Του
Τάσου Παπαδόπουλου*
Έχει ο καιρός γυρίσματα, που λέει και ο λαός. Μόνο που τα γυρίσματα του Α. Τσίπρα είναι κυβιστήσεις, που ζαλίζουν μια και μοιάζουν με τον πάλαι ποτέ μοτοσικλετιστή στο βαρέλι, που το αποκαλούσαν γύρο του θανάτου.
Κι αν όλα αυτά αφορούσαν τον ίδιο δεν θα μας απασχολούσε καν, όταν όμως αφορούν όλους μας και προσδιορίζουν τις τύχες μας, τοτε πέφτει και μας παραπέφτει λόγος να έχουμε άποψη και να την εκδηλώνουμε με κάθε πρόσφορο μέσον.
Κι αυτό γιατί η εξέλιξη της υπόθεσης Novartis, που είναι σκάνδαλο μια και αφορά το φάρμακο και την διαμόρφωση της τιμής του, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και αφήνει έκθετα πολιτικά πρόσωπα που τα εμφανίζει μεθοδευμένα να σύρουν τον χορό των πολιτικών διώξεων.
Από την άλλη εμπλέκει λειτουργούς της δικαιοσύνης, που ενήργησαν όχι σύμφωνα με το νόμο, αλλά κατά παράβαση του νόμου. Δεν μπορείς πολύ απλά να καθιστάς προστατευόμενο πρόσωπο μάρτυρα άνθρωπο, που έτερος της αυτής κατηγορίας τον δείχνει ως εμπλεκόμενο.
Εδώ δυο τινά συμβαίνουν, ή το γνώριζες και παραβίασες το άρθρο 45 παρ.2 του ποινικού κώδικα, που δεν επιτρέπει πρόσωπα που εμπλέκονται να μην μπορούν να χαρακτηρισθούν προστατευόμενοι μάρτυρες, ή δεν το γνώριζες και κινήθηκες έξω από τις διατάξεις του δικαιικού μας συστήματος.
Για για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν ένα χρόνο γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Αθήνα με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μια συμφωνία με την ΠΓΔΜ για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης που ήταν ο κύριος ομιλητής αποκαλεί τους κυβερνώντες εθνομηδενιστές. Την επομένη και στον απόηχο αυτής της συγκέντρωσης που αποτέλεσε βαρύτατο πλήγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που του αρέσει να πίνει καφέ στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου καταφθάνει στην Αλεξάνδρας ΠΡΟΚΕΙΜΈΝΟΥ όπως μας είπαν να ενημερωθεί για τον φάκελο Novartis.
Σύμπτωση άραγε ή αντιπερισπασμός και προσπάθεια μετατόπισης των φώτων της δημοσιότητας σε ένα άλλο θέμα που αγγίζει την κοινωνία, μια και πολλοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η χρεοκοπία της χώρας οφείλεται στις μίζες που εισπράχθηκαν από τις παράνομες συναλλαγές πολιτικών προσώπων με ιδιώτες.
Ακολούθησε το θέατρο της παρουσίας στη Βουλή των 10 πολιτικών προσώπων, που κάποιοι εκ των προστατευόμενων μαρτύρων κατέθεσαν εικασίες περί χρηματισμού τους, χωρίς να προσκομίσουν στοιχεία. Η υπόθεση επανήλθε στη δικαιοσύνη μια και η Βουλή δεν είχε την δυνατότητα άνευ στοιχείων να κάνει παραπομπές.
Η δικαιοσύνη έψαξε να βρει μέσω των λογαριασμών των πολιτικών αυτών προσώπων κάποια τεκμήρια, αλλά για την ώρα ουδέν νεώτερον έχει προκύψει, γι’ αυτό απ’ ότι φαίνεται και η υπόθεση έχει βαλτώσει και δεν έχει επανέλθει στη Βουλή. Αλλα και κατά περίεργο τρόπο, που γεννά απορίες το σκέλος που αφορά τους πολιτικούς, δεν έχει περάσει στο αρχείο.
Όμως έχουμε κάποιες δηλώσεις υπουργών, που δείχνουν την άμεση διάθεση εμπλοκής στην όλη υπόθεση. Αρχικά ο Αν. υπουργός Δικαιοσύνης έσπευσε πριν καν δει στοιχεία και ντοκουμέντα, να δηλώσει έξω από το Μέγαρο Μαξίμου με ύφος θριαμβευτικό και πομπώδες, ότι έχουμε να κάνουμε με το μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής ελληνικού κράτους.
Ακολούθησε ο πολλά βαρύς Π. Πολάκης, επίσης Αν. υπουργός Υγείας να δηλώσει εντός της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ότι αν δεν πάμε μερικούς στην φυλακή δεν κερδίζουμε τις εκλογές.
Αλλά δεν έμεινε εκεί ο Π. Πολάκης μέσω του προσφιλούς του tweet ονομάτισε εισαγγελείς, που δεν κινούνται με τους ρυθμούς του προκειμένου να διεκπεραιώσουν σειρά εκκρεμών δικαστικών υποθέσεων. Στον Π. Πολάκη απάντησε με αιχμηρό της σχόλιο η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων που μίλησε για θεσμική εκτροπή που στοχοποιεί δικαστικούς λειτουργούς και καλεσε τον Α. Τσίπρα να παρέμβει.
Το Μέγαρο Μαξίμου κώφευσε σε αυτήν την δικαστική διαμαρτυρία.
Ακολούθησε η δήλωση του αντιπροέδρου Καμμένου,που συμβαίνει να είναι υπουργός Άμυνας και επικαλέστηκε ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου, εννοώντας προφανως με την Τουρκία ως αφορμή καθυστέρησης της εισόδου στη Βουλή για ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Το κερασάκι όμως ήρθε με την ανάρτηση του Συριζαίου Βουλευτή Γ. Κυρίτση που είναι γνωστός για τις ακραίες θέσεις του, που μας είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι μπορεί να μην γίνουν οι εκλογές εντός της συνταγματικής προθεσμίας, κάνοντας μια περίεργη παρομοίωση με τις εκλογές του Μαΐου του ’67, που έγιναν το Νοέμβριο του 1974, μια και μεσολάβησε η επτάχρονη δικτατορία.
Τι εννοούσε άραγε ο ποιητής; Ούτε για χιούμορ δεν μπορεί κανείς να δεχθεί τέτοιες θέσεις και απόψεις. Εκτός αν εννοούσε τα όσα συνέβησαν το 1917 στη Ρωσία, που ο λαός ψήφισε Κερένσκι και οι μπολσεβίκοι του συντρόφου Λένιν,που είχε φθάσει στη χωρα, με σφραγισμένο «διπλωματικό» τρένο και τις ευλογίες των Γερμανών, που τότε ήταν σε εμπόλεμη σχέση με τη Μόσχα, πήγαν στην Αγία Πετρούπολη και με τα όπλα,κατά το πρότυπο που ακολούθησαν οι Απριλιανοί, κατέλαβαν τις βασικές υποδομές της χώρας εκείνης της εποχής.
Μπορεί η υπόθεση του αρχικά προστατευόμενου μάρτυρα Νίκου Μανιαδάκη να έχει πολλά νομικά ελαττώματα, που αφορούν τις ανακριτικές αρχές, έχει όμως και ευθείες πολιτικές προεκτάσεις, μια και ο ίδιος ισχυρίζεται ότι πιέστηκε να εμπλέξει συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, όπως αυτά των Σαμαρά, Γεωργιάδη και Στουρνάρα.
Αν αυτές τις καταγγελίες, τις συνδέσουμε με τα όσα είχε πει στο παρελθόν η πρώην ανακρίτρια αυτής της υπόθεσης, που μιλούσε για τον Ρασπούτιν, που ζητούσε επιμόνως να ασκηθούν διώξεις και χωρίς απλές καν ενδείξεις ενοχής, λέγοντας, ας τα βρουν στα δικαστήρια, τότε βρισκόμαστε χωρίς αμφιβολία μπροστά σε μια ευθεία παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαστική, που επιβεβαιώνει πλήρως τα όσα καταγγέλλουν οι δικαστές, μιλώντας για θεσμικές εκτροπές…
