Τα αίτια αύξησης της ακροδεξιάς

Πολύς λόγος και περισσότερη ανησυχία εκφράζεται από την κυβέρνηση κυρίως, για την αύξηση στην Ευρώπη της λεγόμενης ακροδεξιάς. Την ανησυχία τους εκφράζουν στη συνέχεια και οι Ευρωπαίοι, χωρίς όμως να αγγίζει καν τα αίτια αυτής της θρέψης, τα οποία κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι ολοφάνερα μπροστά μας. 

Αυτά θα προσπαθήσω να αναπτύξω κατά το δυνατό ευκρινέστερα, με μια κατά αρχή σημαντική υποσημείωση, ότι οι ανησυχώντες και διαμαρτυρόμενοι θα πρέπει να χαμηλώσουν τους τόνους, διότι ενδέχεται να αποκαλυφθεί ότι είναι αυτοί οι ίδιοι οι αίτιοι του φαινομένου αυτού. «Κακή γαρ αιδώς ένθα τ' αναιδές κρατεί». Δίφιλος.

Αν εξετάσουμε κατ’ αρχήν την δική μας «Χρυσή Αυγή», οι αρχές της οποίας μπορούν να χαρακτηριστούν ακραίες, κυρίως για τις χιτλερικές τους αναφορές, και παρακολουθήσουμε την πορεία της διαμέσου των χρόνων που μας πέρασαν, παρατηρούμε ότι για χρόνια η απήχησή τους στην ελληνική κοινωνία, κυμαίνονταν γύρω στο 1% ή το πολύ 2%. 

Τι συνέβη και ξαφνικά πέταξαν σε διψήφιο ποσοστό και τρίτο κόμμα στη Βουλή;

Φυσικά οι λαθρομετανάστες, οι οποίοι δημιουργούσαν προβλήματα στις περιοχές που διέμεναν, οι δε κάτοικοι των περιοχών αυτών, αναζητούσαν και βρήκαν βοήθεια και συμπαράσταση από τους Χρυσαυγίτες, αφού η Αστυνομία δεν μπορούσε να επιβάλει την τάξη.

Ίσως είναι γνωστή η περίπτωση της Πάτρας, όπου οι Αφγανοί είχαν καταλάβει το εργοστάσιο Λαδόπουλου που είχε κλείσει και παρόλα τα παράπονα και διαμαρτυρίες των κατοίκων, η Αστυνομία αδυνατούσε να τους εκδιώξει. Οι κάτοικοι αποτάθηκαν στους Χρυσαυγίτες και μόλις οι Αφγανοί πληροφορήθηκαν ότι θα επέμβουν οι Χρυσαυγίτες, εξαφανίστηκαν! 

Όλοι λοιπόν αυτοί που βρήκαν συμπαράσταση από τους Χρυσαυγίτες ή άκουσαν για τη δράση τους εναντίον των ενοχλητικών λαθρομεταναστών, τους ψήφισαν, χωρίς αυτό να ερμηνεύεται ότι όλοι αυτοί είναι ακροδεξιοί, πόσο δε μάλλον ναζιστές.

Η οικονομική κρίση, συνεπαγόμενη από οικονομικά προβλήματα, τα οποία οι περισσότεροι τα απέδιδαν στους πολιτικούς αφού δεν είναι όλοι σε θέση να ερμηνεύσουν τις παγκόσμιες επιρροές  και επιδράσεις, ενίσχυαν την Χρυσή Αυγή. 

Να θυμηθούμε και τις έντονες κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, που απέδιδε κάθε δυσάρεστο γεγονός την κυβέρνηση, πολύς κόσμος εύρισκε καταφύγιο στη Χρυσή Αυγή και έτσι γιγαντώθηκε.  

Με την κατάργηση της Αμυγδαλέζας, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πλέον,  το σχεδόν ξενοδοχείο πολυτελείας των λαθρομεταναστών που φιλοξενούταν εκεί και ξεχύθηκαν στους δρόμους και αντί να λιάζονται κατά την κ. Τασία, πύκνωσαν την παρουσία τους στις γειτονιές των συμπατριωτών τους, Άγιος Παντελεήμονας και αλλού, και έτσι χειροτέρευσε  η ζωή των Ελλήνων κατοίκων, πολλοί των οποίων άλλαξαν γειτονιά. Αυτό ενίσχυσε την Χρυσή Αυγή. 

Με το άνοιγμα των συνόρων, ολοκληρώθηκε το πολιτικό έγκλημα και αποτέλεσε το έναυσμα της έκρηξης της λεγόμενης ακροδεξιάς. 

Τονίζω το «λεγόμενης» διότι όλοι αυτοί που σήμερα χαρακτηρίζονται ως ακροδεξιοί, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τίποτε περισσότερο από απλούς φιλήσυχους ανθρώπους της καθημερινότητας, που ανησυχούν για την ασφάλειά τους, για την ήρεμη και απρόσκοπτη οικογενειακή ζωή τους, που διαταράχθηκε, ως την ηπιότερη έκφραση, από τις ορδές των κάθε είδους και μορφής  λαθρομεταναστών, που δεν τους κάλεσε κανείς και που πολύ απλά φοβούνται να τους έχουν στη γειτονιά τους και στη ζωή τους γενικότερα. 

Είναι λάθος να αποκαλούμε τους λάθρα εισελθόντες ως πρόσφυγες, διότι πολύ λίγοι από αυτούς είναι πράγματι πρόσφυγες, ενώ οι υπόλοιποι κατά κανόνα, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, είναι εγκληματικά στοιχεία, που κλέβουν, βιάζουν, φονεύουν κόσμο, και διαπράττουν κάθε παραβατικότητα. 

Όλοι λοιπόν αυτοί ψήφισαν τον Όρμπαν στην Ουγγαρία, διότι τους διαβεβαιώνει ότι τους προστατεύει από όλα αυτά τα ξένα στοιχεία., με έναν πολύ απλό, νόμιμο και λογικό τρόπο, να μην τους επιτρέπει να εισέλθουν στη χώρα του. Το ίδιο περίπου κάνουν και τα άλλα κράτη της λεγόμενης «Βίσενγκραντ», όπως την Τσεχία, την Ουγγαρία, την Πολωνία και τη Σλοβακία. 

Ο Όρμπαν λοιπόν, χαρακτηρίζεται ακροδεξιός, που μπορεί κατά τα άλλα να είναι, αλλά γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος, επειδή προστατεύει τη χώρα του και τους πολίτες του από αγνώστου προελεύσεως και διαγωγής άτομα, για να μην τα πούμε κακοποιά στοιχεία. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα κράτη που εφαρμόζουν παρόμοια προστατευτική πολιτική. 

Η Μέρκελ που χρειαζόταν εργατικά χέρια, επέτρεψε να εισέλθουν στη Γερμανία, περί τις 800.000 άτομα από αυτό το «τσουνάμι», αλλά στο τέλος την πλήρωσε πολιτικά και η ίδια, με αποτέλεσμα να τελειώνει ο βίος της ως Καγκελάριος. 

Ένα εκατομμύριο λαθρομετανάστες μπούκαραν στη χώρα μας σε ένα μήνα και ξεχύθηκαν προς την Ευρώπη, δημιουργώντας τους ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα εν καιρώ ειρήνης. Έτσι πραγματοποιήθηκε το όνειρο του Τσίπρα να αλλάξει την Ευρώπη, όχι βέβαια όπως το ονειρευόταν, αλλά διότι πράγματι την άλλαξε μεγεθύνοντας την λεγόμενη ακροδεξιά, όπως την βλέπει, στην Ευρώπη, δημιουργώντας πολιτικά προβλήματα και νέους αχρείαστους διχασμούς, σε βαθμό να ανησυχούν ευρύτερα όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. 

Το όνειρό του λοιπόν πραγματοποιήθηκε και συνεχίζει να τους νουθετεί να προσέξουν την αύξηση της ακροδεξιάς, όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται,  για την οποία είναι ο ίδιος αποκλειστικά υπεύθυνος. 

Ο κ. Μητσοτάκης, κατά τη γνώμη μου, έπεσε θύμα αυτής της περίεργης όσο και απαράδεκτης  προπαγάνδας, μια προπαγάνδα που μοναδικό σκοπό έχει τις επερχόμενες εκλογές, στην οποία έπεσαν θύματα και ευρωπαίοι ηγέτες, όπως ο Γερμανός σοσιαλιστής Μπούλμαν ο οποίος κατά τα άλλα συγκυβερνά με την κ. Μέρκελ. 

Θύμα έχει πέσει, κατά την γνώμη πάντοτε, όλο το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας, διότι κανείς δεν τολμά ή δεν μπορεί να προσδιορίσει την έννοια του ακροδεξιού. Ισχύει ακόμη η ηγεμονία της αριστεράς; 

Αλήθεια μπορεί κάποιος  από τους υποστηρικτές της έννοιας αυτής να εξηγήσει σε απλά ελληνικά, πως προσδιορίζεται ο ακροδεξιός, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του, διότι αν καθοριστικό κριτήριο είναι να μην θέλει τους λαθρομετανάστες στη γειτονιά του, τότε αυτοί που το πιστεύουν, για να μας αποδείξουν το φιλανθρωπικό τους κίνητρο, ας κοιμίζουν κάθε βράδυ στο σαλόνι τους δέκα «παράτυπους» μετανάστες, όπως τους χαρακτηρίζουν, λες και η έννοια του λαθρομετανάστη δεν είναι ο ακριβέστερος χαρακτηρισμός, όπως λέμε λαθραναγνώστης, λαθρεπιβάτης κ.ο.κ.

Ο Νεοφιλελευθερισμός είναι ακόμη μια έννοια παραποιημένη, διότι είναι ηπιότερος του Φιλελευθερισμού. Οι πολιτικοί έχουν υποχρέωση να μελετήσουν τα πολιτικά συστήματα, ώστε να μην εκτίθενται με λάθος ερμηνείες ή, έτι χειρότερο, να ερμηνεύουν τα πολιτικά συστήματα κατά το δοκούν ή κατά πως ωφελούνται ως κόμματα. 

Από την άλλη μεριά, είναι τοις πάσι γνωστό αλλά και αποδεκτό ότι ο Φιλελευθερισμός  είναι το μόνο σύστημα με το οποίο προκόβει η κοινωνία και συνυφαίνοντας και το κοινωνικό πρόσωπο, τον καθιστά ανίκητο. Η αυτοκριτική είναι μάλλον αυτό που χρειαζόμαστε και όχι χαρακτηρισμοί μόνο ως δικαιολογία!