του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Όντως, όπως λέει και η λαϊκή ρήση, «η ζωή ρόδα είναι και γυρίζει». Πριν τριάντα και πλέον χρόνια, τα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα ήσαν σε γενικές γραμμές αντισημιτικά και στην ρητορική τους κυριαρχούσε ο επίπεδος αντικομμουνισμός. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει σήμερα. Μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς χρηματοδοτείται πλουσιοπάροχα από την Μόσχα, με αποτέλεσμα να παίζει φουλ το παιχνίδι του αντιευρωπαϊσμού κα του αντιφιλελευθερισμού.
Στο πλαίσιο αυτό, στις αρχές Απριλίου, η Γαλλίδα επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου επισκέφθηκε την Μόσχα, όπου έγινε δεκτή με ιδιαίτερες τιμές και κατηγόρησε ανοιχτά την Δύση για «ψυχρό πόλεμο με την Ρωσία». Επίσης, σε συνέντευξή της, η κυρία Μαρίν Λεπέν αναφέρθηκε θετικά στην προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία και είπε ότι «η Ευρώπη δεν καταλαβαίνει τίποτε από την ρωσική Ιστορία». Από την πλευρά του, ο Ολλανδός επικεφαλής του Κόμματος της Ελευθερίας κ. Γκερτ Βίλντερς, με δηλώσεις του κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Ένωση για το χάος στην Ουκρανία και δικαιολόγησε τις ρωσικές ενέργειες για την προστασία των ρωσόφωνων της Ουκρανίας. Εύσημα στον Βλαδίμηρο Πούτιν απένειμε και ο Βρεταννός ακροδεξιός ηγέτης Νάϊγκελ Φαράντζ, τονίζοντας όμως ότι σε καμμία περίπτωση δεν θα ήθελε να είναι φίλος του.
Στενές σχέσεις με τη Ρωσία διατηρούν επίσης στην Ευρώπη τα ακροδεξιά κόμματα Αυστρίας, Ουγγαρίας, Βελγίου και Ιταλίας. Φημολογείται δε ότι στην σχετική λίστα των ρωσικών χρηματοδοτήσεων βρίσκεται και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Mitchell Orenstein, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Νορθίστερν. Κατά δικές μας πληροφορίες, πέρα από την Χρυσή Αυγή, η Ρωσία χρηματοδοτεί στην Ελλάδα τηλεοπτικά κανάλια, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και συγκεκριμένους πολιτικούς του ευρύτερου δεξιού χώρου. Ισχυρή είναι επίσης η υποστήριξη της Ρωσίας και από τους εγχώριους εκκλησιαστικούς παράγοντες, ιδιαίτερα δε αυτούς που πρόσκεινται στην εθνικιστική δεξιά.
Με αφορμή λοιπόν την πολύ σοβαρή ουκρανική κρίση, είναι ξεκάθαρο ότι η ευρωπαϊκή ακροδεξιά έχει την ευκαιρία να αποκομίζει πολιτικά οφέλη, την ίδια στιγμή που το καθεστώς Πούτιν επιδιώκει την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης. «Η ρωσική υποστήριξη της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς δεν έχει τόσο να κάνει με την ιδεολογία», γράφει ο Orenstein, «όσο με την επιθυμία του Πούτιν να αποσταθεροποιήσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, να αποτρέψει την επέκταση της ΕΕ και να βοηθήσει να αναλάβουν την εξουσία ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που διάκεινται φιλικά προς την Ρωσία».
Από την άλλη, «για τους ακροδεξιούς, η φιλική σχέση με την Ρωσία αποτελεί στρατηγική χαμηλού κινδύνου», τονίζει ο Matthew Goodwin, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Nottingham, ο οποίος έχει μελετήσει την ευρωπαϊκή δεξιά. Όπως λέει, «οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι δεν θα δώσουν τόση σημασία σε αυτό το ζήτημα, σε σύγκριση με τα βασικά κίνητρα πίσω από την στήριξη της ακροδεξιάς, που τάσσεται κατά της μετανάστευσης, δυσπιστεί απέναντι στην εγχώρια πολιτική ελίτ και εχθρεύεται την ΕΕ».
Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Ρώσος πρόεδρος έχει ένθερμους οπαδούς και στους κόλπους της αμερικανικής ακροδεξιάς, η οποία, ως γνωστόν, θεωρεί πολύ σοβαρότερο εχθρό της τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Αμφιβάλλει λοιπόν κανείς ότι η ζωή ρόδα είναι και γυρίζει;…
