του
Τάσου Παπαδόπουλου
Αυτά τα ωραία ακούστηκαν την περασμένη εβδομάδα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, θυμίζοντας Ταϊλάνδη και άλλες εξωτικές περιοχές, όπου τα αίματα ανάβουν και οι εθνοπατέρες της περιοχής αυτής πιάνονται στα χέρια.
Στη χώρα μας για την ώρα δεν έχουμε δει ξύλο εντός του Κοινοβουλίου. Οι Χρυσαυγίτες το παίζουν cool λόγω της δίκης που κρατάει τέσσερα χρόνια και δεν λέει να τελειώσει.
Βεβαίως είχαμε τον Μπαρμπαρούση, που από το βήμα της βουλής κάλεσε τον στρατό να πάρει τα όπλα και να συλλάβει τους Παυλόπουλο, Τσίπρα και Κοτζιά, αλλά παρά το θόρυβο που αρχικά δημιουργήθηκε το θέμα κάθισε μετά τα πολλά συγνώμη του τζάμπα μάγκα βουλευτή. Παράλληλα δεν ολοκληρώνεται η δίκη, γιατί δεν υπάρχουν αίθουσες μας λέει για να δικαιολογηθεί ο αρμόδιος υπουργός.
Αλλά σε κάθε πονηρού η σκέψη, πηγαίνει στο τι βολεύει πολιτικά την παρούσα κυβέρνηση, που θέλει την εκκρεμότητα αυτή ανοιχτή για να κρατάει από τη μια τους Χρυσαυγίτες κι από και από την άλλη να συγκρατεί τις διαρροές προς τη ΝΔ.
Αλλά για να επανέλθουμε στο αξιοθρήνητο θέαμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου την περασμένη Πέμπτη με βασικό υπεύθυνο τον Α. Τσίπρα, που πήρε πρώτος τον λόγο.
Να πούμε ότι το θέμα ήταν η οικονομία, αλλά συζήτηση ή μάλλον η μονομαχία Τσίπρα-Μητσοτάκη, εξελίχθηκε σε μια προσωπική βεντέτα που θύμιζε διαφορές, που έλυναν παλιότερα οι οικογένειες στην Κρήτη, φτάνοντας τελικά στα πιστόλια.
Θα πει κανείς, όπως ήδη ειπώθηκε, ότι αυτό το κλίμα που υπήρξε στη Βουλή, ήταν και το εναρκτήριο λάκτισμα της προεκλογικής περιόδου, είτε αυτές αφορούν το Εθνικό Κοινοβούλιο είτε την Ευρωβουλή.
Όμως αν βλέπουμε αυτό το ξεκατίνιασμα από τώρα, δεν μένει παρά α φαντασθούμε τι πρόκειται να δούμε και να ακούσουμε όταν φτάσουμε στον τελευταίο προεκλογικό μήνα.
Με δυο κουβέντες δυστυχώς ο χρόνος δεν προάγει τον πολιτικό πολιτισμό και δεν εξημερώνει τα ζωώδη ένστικτα που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του, αλλά αντίθετα τα κάνει χειρότερα. Αν δει κανείς την σημερινή σύνθεση του Ελληνικού Κοινοβουλίου και την συγκρίνει με αυτήν των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, θα καταλάβει την διαφορά. Μέρα με τη νύχτα.
Οι κοκορομαχίες όμως δεν λύνουν τα προβλήματα. Αυτά είναι εδώ και καλούν το πολιτικό προσωπικό να τα αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Κάτι που απουσιάζει στις μέρες μας από την ηγεσία και τα στελέχη του κυβερνητικού κόμματος, αν κρίνει κανείς από την κοροϊδία που υφίστανται εδώ και μήνες, οι συνταξιούχοι αυτής της χώρας.
Γιατί ενώ ψήφισαν δις την περικοπή των συντάξεων κατά 18% και η τελευταία έγινε τον περασμένο μήνα, υπόσχονται τώρα ότι δεν θα περικοπούν γενικώς και αορίστως χωρίς να γίνονται σαφείς ως προς τις προθέσεις τους.
Ταυτόχρονα παρανομούν, μια και δεν έχουν στείλει τα σημειώματα του ύψους των περικοπών σε καθένα συνταξιούχο χωριστά, όπως επιβάλλει ο νόμος τον οποίο οι ίδιοι ψήφισαν.
Και βεβαίως πουλάνε ευελιξία για μετά την 21η Αυγούστου, αλλά δεν μας λένε σε τι θα ωφεληθούν οι πολίτες από το τέλος των μνημονίων, μια και όλοι απλά γνωρίζουμε ότι θα δανειζόμαστε από τις αγορές με πολύ υψηλότερα φυσικά επιτόκια και ότι η εποπτεία θα συνεχιστεί και μάλιστα σε αυξημένη μορφή μια και μας το έχουν πει κατάμουτρα, δεν μας έχουν εμπιστοσύνη.
Τα αναπάντητα ερωτήματα, που δεν ακούσαμε να συζητούν στη Βουλή είναι:
Θα μειωθούν οι φόροι προς τους ταλαίπωρους πολίτες αυτής της χώρας;
Θα αυξηθούν οι μισθοί για να αποκτήσουν οι πολίτες μια στοιχειώδη άνεση στη διαβίωσή τους;
Τι θα γίνει με τις συντάξεις; Γιατί πέρα από τα όσα δακρύβρεκτα ακούγονται, το πρόβλημα είναι υπαρκτό μια και έχει να κάνει:
-με την ανεργία,
-την υπογεννητικότητα,
-την σχέση εργαζομένων συνταξιούχων,
-τα χαμηλά επίπεδα σήμερα των αμοιβών άρα και των εισφορών,
-τα αποθεματικά που έκαναν φτερά το κράτος που αδυνατεί να πληρώσει τα περισσότερα μια και το κάνει μέσω του εύκολου τρόπου που δεν είναι άλλος από την αφαίμαξη των υποζυγίων δηλ. μισθωτών αυτοαπασχολούμενων και μικροεπιχειρηματιών.
Σε αυτά τα προβλήματα δεν απαντούν οι άνθρωποι της εξουσίας και δεν μιλούν στους πολίτες με την γλώσσα της αλήθειας, όπως κάνει ένας σοβαρός γιατρός με τον ασθενή του.
Γιατί σε αυτή τη χώρα έφτιαξαν υπό την πίεση των δανειστών ένα άψογο σύστημα αφαίμαξης των πολιτών, δεν έκαναν όμως τίποτα για να εκσυγχρονίσουν το κράτος.
Από την Δημόσια Διοίκηση που έχει τα μαύρα της τα χάλια, την Παιδεία που η ιδεοληψίες των κρατούντων την οδηγούν στην πλήρη αμάθεια, την Υγεία, που παρέχεται ακόμη χάρη στις ηρωικές προσπάθειες κάποιων γιατρών, τη Δικαιοσύνη που έτσι που την έχουν φορτώσει βγάζει αποφάσεις μετά από δέκα χρόνια καθιστώντας τη χώρα ασύμφορή για κάθε επενδυτή.
Από την άλλη είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που δεν έχει Κτηματολόγιο δεν έχει Δασικούς Χάρτες, δεν έχει Χρήσεις Γης και γενικά είμαστε μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μην δώσετε.
Μέχρι τα κτίσματα πάνω στα ρέματα νομιμοποίησαν, για να τα αρπάξουν, με αποτέλεσμα να πνίξουν τους ανθρώπους, που ζούσαν σε αυτά στην Μάνδρα Αττικής.
Μια χώρα ανοιχτή σε ανέμους και κάθε λογής θύελλες. Και σε όλα αυτά τα σοβαρά προβλήματα η απάντηση ήταν ο σκυλοκαβγάς της Βουλής. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι άνθρωποι που εκλέξαμε είναι ανάξιοι της αποστολής τους…
