Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν το περιεχόμενο του έγγραφο προβληματισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσαν στο Reuters ότι το σενάριο ενός υπουργού οικονομικών ο οποίος θα διαχειρίζεται τα κοινά έσοδα, τις δαπάνες και το δανεισμό υπάρχει εδώ και πολλούς μήνες στις Βρυξέλλες, αλλά τώρα φαίνεται πολύ πιο πιθανή επιλογή, λόγω της εκλογής του Μακρόν.
Οι Γερμανοί συντηρητικοί αντιπαθούν μια ιδέα που ‘όπως λένε σημαίνει να πληρώνουν φτωχότερους γείτονες. Ωστόσο, η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, η οποία επιδιώκει την επανεκλογή της τον Σεπτέμβριο, εξέφρασε την ικανοποίησή της για τη νίκη του Μακρόν και αξιωματούχοι της ΕΕ δήλωσαν ότι ελπίζουν ότι οι κυβερνήσεις θα μπορέσουν να αρχίσουν να εργάζονται για τη δημιουργία μιας πιο συνεκτικής ευρωζώνης από τον επόμενο χρόνο.
Το έγγραφο της Επιτροπής εξετάζει τις πιθανές μεταρρυθμίσεις στην Ευρωζώνη μετά την κρίση χρέους την περίοδο 2010-2012, η οποία σχεδόν την διέλυσε και προκάλεσε ένα κύμα πρόχειρων διορθώσεων για τα αδύναμα σημεία της.
Ενώ έχουν αντιμετωπιστεί ορισμένα προβλήματα, πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα από τις κυβερνήσεις της ΕΕ για να εξασφαλίσουν μια Οικονομικά και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) που θα λειτουργήσει καλύτερα, θα αναφέρει η Επιτροπή.
Απλά ιδέες…
Η Επιτροπή θα αποφύγει να υποβάλει σαφείς προτάσεις σχετικά με την εξέλιξη της Ευρωζώνης, αφήνοντας στις κυβερνήσεις της ΕΕ να αποφασίσουν ποιες από τις ιδέες τπροτιμούν. Ωστόσο, αναφέρει ότι στα μεταγενέστερα στάδια της εμβάθυνσης της της ζώνης του ευρώ, και μάλιστα επειδή θα απαιτούσε πολιτικά δύσκολες και χρονοβόρες αλλαγές στις συνθήκες της ΕΕ, το μπλοκ θα μπορούσε να δημιουργήσει να ιδρύσει ένα Υπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης.
Ο πρόεδρος του Eurogroup, θα μπορούσε να αναλάβει τη θέση, θα επισημάνει η Επιτροπή. Ωστόσο, θα σημειώσει επίσης ότι η θέση του ίδιου του προέδρου της Eurogroup θα μπορούσε να ενσωματωθεί στην Επιτροπή. Το Υπουργείο θα μπορούσε να διαχειριστεί αυτό που η Επιτροπή ονομάζει «λειτουργία μακροοικονομικής σταθεροποίησης» – η φρασεολογία της ΕΕ για έναν προϋπολογισμό της ζώνης του ευρώ για τον μετριασμό των οικονομικών κρίσεων, για παράδειγμα για τη στήριξη των επενδύσεων, που είναι το πρώτο θύμα μιας ύφεσης.
Μια άλλη επιλογή θα μπορούσε να είναι ένας τέτοιος προϋπολογισμός να λειτουργεί ως ταμείο αντασφάλισης για τα εθνικά προγράμματα απασχόλησης κατά τη διάρκεια οικονομικών δυσχερειών, όταν τα εθνικά δημοσιονομικά ελλείμματα είναι υψηλά, αλλά αυτό θα απαιτούσε προηγούμενη σύγκλιση των πολιτικών για την αγορά εργασίας.
Τέλος, η «λειτουργία σταθεροποίησης» θα μπορούσε να είναι ένα ταμείο για τις δύσκολες μέρες, συσσωρεύοντας τακτικά χρήματα για να μετριάσει ένα μεγάλο οικονομικό σοκ και θα μπορούσε ακόμη και να έχει το δικαίωμα να δανειστεί, αν και εντός ορίων και με κανόνες εξοικονόμησης χρημάτων όταν οι εποχές είναι καλές.
Η χρηματοδότηση του προϋπολογισμού της ζώνης του ευρώ θα μπορούσε να προέρχεται από το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης, τον ευρύτερο προϋπολογισμό της ΕΕ ή από ξεχωριστές πηγές, όπως κάθε χώρα συμβάλλει μερίδιο του ΑΕΠ ή των φορολογικών εσόδων της ή από άμεσο δανεισμό στην αγορά.
Ανεξάρτητα από τη μέθοδο χρηματοδότησης, ωστόσο, ο προϋπολογισμός της ευρωζώνης δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε μόνιμες μεταβιβάσεις ή ηθικό κίνδυνο ή να είναι ένα εργαλείο διαχείρισης κρίσεων – ένας ρόλος που έχει ήδη ανατεθεί στο ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης, στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
*Πρώτη δημοσίευση στο EurActiv.gr
*Πρώτη δημοσίευση στο EurActiv.gr
