του
Φάνη Ζουρόπουλου*
Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Ορεινό Σώμα Στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα, 1943-1944», σε μετάφραση Γ. Μυλωνόπουλου, δύο τόμοι 650 και 396 σελίδων έκαστος.
Με τον Μάγερ, που χάσαμε πριν κάποια χρόνια σε ένα περίεργο τροχαίο και τυχαίο ατύχημα σε ένα χωριό έξω από το Αμβούργο όταν ένα φορτηγό τον παρέσυρε τη στιγμή που έκανε βόλτα με το ποδήλατό του, συνεργαστήκαμε στην έκδοση του πρώτου βιβλίου του «Από την Βιέννη στα Καλάβρυτα» την πιο ολοκληρωμένη έρευνα για το έγκλημα των Καλαβρύτων στις 13/12/1943, όπου ο Μάγιερ χρησιμοποιώντας ένα πολύ πρωτότυπο τρόπο παρακολουθώντας την πορεία της 117 Μεραρχίας κυνηγών της Βέρμαχτ, υπεύθυνης για τη μαζική δολοφονία έψαξε σε αρχεία και βιβλιοθήκες, μελέτησε μεγάλο αριθμό γεγονότων και πήρε συνεντεύξεις από δεκάδες μάρτυρες, Γερμανούς και Έλληνες φωτίζοντας το σκοτεινό πολιτικό έγκλημα που ονομάζεται «Επιχείρηση Καλάβρυτα»…
Σε πολλές φάσεις της έρευνάς του διασταύρωνε τα στοιχεία του με δικά μου ντοκουμέντα προϊόντα της δικής μου έρευνας , στη Γερμανία, στην Αγγλία και στην Ελλάδα. Μια άψογη συνεργασία που διήρκησε αρκετά χρόνια.
Την ίδια μέθοδο ακολούθησε ο ακούραστος ερευνητής Μάγερ και στην ιστορία του «Εντελβάις» που είχε ολοκληρώσει πριν σκοτωθεί, αλλά δεν πρόλαβε να εκδώσει, ξεκινώντας από την πορεία της ορεινής Μεραρχίας, στο Ανατολικό μέτωπο όπου μεγαλούργησε, μέχρι την εγκατάστασή της στην Ήπειρο για να την κρατήσει υπό κατοχή με την σιδερένια πυγμή της, προφυλάσσοντας τα νότα της Βέρμαχτ από πιθανή συμμαχική απόβαση στη Δυτική Πελοπόννησο. Τα κυριότερα θέματα που ερευνά ο Μάγερ είναι:
Η διασφάλιση της Γερμανικής κυριαρχίας στη Δυτική Ελλάδα, οι συγκρούσεις με τον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ και η διενέργεια αντιποίνων σε αμάχους για τις κατά τόπους αντάρτικες επιθέσεις, η Ιταλική συνθηκολόγηση και ο αφοπλισμός, κατάληψη της Κεφαλονιάς και της Κέρκυρας και η αδίστακτη εξόντωση των Ιταλών αξιωματικών και στρατιωτών, οι συνεννοήσεις με τον Ζέρβα και οι κοινές επιχειρήσεις ΕΔΕΣ και κατοχικών δυνάμεων κατά του ΕΛΑΣ, η συνεργασία με τα «Τάγματα Ασφαλείας», ο εκτοπισμός των Εβραίων απ’ τα Γιάννενα, την Κέρκυρα και από αλλού.
Δεν διστάζει μάλιστα, όσες υποθέσεις εξετάζει, να τις παρακολουθήσει μέχρι πολύ αργότερα, στα μεταπολεμικά χρόνια, ώστε να πιστοποιήσει, για κάθε μια, ποια ήταν η αντιμετώπισή της από πλευράς Δικαιοσύνης, τόσο στη Γερμανία όσο και στις χώρες των θυμάτων. Όπως επίσης και των κυριότερων προσώπων την κατοπινή ζωή ιχνηλατεί, καταδεικνύοντας πως παρ’ όλα τα εγκλήματά τους, πολλοί συνέχισαν να παίζουν σημαίνοντα ρόλο στη Γερμανική κοινωνία με υψηλές δημόσιες θέσεις, ενίοτε και με ένδοξη σταδιοδρομία σε διεθνείς οργανισμούς…
Χαρακτηριστικό του δίτομου: η αντικειμενικότητα, η τεκμηρίωση κάθε αναφοράς με πολλαπλές ιδιωτικές μαρτυρίες και ανακριτικές ή δικαστικές καταθέσεις, με διασταύρωση στοιχείων, των οποίων η αξιοπιστία ελέγχεται άμεσα από τις εκατοντάδες υποσημειωματικές παραπομπές, με πλήρη παράθεση ονομάτων, τόπων ημερομηνιών, μέχρις εσχάτης λεπτομέρειας. Κυνηγάει την αλήθεια, διυλίζοντας διαρκώς κάθε απόπειρα εκ των υστέρων συγκάλυψης των πρωταίτιων, μα και τις επίσημες πολλές φορές «γραμμές» κυβερνήσεων που μαγείρεψαν μεταπολεμικά τους αριθμούς ακόμα και των δικών τους θυμάτων, ενόψει των αναπροσανατολισμένων, κατά περίπτωσιν, «εθνικών συμφερόντων» τους…
Από την άλλη η ιστορία της πρώτης Ορεινής Μεραρχίας Εντελβάις, προ της έλευσης της στην Ελλάδα, καθώς την αφηγείται ο Μάγερ, συνιστά μια αληθινή Ιλιάδα μαχητικότητας, ακατάβλητου σθένους και τυφλής προσήλωσης στο στρατιωτικό τους καθήκον, υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες του Ανατολικού μετώπου, όπου παρά την ασύγκριτη υπεροπλία των αντιπάλων και τον πολικό χειμώνα, με μόνο εφόδιο το αλύγιστο πείσμα και τη σκληρή εκπαίδευση, άγγιξαν τις βουνοκορφές του Καυκάσου!...
Και αν η προέλαση τους κόστισε απίστευτες απώλειες, η απαγκίστρωση υπήρξε άλλη μια τερατώδης μάχη επιβίωσης! Με τον εχθρό στην πλάτη διαρκώς, δίχως περίθαλψη, φαγητό, καύσιμα, πολεμοφόδια και αεροπορική κάλυψη, αναγκάζονται να διανύσουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα στη λάσπη, μετρώντας συνολικά στα δύο χρόνια επιχειρήσεων (1941-1943), από την αρχική δύναμη των 19.000 αντρών, 5.000 νεκρούς και αγνοούμενους και 14.000 τραυματίες!
Έρχονται λοιπόν εξαντλημένοι, καχύποπτοι, αγριεμένοι, πεισματωμένοι και ανάλγητοι… Κι αν η Ελλάδα αποδεικνύεται πως δεν ήταν διόλου τόπος διακοπών, η αποχώρηση τους , τον Οκτώβριο του 1944, θα είναι μια ακόμα σκληρότερη Οδύσσεια.
Ο εχθρικός κλοιός στενεύει, οι σιδηροδρομικές γραμμές κόβονται και κάθε μονάδα χωριστά αναγκάζεται να ανοίξει δρόμο μέσα στα βουνά, με το όπλο στο χέρι πολεμώντας σώμα με σώμα τους ανασυγκροτημένους παρτιζάνους του Τίτο. Από τους 20.000 της 1ης Ορεινής Μεραρχίας που άφησαν τη χώρα, μόλις 12.000 ξαναβλέπουν την πατρίδα τους…
Ο Μάγιερ δεν σταματά στο τέλος του πολέμου αλλά όπως και για τα Καλάβρυτα, επιμένει να βρει το μίτο…
Διεισδύει σε αναρίθμητες υποθέσεις των εισαγγελικών αρχών της Γερμανίας από τις περίφημες δίκες της Νυρεμβέργης ίσαμε την τελευταία καταγγελία θυμάτων σε επαρχιακό δικαστήριο. Και τι αποκαλύπτει; Πως όλες απορρίφθηκαν! Άλλες γιατί τα εγκλήματα είχαν παραγραφεί, άλλες γιατί δεν μπορούν να εντοπιστούν οι ένοχοι ή γιατί οι κατηγορίες φορτώνονται από τους αυτουργούς στους ήδη νεκρούς συναδέλφους τους. (Αχ, αυτοί οι νεκροί είναι πάντα οι πιο «ένοχοι» από όλους οι πιο εξασφαλισμένα ένοχοι!). Και τις περισσότερες φορές : ελλείψει «ακριβών στοιχείων».
Και το ίδιο ισχύει για τις περίφημες αποζημιώσεις, που με τις κωλυσιεργίες των Γερμανικών κυβερνήσεων και την ανοχή των συμμάχων δεν δόθηκαν ούτε στο ένα δέκατο…
Η αιώνια μοίρα: ο φτωχός και με τους νικητές να βρεθεί, πάλι χαμένος θα είναι!... Η ιστορία δυστυχώς θα επαναλαμβάνεται στους αιώνες τους άπαντες…
*Επ. εκτελεστικός Πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και Τ. Πρόεδρος της Ένωσης Επαρχιακού Τύπου
