του Διονύσιου Κ. Καραχάλιου
Προ ημερών ο προαλειφόμενος για ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ Απόστολος Γκλέτσος δημοσιοποίησε μια ρηξικέλευθη πρόταση: να εισαγάγουμε ιερόδουλες από τις χώρες καταγωγής των μεταναστών, για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους! Θέλοντας δε να προσδόσει την απαραίτητη κοινωνική διάσταση στην πρότασή του διερωτήθηκε: «Τι πιο σωστό, τι πιο ανθρώπινο, τι πιο αριστερό, να έχει φροντίσει η πρεσβεία, να έχει φέρει από τη χώρα τους ιερόδουλες;» Διευκρίνισε δε ότι δεν θα πρόκειται για εμπόριο λευκής σαρκός, διότι η όλη διαδικασία θα γίνεται, σύμφωνα με το σχέδιο του, «νόμιμα, με όλα τα χαρτιά»!
Όλη η «φιλοσοφία» της πρότασης νομίζω πως περικλείεται στην άποψη του Γκλέτσου ότι, πρόκειται για «το πιο σωστό, το πιο ανθρώπινο, το πιο αριστερό»!
Αν το καλοσκεφτούμε, όλη η κοσμοθεωρία της Αριστεράς περικλείεται σ’ αυτή την σκέψη: Το σωστό, είναι ανθρώπινο και αριστερό και, ταυτόχρονα, το αριστερό είναι ΚΑΙ σωστό ΚΑΙ ανθρώπινο!
Η αλληλοσύνδεση και η αλληλοσυμπλήρωση των τριών αυτών χαρακτηριστικών αναδεικνύουν το απαύγασμα του ιδεολογικού ναρκισσισμού της Αριστεράς και την ικανότητά της να αυτο-αποθεώνεται, απλά και μόνον διότι θεωρεί αυτονόητη την έναντι των άλλων υπεροχή της, σε ό,τι έχει σχέση με τον άνθρωπο! «Είμαστε με τον άνθρωπο», έχει διακηρύξει η πολυτάλαντη ιέρεια της μουσικής αριστεροσύνης Νατάσσα Μποφίλιου, αντικρούοντας αποφασιστικά οποιαδήποτε βέβηλη σκέψη για την ανοησία που μπορεί να γίνει εγερτήριο σάλπισμα στα μυαλά απαίδευτων και φανατισμένων ανθρώπων…
Φαντασθείτε τώρα τι θα είχε συμβεί, αν την πρόταση Γκλέτσου την είχε εκστομίσει κάποιος «αντιδραστικός» δεξιός, που, κατά την «ορθολογική» αντίληψη της Αριστεράς, κουβαλά, εξ ορισμού, μέσα του, τον «φασισμό», τον «φυλετισμό», τον «μισογυνισμό» τον «σεξισμό» και γενικώς όλα τα βδελυρά περιττώματα της ανθρώπινης ψυχής…
Δεν πάει πολύ καιρός από τότε που η περίπτωση του βιαστή των Σεπολίων είχε γεννήσει το υπέροχο σύνθημα -τραγούδι στα χείλη των ευγενών ριζοσπαστών της Αριστεράς: «Νέα Δημοκρατία = παιδεραστές»! Ακόμη υπάρχουν τοίχοι που διατηρούν ζωντανό αυτό το συναρπαστικό «ευφυολόγημα», το οποίο, προφανώς, ικανοποιεί τα «προοδευτικά» ένστικτα ενός κόσμου, που έχει μάθει να εχθρεύεται, να φθονεί και να μισεί… Και, παράλληλα, να νομίζει ότι η εκδικητικότητα, η οποία του έχει γίνει δεύτερη φύση, εξ αιτίας των λαθών του παρελθόντος και των αποτυχιών του παρόντος, μπορεί να αντισταθμίσει την ιδεολογική στασιμότητα και την πολιτική ανεπάρκεια, που χαρακτηρίζει την σημερινή του πραγματικότητα…
Το ότι η «πρόταση» Γκλέτσου δεν ξεσήκωσε τις ποικιλώνυμες οργανώσεις, τα πολυπράγμονα «κινήματα» και τους σοβαροφανείς «φορείς», που σχεδόν καθημερινά εκφράζουν την απέχθειά τους, για όποιον τολμά να αντιστρατευθεί την «προοδευτικότητα», τον «ανθρωπισμό» τους και την «πλέρια δημοκρατικότητα» που διακρίνει τις διακηρύξεις τους και τις πρακτικές τους, είναι η βροντερή απόδειξη των σκοτεινών σκοπιμοτήτων, που εξυπηρετούν όλοι όσοι, υπό τον μανδύα της κοινωνικής ευαισθησίας και της ανθρωπιστικής αλληλεγγύης, εμφανίζονται ως λυτρωτές σταυροφόροι, διαπρύσιοι προστάτες των αδυνάτων, των καταπιεσμένων και των «κολασμένων» της γης…
Λίγες ημέρες πριν από τον πομφόλυγα Γκλέτσου, είχε εμφανιστεί ο «φαντάρος του ΚΚΕ»! Ένα αποφασισμένος, ευσταλής νέος, που φορώντας την στολή του, τον μπερέ με το εθνόσημο και με πλήρη την συναίσθηση της «αποστολής» του, ανέβηκε στο βήμα αντιπολεμικής εκδήλωσης του ΚΚΕ και διεκήρυξε, με όλη την δύναμη της «προοδευτικής» και «δημοκρατικής» ψυχής του, την αντίθεσή του στη στήριξη της χώρας μας στο Ισραήλ και την αλληλεγγύη του στους λαούς της περιοχής!
Μεταξύ άλλων ο θαρραλέος οπλίτης ανέφερε ότι: «Οι νέοι στρατευμένοι που υπηρετούμε τη θητεία μας στεκόμαστε με ανησυχία απέναντι σε αυτή την κατάσταση και εκφράζουμε την αντίθεσή μας στον πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας. Η συζήτηση μέσα στα στρατόπεδα είναι έντονη»!...
Δεν χρειάζεται να σκεφθείτε τι θα είχε συμβεί αν ένας ΑΛΛΟΣ οπλίτης εμφανιζόταν σε εκδήλωση ΑΛΛΟΥ κόμματος και εξέφραζε την αποστροφή του για τους στυγνούς δολοφόνους της Χαμάς και την στήριξή του προς το Ισραήλ! Αν διαβεβαίωνε ότι, «η συζήτηση μέσα στα στρατόπεδα είναι έντονη»! Το ΚΚΕ, μόνιμος θεματοφύλακας των δημοκρατικών αισθημάτων του «λαού», θα ζητούσε τουλάχιστον τον «αποκεφαλισμό» του αντιδραστικού φαντάρου, διατηρώντας άσβεστη την παράδοση σύμφωνα με την οποία αντιμετώπιζε στο παρελθόν τους «εχθρούς του λαού», ακόμη και αυτούς που προέρχονταν από τις τάξεις του και απλώς διαφωνούσαν με την ηγεσία του…
Το ΚΚΕ και η «όλη» Αριστερά, κάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται την λεπτή, αλλά σαφέστατη ειδοποιό διαφορά: Ο στρατεύσιμος, απ’ τη στιγμή που ορκισθεί, δεν υποχρεούται να εγκαταλείψει τις προσωπικές του απόψεις και πεποιθήσεις, πολιτικές ή άλλες. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα ήταν ανέφικτο. Υποχρεούται, όμως, να σεβαστεί την στολή που φορά και να φανεί αντάξιος του θεσμού που εκπροσωπεί. Δεν δικαιούται να εμφανίζεται, φορώντας την στολή του, για να προπαγανδίζει τον κομματικό λόγο, που μάλιστα έρχεται σε πλήρη αντίθεση και σύγκρουση με την εξωτερική πολιτική, την οποία νομιμοποιείται να ασκεί η δημοκρατικά εκλεγμένη ηγεσία της χώρας, τις επιταγές της οποίας υπηρετεί ο Στρατός. Τελεία και παύλα!
Όμως, το ΚΚΕ, χρόνια τώρα, καθ’ όλη την διάρκεια των 50 ετών της Μεταπολίτευσης, έχει «κερδίσει» το «δικαίωμά» του να ευτελίζει τους θεσμούς, να παραβιάζει την νομιμότητα, να προβάλλει ανερυθρίαστα τον σταλινισμό του και να θεωρεί τους πάντες, εκτός των στρατευμένων οπαδών του, ως «αντιδραστικούς», «φασίστες» και «γερμανοτσολιάδες». Οχυρωμένο πίσω από τον ανεξήγητο θαυμασμό εκείνων που «τιμούν τους κοινωνικούς αγώνες του και την ιστορία του», το ΚΚΕ, με απεριόριστο θράσος και ανεξάντλητη επιμονή, ανεμίζει τα «κουρελόπανά» του στα τείχη της Ακρόπολης, ανεγείρει μνημεία απανταχού της επικράτειας για τους «ήρωες» που θέλησαν με την βία και το αίμα να επιβάλουν στη χώρα σοβιετικού τύπου καθεστώς και εξακολουθεί να αγωνίζεται για την «σοσιαλιστική επανάσταση» και την «λαϊκή δημοκρατία», κοροϊδεύοντας τους αδιάβαστους, τους αφελείς και τους αδιάφορους, οι οποίοι αδυνατούν να φανταστούν την τύχη που θα είχαν, εάν το όραμα που έχει στο μυαλό του ο «φαντάρος του ΚΚΕ», μπορούσε να γίνει πραγματικότητα…
Δυστυχώς, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο τα αιώνια πρότυπα του ΚΚΕ και οι ψευδαισθήσεις της μαρξιστικής Αριστεράς αντιμετωπίζονται πλέον με περιφρόνηση, αποστροφή και ειρωνικούς γέλωτες, στην Ελλάδα κάποιοι εξακολουθούν να οραματίζονται τον θαυμαστό κόσμο, που ακόμη κυριαρχεί στην Κούβα, την Βόρεια Κορέα και την Κίνα. Και κοντά σ’ αυτούς, τους αυτοαποκαλούμενους «προοδευτικούς» και «δημοκράτες», υπάρχουν και πολλοί άλλοι που «σέβονται» ή «ανέχονται» τον λόγο της Αριστεράς, από τον φόβο μήπως οι Γκλέτσοι και οι λοιποί «λαϊκοί αγωνιστές» αυτού του τόπου τους θεωρήσουν «αντιδραστικούς», «ακροδεξιούς» η και «φασίστες»!
Από: Athanase Papandropoulos
