Του
Τάσου Παπαδόπουλου
Απανωτά κτυπήματα δέχεται η κυβέρνηση, τόσο για τις επιλογές της, όσο και για κάποιες τοποθετήσεις βουλευτών και υποψηφίων της για την Ευρωβουλή.
Αλλά και η επιχείρηση αναθεώρηση του Συντάγματος, αποδείχθηκε άνευ περιεχομένου για το ΣΥΡΙΖΑ, μια και η βουλή, που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές, θα αποφασίσει για το ποιες διατάξεις θα αναθεωρηθούν και ποιες όχι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την στρατολόγηση εν αποστρατεία στελεχών του ΠΑΣΟΚ, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εμφανιστεί στην κοινή γνώμη με το νέο πρόσωπο, αυτό του κοινού μετώπου με την Κεντροαριστερά.
Όμως τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν αυτές τις μέρες, δεν μπορεί να καλύψει ο μηχανισμός προπαγάνδας της ΕΡΤ, που λειτουργεί κάτω από την άμεση εποπτεία του Μεγάρου Μαξίμου.
Δεν μπορούν να κουκουλώσουν τα όσα εναντίον των θυμάτων της τρομοκρατίας έχει γράψει η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μυρσίνη Λοϊζου, υπέρ του αρχιτρομοκράτη Δ. Κουφοντίνα και κατά της αστυνομίας.
Ούτε η συγνώμη του Γ. Κυρίτση, για τις «αθώες μολότοφ», που δεν σκότωσαν κανένα, την ώρα που προκλητικά το κόμμα του δεν λέει κουβέντα εδώ και τέσσερα χρόνια στην επέτειο της δολοφονίας των τριών ανθρώπων μέσα στην Μαρφίν, με τη χρήση «φορτιστών βενζίνης αυτοκινήτου», κατά την Μ. Λοϊζου.
Η προοπτική της απώλειας της εξουσίας, δημιουργεί εντάσεις στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ, όπου συγκρούονται παλιοί και νεοεισερχόμενοι, που θεωρούνται παρείσακτοι και εκτός κλίματος, καθώς κινούνται σε ρυθμούς lifestyle.
Αυτό τον καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ, με τα μπουμπούκια, που συνθέτουν μια παράταιρη οριακή πλειοψηφία, όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν.
Μοιράζουν θέσεις σε κάθε πικραμένο. Τους βολεύουν σε υπουργεία και σε θέσεις στα ψηφοδέλτια για την Ευρωβουλή.
Προσλαμβάνουν, έτσι χωρίς πρόγραμμα, σωρηδόν, αδιαφορώντας για την υπέρμετρη επιβάρυνση του προϋπολογισμού, που θα ξεπεράσει κατά πολύ τα δυο δις ετησίως.
Παράλληλα «λύνουν» το δημογραφικό πρόβλημα, με αθρόες αποδόσεις ελληνικής ιθαγένειας, που έφτασαν τα δύο τελευταία χρόνια στις 63.000, ενώ σε αναμονή βρίσκονται ακόμη άλλες 200.000.
Στο πλαίσιο της προσέγγισης με τα Σκόπια, έφτασαν στο σημείο, δια της υπουργού Πολιτισμού, να προτείνουν στον δημιουργό του γυάλινου Δρομέα, τον διεθνούς φήμης γλύπτη Κ. Βαρώτσο, να συναινέσει στην μεταφορά του έργου του στην γειτονική χώρα, προκειμένου να το ανταλλάξουν, με το κακέκτυπο άγαλμα του «Μ. Αλεξάνδρου», που έχουν στήσει στην ντίσνεϊλαντ τους οι Σκοπιανοί.
Και δεν έφτανε αυτή η εξωφρενική πρόταση, που θυμίζει την «Μακεδονία του ‘Ιλιντεν», η κ. Μυρσίνη Ζορμπά αρνήθηκε ότι την έκανε, επιχειρώντας, να βγάλει τρελό τον δημιουργό του Δρομέα. Προκαλούν θλίψη αυτές οι συμπεριφορές, που για ένα κομμάτι εξουσίας, απογυμνώνουν ανθρώπους, για τους οποίους είχε διαφορετική εικόνα η ελληνική κοινωνία.
Στην αναθεώρηση του Συντάγματος, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε κατά το πρότυπο της συμφωνίας των Πρεσπών, να κινηθεί χωρίς να επιδιώξει μια ευρύτερη συναίνεση, μια και αυτό άλλωστε προβλέπει και ο συνταγματικός νομοθέτης, που επιβάλει 180 ψήφους από Βουλή, είτε στην πρώτη ψηφοφορία, είτε στην Αναθεωρητική που θα ακολουθήσει μετά τις εκλογές.
Το αποτέλεσμα πενιχρό, μια και περιορίζεται στην ουσία, στο άρθρο 86 για την αποσβεστική προθεσμία της παραγραφής αδικημάτων των υπουργών και σε αυτό της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, που δεν θα προκαλεί στο μέλλον πτώση της κυβέρνησης, κατά το πρότυπο του 2015.
Ως μάγος Χουντίνι ο Α. Τσίπρας έβγαλε από το καπέλο του την Πέμπτη το βράδυ τον Πρόεδρο της Βολιβίας Έβο Μοράλες. Και τι δεν ακούσαμε στην διάρκεια της ομιλίας των δύο ανδρών, σε μια μικρή αίθουσα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, με την παρουσία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και νεολαίων, αν κρίνει κανείς από τα θερμά χειροκροτήματα, φανατικών των κρατικοποιήσεων και της οικονομίας των επιδοματούχων.
Λες και ο ένας είχε γράψει την ομιλία του άλλου. Τονίστηκε με έμφαση η πολυεθνικός χαρακτήρας της Βολιβίας, που παραπέμπει σε πρότυπα που φαίνεται ότι οραματίζεται ο Α. Τσίπρας για την Ελλάδα, εξ ου και η θρησκευτική ουδετερότητα, που επιδιώκει να επιβάλει συνταγματικά στην Ελλάδα, καθώς οι κυρίαρχες ελίτ φαίνεται να αποτελούν κοινό αντίπαλο και για τους δύο.
Το μοντέλο άσκησης εξουσίας για τον Τσίπρα που παίρνει μαθήματα όπως δήλωσε από την Λατινική Αμερική, βρίσκεται στη μακρινή τριτοκοσμική Βολιβία και όχι σε κάποια χώρα της Ευρώπης.
Είναι ένα θέμα, που αξίζει να το δει κανείς και να το μελετήσει, μια και όπως τόνισε, τον συνδέουν ίδιες ιδέες και ίδιες αξίες με αυτές του Μοράλες.
Ιδού λοιπόν τα πρότυπα του Α. Τσίπρα, που παρακολουθούσε εκστασιασμένος μαζί με την σύντροφό του, την ομιλία Μοράλες…
