του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Αν κρίνει κανείς από την πρώτη αντίδρασή της, τα νέα είναι άσχημα για την Μαρίν Λε Πεν και το Πατριωτικό Μέτωπο, τον λαϊκιστικό ακροδεξιό σχηματισμό της. Ευθύς ως έγινε γνωστή η επικράτηση του Γάλλου πρώην πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν στον χώρο της κεντροδεξιάς, η Μαρίν Λε Πεν έσπευσε να δηλώσει ότι «κέρδισε ο άνθρωπος που θα εκθεμελιώσει την Γαλλία».
Το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα –το οποίο είναι βαθύτατα διαιρεμένο και την αρχηγία του για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές θα διεκδικήσουν τρία στελέχη του– καταδικάζει, από την πλευρά του, το φιλελεύθερο πρόγραμμα Φιγιόν, το οποίο αποκαλεί «θατσερικό» και καταστροφικό για την Γαλλία του 21ου αιώνα. Επίσης, τόσον οι Σοσιαλιστές όσο και η ευρύτερη Αριστερά κατηγορούν τον νέο αρχηγό της Κεντροδεξιάς για βαθύ συντηρητισμό, κυρίως έναντι του προβλήματος της μετανάστευσης και της ισλαμικής τρομοκρατίας, επισημαίνοντας ότι η άνοδός του στην εξουσία θα πυροδοτήσει οξείες κοινωνικές αντιπαραθέσεις.
Ωστόσο, μία πρώτη δημοσκοπική εκτίμηση για τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών φέρει επικεφαλής τον Φρανσουά Φιγιόν με 32%, την Μαρίν Λεπέν με ποσοστό 22%, τον Εμμανουέλ Μακρόν με 13%, τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν με 12% και τον Φρανσουά Ολλάντ τελευταίον, με 11%. Με αυτά τα δεδομένα –και έχοντας εξασφαλισμένη την ανοχή του Εμμανουέλ Μακρόν, αντιφρονούντα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος– θεωρείται βέβαιον ότι ο Φρ. Φιγιόν θα κερδίσει με άνεση την προεδρική εκλογή, καταρρίπτοντας έτσι την μυθολογία περί ρεύματος υπέρ της Μαρίν Λε Πεν.
Αυτό σημαίνει ότι, από τον προσεχή Μάϊο, η Γαλλία θα μπει σε φάση μίας πιο φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής και δεν πρέπει να αποκλείεται καθόλου ο προσεχής πρωθυπουργός της χώρας να είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν, του οποίου το οικονομικό πρόγραμμα είναι όντως ριζοσπαστικό από κάθε άποψη. Σε μία τέτοια περίπτωση, και αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου 2017 θα καταλήξουν σε νέο «γάμο» Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, ο ισχυρός οικονομικός άξονας της Ευρώπης θα κινείται προς κατευθύνσεις ριζικά διάφορες από αυτές που «ονειρεύεται» η ελληνική κυβέρνηση.
Κατά συνέπεια, είναι κρίσιμο για το οικονομικό επιτελείο της χώρας μας να καταλάβει τα αυριανά σενάρια και να ρίξει βάρος στην πλήρη απελευθέρωση της οικονομίας. Μόνον αυτή μπορεί να ανοίξει την εκπόνηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου –το οποίο, όπως αντιλαμβάνονται πλέον οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες, είναι ανάγκη να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της διεθνούς οικονομίας, που από καιρό τώρα βρίσκεται σε φάση εντυπωσιακού μετασχηματισμού.
