ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ…

Η ποδοσφαιρική αθλιότητα και αυτοί που την καλλιεργούν καταστρέφει κάθε εικόνα του επιχειρείν στην Ελλάδα

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Τα τελευταία γεγονότα στον ελληνικό ποδοσφαιρικό χώρο, με αφορμή την συνολική αθλιότητα που χαρακτήρισε το ντέρμπυ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, έφεραν στο προσκήνιο και ένα άλλο σοβαρότατο θέμα. Αυτό της ποιότητας των Ελλήνων επιχειρηματιών και, κατ’ επέκτασιν, της έννοιας του επιχειρείν στην χώρα μας.

Τα τελευταία χρόνια, το ποδόσφαιρο κατακλύζεται από αμφιβόλου ηθικής υποστάσεως επιχειρηματίες και εφοπλιστές οι οποίοι, όπως απεδείχθη στην περίπτωση του ντέρμπυ, όχι μόνον συνταυτίζονται με τον χυδαίο και βίαιο χουλιγκανισμό, αλλά τον προωθούν και σε όλες τις κοινωνικές αρθρώσεις. Έτσι, πέρα από τις συμμορίες των γηπέδων, έχουν εκκολαφθεί και μαφιόζικες ομάδες γύρω από «επιχειρηματίες»-προέδρους ΠΑΕ (Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών), οι οποίες κυριολεκτικά λυμαίνονται τον χώρο. Πρόκειται για ένα βρώμικο κύκλωμα που νοθεύει το «Στοίχημα», εκβιάζει διαιτητές, πουλάει και αγοράζει ποδοσφαιριστές, συμμετέχει στο οργανωμένο έγκλημα και στον κόσμο της νύχτας. Οι όποιες εξαιρέσεις υπάρχουν σε αυτό το δυσώδες περιβάλλον απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Παράλληλα όμως με την αθλιότητα που συντηρούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οι «επιχειρηματίες»-πρόεδροι των ΠΑΕ χρησιμοποιούν τις τελευταίες και ως μέσον ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, καθόσον οι περισσότεροι εξ αυτών διατηρούν σημαντικά κεφάλαια σε φορολογικούς παραδείσους, χωρίς κανείς να μπορεί να ελέγξει την προέλευση των καταθέσεων αυτών. Εξάλλου, στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτοι και οι φορολογικοί έλεγχοι στις ΠΑΕ, στην διαχείριση των οποίων παρατηρούνται σημεία και τέρατα. Χωρίς έλεγχο επίσης είναι και ο χορός των εκατομμυρίων ευρώ που διατίθενται για αγορές και πωλήσεις ποδοσφαιριστών, ενώ ουδείς γνωρίζει ποιο είναι το ύψος των φορολογικών δηλώσεων των τελευταίων και αν ποτέ έχει υπάρξει φορολογικός έλεγχος στο επίπεδό τους.

Διαβρωτική είναι επίσης η παρουσία και διείσδυση του «ποδοσφαιρικού» χρήματος στον χώρο των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Τεράστια κεφάλαια έχουν «επενδυθεί» στην δημιουργία οπαδικών εφημερίδων και τηλεοπτικών καναλιών, μέσω των οποίων οι ηγεσίες των ΠΑΕ φανατίζουν τους οπαδούς, αφ’ ενός, και, αφ’ ετέρου, μπορούν να εξαγοράζουν δημοσιογράφους και να εκβιάζουν πολιτικούς. Ταυτοχρόνως δε οι ποδοσφαιρικοί μεγιστάνες, μέσω αυτού του τύπου, ξεκαθαρίζουν και τους μεταξύ τους λογαριασμούς.

Εν ολίγοις, αν η κατάσταση αυτή συνεχισθεί, ο χώρος του ποδοσφαίρου θα εξελιχθεί σε μαφιόζικου τύπου δραστηριότητα –φαινόμενο το οποίο ήδη καταγράφεται στις περισσότερες χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Και απέναντι στα φαινόμενα αυτά είναι περιττόν να περιμένει κανείς παρεμβάσεις της πολιτείας. Η τελευταία είναι διαβρωμένη και ανίκανη να δράσει αποτελεσματικά σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Ωστόσο, ένας αποτελεσματικός τρόπος αντίδρασης θα ήταν η αποχώρηση των διαφημιζόμενων και των χορηγών. Τα άθλια ποδοσφαιρικά θεάματα που παρακολουθούμε στην Ελλάδα δεν νομίζουμε ότι προάγουν την εικόνα των χρηματοδοτών τους. Οι χουλιγκανισμοί και τα έκτροπα δεν ενισχύουν την εικόνα επιχειρήσεων. Εξάλλου, με την πορεία που ακολουθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, το κοινό θα αρχίσει να γυρίζει την πλάτη στις τηλεοπτικές αναμεταδόσεις και στα γήπερα. Αυτό συμβαίνει όταν το θέαμα του ευ αγωνίζεσθαι μετατρέπεται σε εργαλείο εξαχρείωσης, φανατισμού και παράνομου πλουτισμού.