του Παναγιώτη Ι. Καραφωτιά
Είναι πολύ λυπηρό σε ευρωπαϊκή χώρα να συμβαίνουν τόσα τραγελαφικά σχετικά με τις πυρκαγιές. Βέβαια, και σε άλλες αναπτυγμένες και ισχυρές χώρες συμβαίνουν, αλλά λόγω-στην πλειονότητα- κλιματικής αλλαγής και ατυχημάτων. Όμως, στη δική μας περίπτωση, εκτός από όσες είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης αμέλειας ή σφάλματος, οι περισσότερες οφείλονται σε αδιαφορία ή ασχετοσύνη των αρμοδίων, σε εγκληματικούς εμπρησμούς από ξένους πράκτορες ή ντόπιους «Εφιάλτες» και άλλους ασυνείδητους κερδοσκόπους για ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά κ.λπ. Ωστόσο, αν υπήρχε πρόληψη και καλύτερη διοικητική οργάνωση, πολλές πυρκαγιές θα είχαν προληφθεί. Μήπως, όμως, στα πλαίσια επιστημονικής φαντασίας, όπως αναφέρουν κάποιοι «επαΐοντες», υπάρχει και κάποια άλλη αιτία; Γιατί είναι πασίγνωστο ότι οι πυρκαγιές προκαλούν κλίμα ανασφάλειας, ακραίου φόβου, απόγνωσης, κατάθλιψης. Μήπως, λοιπόν, κάποια σκοτεινά, αντικοινωνικά, παρα-κομματικά και κερδοσκοπικά κυκλώματα επενδύουν στις πυρκαγιές για διάφορους λόγους ώστε-ουσιαστικά-να διχάζουν και να υποδουλώνουν ψυχολογικά τo λαό;
Και ρωτάει ο απλός πολίτης: 1)Γιατί καταργήθηκαν οι αγροφύλακες και οι πυροφύλακες; 2) Γιατί δεν υπάρχουν περιπολίες εθελοντών σε καίρια σημεία της επικράτειας όπου ο κίνδυνος είναι υψηλός; 3)Γιατί δεν υπάρχουν κατάλληλες δεξαμενές νερού στα ίδια παραπάνω σημεία; 4) Γιατί δεν ελέγχονται προληπτικά δασικές περιοχές όπου υπάρχουν εύφλεκτα αντικείμενα; 5) Γιατί δεν ελέγχονται οι κολώνες της ΔΕΗ για να είναι ασφαλείς; 6) Γιατί δεν αμείβονται ικανοποιητικά οι ηρωϊκοί πυροσβέστες που η υγεία και η ζωή τους κινδυνεύουν; 7) Γιατί, τέλος, δεν υπάρχουν αυστηροί νόμοι και οι ασυνείδητοι εγκληματίες εμπρηστές συνεχίζουν το εφιαλτικό έργο τους αδιαφορώντας για τις αστείες συνέπειες ;
Και αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις ενώ το τσουνάμι της πυρκαγιάς καίει τα πάντα συμπεριλαμβανομένων κοινόχρηστων χώρων, που υποτίθεται οι «αρμόδιοι» έχουν καθαρίσει, επιβάλλουν πρόστιμα στους πολίτες που υποτίθεται ότι δεν καθάρισαν τα οικόπεδα τους, τα οποία πολλοί είχαν καθαρίσει, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα γλύτωναν.
Με άλλα λόγια, αντί να τιμωρούν τους «αρμοδίους» για την μη προληπτική πολιτική τους, εκδικούνται τους πολίτες για να καλύψουν τα δικά τους «σφάλματα». «Φωνάζει ο κλέφτης» ή «Αν και φταίχτης ραβδάτορας» !... Αυτά σε «δημοκρατική», «ευρωπαϊκή» χώρα!..
Κι αν σκεφτούμε με φρίκη τις εγκληματικές τραγωδίες στο Μάτι, στα Τέμπη κ.ά., αλλοίμονο! Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην εξουσία που έχει χάσει την ουσία!... Άραγε υπάρχει Θεός της λύπης; Ή μήπως στα παρασκήνια κυβερνούν οι Δωδεκάθεοι, ιδιαίτερα ο μέγας διεφθαρμένος Δίας, που φροντίζει να έχει απογόνους της επιλογής του;