηση από την ευρωζώνη και ευελπιστεί ότι αυτή θα επενεργήσει θετικά στην ενοποίηση των υπολοίπων χωρών μελών της. Σε αυτήν δε την περίπτωση, τα 3.135 ευρώ του συνταξιούχου της ΕΥΔΑΠ θα γίνουν 690 ευρώ, μετά την υποτίμηση της δραχμής, ενώ η μέση σύνταξη στην Ελλάδα θα βρεθεί κάπου μεταξύ 115 και 170 ευρώ μηνιαίως.
Αλλά η χώρα θα έχει «προοδευτική» κυβέρνηση….
Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΔΑΝΤΗ…
Αμφιβάλλω πολύ αν ένας έστω από τα εκατομμύρια των «σοφών» ψηφοφόρων που πήραν μέρος με την ψήφο τους στις βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαΐου έχει διαβάσει την «Θεία Κωμωδία» του μεγάλου Ιταλού ποιητή Δάντη (1256-1321).
Το εκλογικό σώμα δεν ζήτησε από τα πολιτικά κόμματα να βρουν λύση στο πρόβλημα της χρεοκοπίας, αλλά να το απαλλάξουν από το κόστος της τελευταίας. Ετίμησε, έτσι, πολιτικές παρατάξεις που παίζουν ένα αισχρότερο και πολύ πιο ανήθικο παιχνίδι εις βάρος της χώρας.