Του Λεωνίδα Καστανά
Το ΠΑΣΟΚ, λέγε με ΚΙΝΑΛ, που απέμεινε και δεν χώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ έχει πράγματι μεγάλο δίλημμα. Ως κόμμα του κέντρου με ποσοστό γύρω στο 8%, καλείται να διαλέξει πλευρά και να συμβάλει στην βιώσιμη διακυβέρνηση της χώρας.
Και έχει δίλημμα όχι γιατί η κατάσταση που λογικά αναμένεται να προκύψει θα είναι τόσο αμφίρροπη, όσο γιατί το DΝΑ του κόμματος έχει πολλά και σημαντικά αριστερά γονίδια. Αυτός είναι και ο λόγος που η κρίση μετατόπισε το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του προς τα αριστερά και παρ όλες τις εκκλήσεις του κόμματος δεν επανέρχεται. Ούτε θα επανέλθει.
Μετά την πενταετή διακυβέρνηση της χώρας από την ριζοσπαστική αριστερά, ένα κόμμα θεσμικό και αστικό σαν το ΚΙΝΑΛ λογικά θα επιθυμούσε την επιστροφή στην ομαλότητα.
Τι πιο λογικό να δηλώσει εν δυνάμει σύμμαχος της Νέας Δημοκρατίας που προηγείται στις δημοσκοπήσεις σχεδόν κατά 10 μονάδες του δεύτερου. Υπό προϋποθέσεις φυσικά.
Αν ο Κ. Μητσοτάκης έχει αυτοδυναμία κάθεται απέξω και κάνει εποικοδομητική αντιπολίτευση. Συνεισφέρει και ψηφίζει για παράδειγμα τον επικαιροποιημένο νόμο της Άννας Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια αν η ΝΔ τον φέρει στην Βουλή. Ή κάποιον σύγχρονο αναπτυξιακό νόμο για να πάρει μπροστά η οικονομία.
Αν πάλι η ΝΔ δεν έχει αυτοδυναμία δεν αφήνει τη χώρα ακυβέρνητη. Λογικά, συγκροτεί κυβέρνηση μαζί της υπό την προεδρία του Κ. Μητσοτάκη πάνω σε ένα από κοινού σχεδιασμένο πρόγραμμα, επιβάλλοντας όπως είναι φυσικό πολλές από τις θέσεις του. Ο μπαμπούλας της απλής αναλογικής που έχει στήσει στο βάθος ο ΣΥΡΙΖΑ, δίνει στο ΚΙΝΑΛ προνομιακό ρόλο.
Και επειδή έχει έμπειρα και ικανά στελέχη μπορεί να βάλει την σφραγίδα του στην προσπάθεια ανάταξης της χώρας. Εφόσον βέβαια θέλει να κινηθεί προς μια φιλελεύθερη κατεύθυνση και να αυξήσει την πίτα πριν την μοιράσει. Και όχι προς μια παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατική δηλαδή να την μοιράσει μικρή για να πεινάσουμε σε λίγο όλοι. Πολιτικοί όπως ο Β. Βενιζέλος, ο Γ. Μανιάτης και ο Α. Λοβέρδος θα συνεισέφεραν σημαντικά σε μια τέτοια κυβέρνηση.
Η πλειοψηφία των μελών και των ψηφοφόρων του μια τέτοια στάση αναμένουν. Στάση πατριωτική. Απηυδισμένοι από την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ και το μπάχαλο που τη συνόδευσε επιθυμούν μια σταθερή πορεία ανασυγκρότησης και ανάπτυξης εντός της ΕΕ και του γοργά μεταβαλλόμενου παγκόσμιου περιβάλλοντος. Σάμπως η αντιδεξιά ρητορική που χρησιμοποιεί η πρόεδρος δεν είδα να της φέρνει πίσω τα απολωλότα πρόβατα.
Αντιθέτως βλέπω να της αδειάζει το κόμμα από στελέχη που συνεχίζουν να μεταπηδούν στον ΣΥΡΙΖΑ, καλώντας και τους υπόλοιπους να πυκνώσουν τις γραμμές του. Και αν τα μέλη πιστεύουν πως όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή το ΚΙΝΑΛ θα κάνει το σωστό και δεν θα ρίξει τη χώρα στα βράχια δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους πολίτες, δυνητικούς ψηφοφόρους του.
Το ΚΙΝΑΛ φοβίζει, σχεδόν τρομοκρατεί τους κεντρώους πολίτες. Όταν εμμέσως πλην σαφώς τους λέει ότι δεν θα διστάσει να στείλει την χώρα σε εκλογές με απλή αναλογική, δηλαδή στο διάβολο, αν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν τα βρουν και δεν συγκυβερνήσουν. Δηλαδή, αν δεν πάρουν μαζί υπουργείο ο Άδωνις με τον Πολάκη. Τι του κάναμε και θέλει να μας εκδικηθεί, αναρωτιούνται.
Τι εμμονή είναι αυτή που θέλει τον Α. Τσίπρα ρυθμιστικό παράγοντα της επόμενης μέρας σώνει και καλά. Μην χάσει η Βενετιά βελόνι; Και αυτά τα λέει ένα κόμμα και μια ηγέτης που συγκυβέρνησε πρόσφατα με την ΝΔ και μάλιστα με την πιο δεξιά εκδοχή της υπό την προεδρία του Α. Σαμαρά. Και καλώς συγκυβέρνησε και έτσι απετράπη η ανοικτή χρεοκοπία της Ελλάδας. Αλλά τότε είχε Βαγγέλη Βενιζέλο.
Προφανώς και στο ΚΙΝΑΛ έχουν κάνει τα κουμάντα τους και έχουν καθορίσει την στρατηγική τους, έμπειροι και ικανοί πολιτικοί, γαρ. Απευθύνονται σε ένα δικό τους αριστερό ακροατήριο που μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζουν να το επανακτήσουν επιφυλάσσοντας γι’ αυτόν ένα νέο ρόλο.
Μάλλον δεν τους απασχολεί και πολύ ή κατάντια της χώρας ή μπορεί και να μην την αισθάνονται. Οι επικεφαλής είναι ευκατάστατοι παλιοί πολιτικοί και έχουν περιθώριο για ανάλογα παιχνίδια. Ίσως και να πιστεύουν ότι η αριστερά χρωστάει στην πατρίδα κάτι θετικό και θα το δώσει στο μέλλον με τη βοήθειά τους. Ίσως θα πρέπει να ‘ρθουν σεισμολόγοι διότι είναι σοβαροί οι λόγοι. Αλλά όχι αυτός από το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Με την στάση αυτή το ΚΙΝΑΛ στέλνει εν γνώσει του κεντρώους ψηφοφόρους στον Μητσοτάκη. Πολίτες που δεν ψήφισαν ποτέ στο παρελθόν την δεξιά παράταξη και δεν έχουν τίποτα κοινό με την κουλτούρα και την ιδεολογία της. Αλλά θα το κάνουν τώρα τρομοκρατημένοι από την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας σε μια νέα αρχή για τη χώρα υπό την καθοδήγηση του φιλελεύθερου Κυριάκου.
Οι περισσότεροι από αυτούς θα ψήφιζαν ΚΙΝΑΛ αν ήταν σίγουροι ότι το κόμμα θα κρατήσει ενεργά τη χώρα μακριά από περιπέτειες.
Εκτός και αν στο ΚΙΝΑΛ έχουν αποφασίσει ότι το μέλλον τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δηλαδή που βλέπουν κάποια, αριστερής καταγωγής, στελέχη του μεσαίου χώρου.
Αν οι ψηφοφόροι δεν επιστρέφουν μήπως να πάνε να τους βρουν; Μετά την στρατηγική, όπως την αποκαλούν, ήττα του κυβερνώντος κόμματος και ένα μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα από «ακροαριστερές φωνές», ο «σοσιαλδημοκράτης» Τσίπρας ηγείται του νέου «ΠΑΣΟΚ» του μέλλοντός μας το οποίο φυσικά και τους περιλαμβάνει όλους. Και μοιράζει κεντρικούς ρόλους στα συνεπή στελέχη του ΚΙΝΑΛ που σήμερα τον αντιπολιτεύονται. Λες να γίνονται θαύματα;
Ίσως στο ΚΙΝΑΛ να ονειρεύονται μια ευρεία δημοκρατική παράταξη πάντοτε αριστερόστροφη και βέβαια «προοδευτική» α λα γκρεκ. Φίλη μιας άλλης Ευρώπης αυτής των λαών και όχι του επάρατου νεοφιλελευθερισμού. Που αγωνίζεται για ένα νέο μεγάλο και σπάταλο κράτος που το πληρώνει η ακούραστη μεσαία τάξη, με επενδύσεις που ελέγχονται από την εγχώρια ολιγαρχία και το κομματικό σύστημα.
Αιώνιος παρίας στο περιθώριο της ΕΕ, πάντοτε με το χέρι απλωμένο, που συνεχίζει να γλεντάει με το αθάνατο κρασί της μεταπολίτευσης. Μπήκε το επίδομα; Μια πραγματική επιστροφή στο παρελθόν σε μια εποχή που το μέλλον είναι ήδη παρόν. Αλλά άμα το DNA είναι αριστερό αυτά παθαίνεις.
*Αναδημοσίευση από athensvoice.gr
