του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Ωραία. Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ συνεργάστηκαν για να έλθει στην εξουσία ο κ. Αλέξης Τσίπρας για να κάνει τί, τελικά; Για να υπογράψει ένα μνημόνιο χειρότερο από αυτό που εφάρμοζε η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου; Για να εξευτελίσει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο την Αριστερά; Για να θέσει υπό ευρωπαϊκή εποπτεία την Ελλάδα και την οικονομία της; Για να προσδέσει στο δυτικό άρμα την χώρα; Για να τον φέρουν πιο κοντά στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία;
Αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι θετική, τότε το τελευταίο ερώτημα που προκύπτει είναι τί από όλα αυτά πέτυχε ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Η απάντηση είναι μονολεκτική: τίποτε.
Μοναδικά επιτεύγματα του νυν πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του είναι η περαιτέρω καταβύθιση της ελληνικής οικονομίας στην αποεπένδυση και στην διαρθρωτική κρίση και η συνακόλουθη υπερχρέωσής της εξ αυτού του λόγου. Παρά την χείρα βοηθείας που προσέφερε στο καθεστώς Συριζανέλ η εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς, χωρίς γενναίες ξένες παραγωγικές επενδύσεις η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα.
Όσο για τον κ. Αλ. Τσίπρα, οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θαυμαστές του ας έχουν υπ’ όψη τους ότι, με την ίδια ευκολία που εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, θα εξαπατήσει και τους ίδιους όταν και όποτε οι συνθήκες τού το επιτρέψουν. Μόνον η παραμονή στην εξουσία ενδιαφέρει τον σημερινό πρωθυπουργό και την στενή παρέα του, τίποτα άλλο. Όπως θα έλεγε και ένας λαϊκός Γάλλος, «την Ελλάδα την έχουν …γραμμένη».
Υπό τις παραπάνω συνθήκες, το φθινοπωρινό σόου που ετοιμάζει η κυβέρνηση με τους κ.κ. Ολάντ, Ρέντσι, Ραχόϊ και Σίλβα κατά πάσα πιθανότητα θα πέσει στο κενό.
Το ίδιο ισχύει και για την περίφημη αναδιάρθρωση χρέους, που τόσο περιμένει ο κ. Τσίπρας. Οι εταίροι-δανειστές μας τού έκαναν πολλά δώρα στην παρούσα φάση, για να τού κάνουν ένα ακόμα. Διότι, στην ουσία, ο πρωθυπουργός τούς ζητά να τον συνδράμουν ώστε να μετατρέψει την εξουσία του σε καθεστώς. Αυτή την προοπτική, Ιταλοί και Ισπανοί ούτε καν την συζητούν. Αντιθέτως, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ πιστεύει ότι στον Αλ. Τσίπρα πρέπει να δοθεί μία ακόμη ευκαιρία, γιατί έτσι θα μπορέσει να προχωρήσει προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Την εκδοχή αυτή υποστηρίζει και μέρος της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία όμως περιμένει δείγματα γραφής από τον Έλληνα πρωθυπουργό στο πλαίσιο του προσεχούς ανασχηματισμού της κυβερνήσεώς του.
Ταυτοχρόνως, όμως, σοσιαλδημοκράτες και χριστιανοδημοκράτες περιμένουν δείγματα γραφής και από την αντιπολίτευση. Κυρίως δε από τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος πρέπει να πείσει ότι ως εξουσία δεν θα είναι μια από τα ίδια. Από την άποψη αυτή, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι εβδομάδες που έρχονται θα είναι κρίσιμες και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος, πριν απ’ όλα, πρέπει να αποδείξει προς τα έξω ότι όντως ηγείται της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για την ώρα, αυτό δεν συμβαίνει. Και όσο η αμφιβολία παρατείνεται, τόσο ο Αλέξης Τσίπρας κερδίζει χρόνο για να γίνει καθεστώς.
Εξάλλου, μετά το σόου, το τελευταίο χαρτί του Αλ. Τσίπρα θα είναι κάποιο δημοψήφισμα, μέσω του οποίου θα επιδιώξει να διαιρέσει εκ νέου την ελληνική κοινωνία –προς ίδιον, ως συνήθως, όφελος. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, συνεπώς, ο χρόνος επείγει και δεν πρέπει να κάνει δώρο το κεφάλαιο αυτό, δηλαδή του χρόνου, στον άνθρωπο που θέλει να «εξαρχειοποιήσει» την Ελλάδα.
