Του Αντώνη Τριφύλλη*
«Πέτρα που κύλησε, μη την εκρατήσεις
το ριζικό της είν’ κακό και θα μετανοήσεις
Τη συμβουλή μου αυτή μη την εξεχάσεις
γιατί ’ναι το λιγότερο τους φίλους σου να χάσεις»
Μάνος Χατζηδάκης
Μια από τις τέσσερις δυνάμεις που διέπουν το Σύμπαν είναι η Βαρύτητα. Και είναι η πιο μυστηριώδης. Πολλοί θεωρητικοί έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν την φύση της, αλλά εις μάτην.
Το μόνο σίγουρο είναι τα αποτελέσματά της στην ζωή μας και στην ύπαρξη μας. Χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε ο πλανήτης μας, ο γαλαξίας μας και φυσικά ούτε ο κ. Τσίπρας. Χωρίς αυτήν θα ήμασταν φτερό στον άνεμο, καθώς δεν θα μπορούσαμε να πατάμε σταθερά στο έδαφος του πλανήτη μας. Από την άλλη, στην ύπαρξη της οφείλεται ο στίχος που τραγούδησε ένας Μάνος Χατζηδάκης.
Τελικά, όλα και όλοι πέφτουμε προς τα κάτω με στόχο να μείνουμε στο στέρεο έδαφος της Γης μας. Όλα. Και τα αεροπλάνα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα αεροπλάνα και τα πουλιά μπορούν να μεταφέρουν τουρίστες από τα πέρατα του Κόσμου στην χειμαζόμενη χώρα μας, ενώ τα πουλιά μετακινούνται για να βρουν τροφή από τον Βορά στον Νότο κ.ο.κ. Για να πετύχουν όμως αυτήν την θεάρεστη κίνησή τους πρέπει να αντιμετωπίσουν την βαρύτητα ξοδεύοντας ενέργεια.
Διαφορετικά, και σαν την πέτρα που κυλάει από την κορυφή ενός λόφου, θα καταλήξουν εκεί που ξεκίνησαν για το ταξίδι τους.
Πότε όμως άρχισε η κατρακύλα που παρακολουθούμε έκθαμβοι σήμερα; Και τι συνέβη και δεν μπόρεσε να βρει το καύσιμο ώστε να αναστρέψει την κατάσταση;
1. Νομίζω ότι το προπατορικό αμάρτημα ήταν εκείνο το καλοκαίρι της προσπάθειας για έλεγχο των ΜΜΕ. Όπως κάθε κυβέρνηση που δεν σέβεται τις αρχές της βαρύτητας, θεώρησε καλό να σταματήσει την κατρακύλα αλλάζοντας τους κανόνες, ώστε να περάσουν στα χέρια
"δικών" μας παιδιών τα ατίθασα μέσα. Σωστή η σκέψη, αλλά ο τρόπος ήταν λάθος. Δεν έχουμε χώρο για να τα αναλύσουμε ένα προς ένα τα
στάδια της αποτυχίας, αλλά θα σταθώ στον ρόλο της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της αμείλικτης Γενικής Δ/νσης ανταγωνισμού.
Ήταν απόλυτα βέβαιο, ότι ακόμη και αν δεν είχε σκοντάψει το σχέδιο στο ΣΤΕ, θα σκάλωνε στην κ. Βεστράγκε. Όπως συνέβη με τον «βασικό μέτοχο» του κ. Καραμανλή που αναγκάστηκε να στείλει τρεις ολόκληρους υπουργούς να συναντήσουν τον δύσμοιρο Άλεξ, που προσπαθούσε να εξηγήσει στους υπουργούς, ότι το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει του ελληνικού.. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
2. Η υπερφορολόγηση. Αν υπάρχει μια τάξη που επάνω της στηρίζεται η οικονομία και η ίδια η Δημοκρατία είναι η μεσαία. Μην μπορώντας ή
μη θέλοντας να ελέγξει την φοροδιαφυγή, η κυβέρνηση της ‘’μεταστροφής’’ από το άχαρο και καταστροφικό εξάμηνο της αυταπάτης, τους έστυψε. Δεν πήρε το μάθημά της από τον ΕΝΦΙΑ που την έφερε στην εξουσία. Και προσπάθησε να καλύψει την αποτυχία της αυτή με επιδόματα φτώχειας. Δηλαδή με ένα μοντέλο οικονομίας που εφαρμόζεται με μερική εκλογική επιτυχία στην Λατινική Αμερική.
Όμως.. όμως εδώ είναι Βαλκάνια.
3. Η καθυστέρηση ολοκλήρωσης του δικού της-αχρείαστου- μνημονίου, είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθεί στο τέλος τής- έστω και ασθενικής-ευρωπαϊκής ανάπτυξης. Αυτό σε συνδυασμό με το χαλί που έκρυβε τα κόκκινα δάνεια, μας έφτασε σε μια κατάσταση που περιγράφεται με μια απλή, αλλά τρομαχτική αλήθεια. Η οικονομία της χώρα μας θα επιστρέψει στο επίπεδο του 2008 το 2027. Κατά τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.
4. Το κράτος. Όπως κάθε ελληνική κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της, αλλά δεν σέβεται τους αμείλικτους κανόνες της πραγματικότητας, δεν θέλησε να μεταρρυθμίσει τον άρρωστο δημόσιο τομέα, οχυρωμένη πίσω από την διαχρονική ανοησία ‘’έχουμε την κυβέρνηση , αλλά δεν
έχουμε την εξουσία’’. Είναι η φράση που κρύβουν την ανικανότητά και την ανασφάλεια τους οι στρουθοκάμηλοι του δημόσιου βίου.
Αναπόφευκτα τα 100 δις ξένες επενδύσεις που υπολόγισε ο Νίκος Χριστοδουλάκης, δεν υπάρχουν. Όλα είναι κολλημένα στον βάλτο της
ιδεοληψίας, παρά τις ομολογουμένως υπεράνθρωπες προσπάθειες του Πιτσιώρλα.
5. Η πόλωση. Το «ή εμείς ή αυτοί» οδήγησε στον ανόητο χειρισμό του μεγάλου σκανδάλου της Novartis που έμεινε στα αζήτητα. Όλες οι
χώρες έχουν μαζέψει του κόσμου τα λεφτά από τους χιλιάδες υπαίτιους. Αντ’ αυτού ασχολήθηκε με την διαπόμπευση πολιτικών
αντιπάλων με τα γνωστά αποτελέσματα. Το εθνικό θέμα της FYROM, έγινε προσπάθεια να αξιοποιηθεί για εσωτερικούς πολιτικούς σκοπούς.
Ο συνεχής στιγματισμός της Ν.Δ. ως ακροδεξιάς μοιάζει με ανέκδοτο.Και άφησε κακομοίρηδες οπαδούς να ψελλίζουν. "Μα ο Καμένος δεν
είναι ακροδεξιός’’. Φυσικά όλα αυτά είναι εργαλεία της παλιάς καλής αρχής «Πες πες κάτι θα μείνει».
6. Ασφάλεια. Με τους νόμους Παρασκευόπουλου και την ανοχή στην βία χαμηλής έντασης δημιούργησε ένα τέρας που ξέφυγε από τον έλεγχο. Μια ογκούμενη δεξαμενή συμπαθούντων αποτελεί το φυτώριο από το οποίο θα ξεπηδήσουν τα καλάσνικωφ. Είμαστε παρόντας στην μπλε πολυκατοικία και παρακολουθήσαμε βήμα βήμα την σύμπλευση της χαμηλής βίας με το οργανωμένο έγκλημα. Σήμερα κανείς δεν
αισθάνεται ασφαλής ούτε στον δρόμο, ούτε στο σπίτι του.
7. Παιδεία. Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Και παραδίδομαι στο έγκλημα κατά της Παιδείας που με συστηματικό τρόπο και με αποκορύφωμα τον
εκτελεστή κατόρθωσε να αποκλείσει την χώρα από το μέλλον. Όμως η αντίσταση προέκυψε από τους ίδιους τους φοιτητές που γεμίζουν τις
αίθουσες διδασκαλίας και τελειώνουν στην ώρα τους τις σπουδές τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν την σπουδή τους στην Κύπρο και
αλλού. Στο καλό να πάνε είπε κάποιος;
Θα σταματήσω εδώ. Δικαιοσύνη, Παιδεία, ΜΜΕ, Ασφάλεια και Εθνική ομοψυχία στο στόχαστρο. Δείχνουν ότι η Κυβέρνηση δεν έχει ως στόχο την λειτουργία των θεσμών και την εξυγιαντική διαδικασία τους. Η μονοκρατορία με διάλυση των παραδοσιακών κομμάτων και η δημιουργία δορυφορικών κομματικών σχηματισμών ήταν ο στόχος.
Ώσπου ήρθαν οι γέφυρες. Θεατρικές και γεμάτες συμβολισμού. Με κορωνίδα μια ακόμη απόπειρα μεταμφίεσης. Την πράσινη Αριστερά. Και τότε ζωντάνεψαν οι στίχοι του Σεφέρη.
Γιώργος Σεφέρης «Θεατρίνοι, Μ.Α.»
Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά,
όμως η μοίρα μας πάντα νικά
και τα σαρώνει και μας σαρώνει
και τους θεατρίνους και το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικούς
στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.
* Υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το ΚΙΝΑΛ
