του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Ο Κώστας Π., 24 ετών, έχει καλές γνώσεις στην κυβερνοασφάλεια και τις πουλάει σε όποιους θέλουν να τις αγοράσουν. Εργάζεται από το σπίτι του με τρεις εταιρείες κερδίζει άνετα από 4.000 έως 6.000 ευρώ το μήνα και κατά καιρούς κάνει και επιμορφωτικά ταξίδια, πληρωμένα από τους «εργοδότες» του. «Είμαι πολύ ευχαριστημένος», μας λέει και από την έκφρασή του σίγουρα δεν προσποιείται. Πολύ απλά ο Κ.Π. είναι ενταγμένος στην περίφημη Gig Economy.
Πρόκειται δε για έναν όρο, που σήμερα χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο οι προσωρινές θέσεις εργασίας είναι το σύνηθες και οι εταιρείες προβαίνουν σε συμβόλαια εργασίας για μικρό χρονικό διάστημα με ανεξάρτητους εργαζόμενους. Η τάση προς την gig economy έχει ήδη αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της.
Και όπως προκύπτει από αμερικανές έρευνες, σε λίγα χρόνια, πάνω από το 50% των Αμερικανών εργαζόμενων θα είναι ανεξάρτητοι «contractors». Έτσι αν κρίνουμε από άρθρο που είχε το φως της δημοσιότητας στο περιοδικό Leading της Εταιρείας Ανώτατων Στελεχών Επιχειρήσεων (ΕΑΣΕ), στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα, υπάρχει μία ποικιλία παραγόντων που οδηγούν στην ενίσχυση αυτού του φαινομένου. Η βασικότερη ίσως είναι η ίδια η ψηφιακή εποχή στην οποία ζούμε. Και αυτό γιατί το ανθρώπινο δυναμικό καθίσταται ολοένα και περισσότερο κινητικό και εργάζεται από οπουδήποτε, με αποτέλεσμα η τοποθεσία της θέσης εργασίας να μην αποτελεί πλέον εμπόδιο. Αυτό σημαίνει ότι οι freelancers έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν δουλειές και projects σε όλο τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα οι εργοδότες μπορούν να επιλέξουν τα καλύτερα ταλέντα για συγκεκριμένα projects από μία μεγάλη δεξαμενή που είναι διαθέσιμη σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η ψηφιοποίηση έχει επίσης οδηγήσει στη μείωση των θέσεων εργασίας, καθώς η τεχνολογία αντικαθιστά κάποια είδη εργασίας, ενώ μειώνει τον χρόνο που απαιτείται για κάποια άλλα. Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην ενίσχυση του φαινομένου περιλαμβάνουν τις οικονομικές πιέσεις που ασκούνται στις επιχειρήσεις και οδηγούν σε περαιτέρω μείωση του ανθρώπινου δυναμικού, καθώς και την είσοδο της γενιάς των Milenriials στην αγορά εργασίας. Η πραγματικότητα αυτή τη στιγμή είναι ότι οι άνθρωποι αλλάζουν δουλειές αρκετές φορές μέσα στη διάρκεια της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας - σε αντίθεση με το παρελθόν. Η gig οικονομία μπορεί να ιδωθεί, λοιπόν, ως μία εξέλιξη αυτής της τάσης.
Μια τάση η οποία μετασχηματίζει τον ευρύτερο εργασιακό χώρο και προσφέρει οφέλη στην οικονομία.
Διότι στο πλαίσιο της Gig Economy, οι εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε συμφωνίες με ανεξάρτητους εξειδικευμένους εργαζόμενους για συγκεκριμένα projects ή ανάγκες, που σε αντίθετη περίπτωση η συντήρησή τους ως μόνιμο προσωπικό θα είχε ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Ταυτόχρονα, οι επιχειρήσεις δεν επιβαρύνονται με μόνιμο προσωπικό, το οποίο ενδεχομένως να μην είναι διαρκώς απαραίτητο, αλλά απευθύνονται στην αγορά εργασίας για ανθρώπους που επιθυμούν και είναι καλοί σε μία συγκεκριμένη εργασία, τη δεδομένη στιγμή που η εταιρεία τη χρειάζεται και για όσο χρονικό διάστημα τη χρειάζεται. Η gig economy αλλάζει συνολικά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι επιχειρήσεις σε ό,τι αφορά γραφεία και υποδομές, ανάγκες εκπαίδευσης αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, και τις αμοιβές.
Από την πλευρά του ανεξάρτητου εργαζόμενου, η gig οικονομία μπορεί οδηγήσει σε βελτίωση της ισορροπίας ανάμεσα στην εργασία και την προσωπική ζωή. Στην ιδανική εφαρμογή του, το μοντέλο αυτό επιτρέπει σε μεμονωμένους εργαζόμενους να επιλέγουν δουλειές που τους ενδιαφέρουν περισσότερο, αντί να αναγκάζει ανθρώπους που δεν μπορούν να έχουν μία θέση μόνιμης εργασίας, να επιλέγουν οποιοδήποτε προσωρινό gig τους προκύπτει.
Τώρα για ποιους όλα αυτά δεν είναι «καλά νέα», σας αφήνουμε να το «ανακαλύψετε» προσωπικά.
