ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ ΔΕΝ ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Τα ειρωνικά χαμόγελα πάνε σύννεφο στους κοινοτικούς διαδρόμους στο άκουσμα κάποιων δηλώσεων Ελλήνων ειδικών ότι με έργα οδοποιΐας και με την κατασκευή γεφυρών η Ελλάδα μπορεί να μπει σε φάση ανάπτυξης. Αντίθετα, στους κοινοτικούς επαΐοντες παρόμοιες δηλώσεις και προθέσεις μόνον φόβους εγείρουν. Πολύ σωστά επισημαίνει και ο διευθυντής της Ναυτεμπορικής Νίκος Φραντζής σε πρόσφατο άρθρο του τα εξής:

«Δεν ωφελεί να συζητάμε για έργα οδοποιΐας και γενικότερα να αναζητούμε την ανάπτυξη στο παραδοσιακό μοντέλο των δημοσίων έργων, το οποίο και σε κοινοτικό επίπεδο θεωρείται παρωχημένο και είναι ουσιαστικά απαγορευτικό πλέον για τα ελληνικά δεδομένα, αφού οι συνθήκες σχεδόν αστείρευτης ρευστότητας που γνωρίσαμε την τελευταία δεκαετία έχουν ανατραπεί οριστικά. Το να αναμένει κανείς ότι θα κεντρίσει την αναπτυξιακή διαδικασία με κεφάλαια που θα πέσουν στην αγορά μέσω των δημοσίων έργων είναι ουτοπικό, αφού ούτως ή άλλως λεφτά δεν υπάρχουν. Άρα, η παράπλευρη ωφέλεια απουσιάζει. Επί της ουσίας, όμως, δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να διαπιστωθεί ότι δεν είναι τα έργα υποδομής εκείνα τα οποία, επειδή απουσιάζουν, αποτρέπουν τους επενδυτές –μεγάλους και μικρούς– από το να θεωρήσουν την Ελλάδα πρόσφορο έδαφος για να στήσουν επικερδείς δραστηριότητες που θα τροφοδοτήσουν πραγματικά την ανάπτυξη και θα προσφέρουν θέσεις εργασίας.

»Πριν ο οποιοσδήποτε επενδυτής, Έλληνας ή αλλοδαπός, προβληματισθεί για το αν υπάρχουν καλοστρωμένοι δρόμοι οι οποίοι θα διευκολύνουν την πώληση των αγαθών και υπηρεσιών που θα παράγει, είναι υποχρεωμένος να διαβεί τον δύσβατο δρόμο της ελληνικής καλοσυντηρούμενης –ακόμη και τώρα– κρατικής γραφειοκρατίας, της φορολογικής θεσμικής ασυνέπειας και αναξιοπιστίας, της ανασφάλειας για το μελλοντικό ελληνικό επιχειρηματικό και οικονομικό περιβάλλον. Ακόμα και τώρα, με την ανεργία να καλπάζει στο 23%, για να υλοποιήσει κανείς μιαν επένδυση, είτε αφορά μεγάλη τουριστική μονάδα είτε μια μικρή μονάδα μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει αμέτρητους μήνες καθυστέρησης, τους οποίους ξέρει να πολλαπλασιάζει το τέρας της γραφειοκρατίας, που έχει πολλά κεφάλια –ή μάλλον πολλά χέρια απλωμένα, με στόχο να προκαλεί καθυστερήσεις για να μπορεί να αυτοσυντηρείται».

Ωστόσο, πέρα από το σοβαρότατο αντικίνητρο της εγχώριας γραφειοκρατίας, στην χώρα μας κυριαρχεί αντιεπιχειρηματικό πνεύμα και απουσιάζουν παντελώς οι καινοτομικές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Κατά συνέπεια, αν οι υπεύθυνοι θέλουν να δουν να έρχεται η ανάπτυξη, θα πρέπει προηγουμένως να εξοντώσουν την γραφειοκρατική Λερναία Ύδρα, να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη και αναγνώριση σε νέους επιχειρηματίες και, βέβαια, να προχωρήσουν σε μία πραγματική και σε βάθος εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.