Χαρτογραφώντας το μονοπάτι του χρήματος

του Ηλία Καραβόλια*

Ένα απαραίτητο στάδιο παρέμβασης πριν την άντληση κεφαλαίων σε μια start up είναι η διαδικασία του προ-ελέγχου των παραδοχών (pre-due diligence).

Πρόκειται αρχικά για την ακτινογραφία της παρούσας κατάστασης (status x-ray) και στόχος είναι να κατανοήσουμε τον βαθμό ωριμότητας του project αλλά και το «στρατηγικό βάθος» των κινδύνων που περιλαμβάνει ένα επιχειρησιακό πλάνο μιας start up.

Αυτό λοιπόν που κυρίως χρησιμοποιούμε σήμερα είναι η «συμπεριφορική» ανάλυση του management team ώστε να αναδυθεί ο βαθμός συνέπειας των παραδοχών που υιοθετούνται (behavioral due diligence).

Φαίνεται από αρκετές μελέτες διεθνώς ότι η βιωσιμότητα μιας start up σχετίζεται σε υψηλό βαθμό και με τον τύπο προσωπικότητας του ιδρυτή ή των ιδρυτών της (βλ: «Founder personality and entrepreneurial outcomes: A large-scale field study of technology startups» Freiberga /Matza, Princeton 2023).

Η «ανάλυση χαρακτήρα» του επικεφαλής μιας ιδέας, αλλά και των συνεργατών του, παίζει πλέον σπουδαίο ρόλο για την αξιολόγηση του business model από τους ενδιαφερόμενους ιδιώτες ή θεσμικούς επενδυτές.

Στην εποχή της υπερδικτύωσης και της υπερεπικοινωνίας, όπου τα πάντα λειτουργούν με επιτάχυνση, οι start ups ακόμη και σε υβριδικό στάδιο μπορούν και παράγουν σχεδόν αδιάκοπα λογισμικές εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας, εγκλωβίζοντας συχνά τους entrepreneurs στην περίφημη «εξάρτηση διαδρομής»

Αυτό συμβαίνει διότι επικρατεί μια δυναμική συσχέτιση χρόνου-χρήματος-ιδιοκτησίας που αποικίζει το φαντασιακό των κατασκευαστών λογισμικού και εφαρμογών.

Το behavioral due diligence, που προτείνουμε με συνέπεια εδώ και χρόνια, είναι βασισμένο τόσο πάνω στο καθεστώς επιτάχυνσης των ιδεών όσο και στην συμπεριφορική ανάλυση των δρώντων σε κάθε project.

Η δε εξελιγμένη πλέον «συμπεριφορική θεωρία παιγνίων» είναι αυτή που παντρεύει τα μαθηματικά με την ψυχανάλυση ώστε να αναζητηθούν, πριν την άντληση κεφαλαίων, οι «πιθανολογικές επικράτειες» και οι «χωρόχρονοι» των προσδοκόμενων αποδόσεων και των δεικτών βιωσιμότητας.

Με αυτές τις μεθόδους το επενδυτικό σκανάρει περισσότερο το management team, τον στρατηγικό σχεδιασμό και τελικά την ίδια την επιχειρηματική προοπτική.

Η δε σύγχρονη «δημοπρατική» θεωρία των διαπραγματεύσεων (negotiauction) αποδεικνύεται σπουδαίο εργαλείο για τα εμπλεκόμενα μέρη (χρηματοδότες - επιχειρηματίες) στην προσπάθεια τους για βελτιστοποίηση των παραδοχών στην λήψη αποφάσεων.

*Strategic Partner in TechIns & Head of Investment Committee in Upgrade London, UK