του
Γιώργου Κ. Στεφανάκη*
Ι. Ακούσαμε και το ανήκουστο. Ότι, δηλαδή, η Γερμανία και ο Βορράς γενικότερα ευθύνονται για την κατάσταση στον Νότο, μάλιστα (και) για τα χάλια της Ελλάδας. Δεν αγοράζουν αρκετά!!! Έτσι, ο Βορράς έχει περισσεύματα και ο Νότος ελλείμματα. Κατάστημα κατά κακή διοίκηση πτωχεύει. Φταίνε όμως οι καταναλωτές. Δεν έσπευσαν αγορές αυξημένες και σωτήριες!!!
ΙΙ. Η οικονομική ένωση προηγήθηκε του κοινού νομίσματος. Οι V.G. d’ Estaing και H.Schmidt ήδη το 1979 εισήγαγαν σύστημα σταθμισμένων ισοτιμιών (SME) προς εξομάλυνση των νομισματικών διακυμάνσεων. Κρίθηκε ανεπαρκές. Αναζητήθηκε κοινής αποδοχής νόμισμα.
ΙΙΙ. Οι Γερμανοί είχαν το πανίσχυρο μάρκο. Οι Γάλλοι και οι Ιταλοί φοβήθηκαν. Διέγνωσαν ότι τα κεφάλαια θα εγκατέλειπαν φράγκο και λιρέτα. Εκείνοι ζήτησαν επιτακτικά νόμισμα πανευρωπαϊκό, άρα και για όλες τις χώρες κοινό. Οι Γερμανοί δέχθηκαν. Ενόψει χώρας πλεονασματικής, όμως, ζήτησαν το νόμισμα να είναι ισχυρό. Να είναι, δηλαδή, εφάμιλλο του μάρκου, αλλά και στην διάθεση των μελών της νομισματικής ζώνης. Υπό τέτοιο στίγμα γεννήθηκε το ευρώ.
IV. Ιδρυτική υπήρξε η συνθήκη του Maastricht την 10η Δεκεμβρίου του 1991. Επικυρώθηκε, στην συνέχεια, από τα κατ’ ιδίαν κράτη. Κυκλοφόρησε (το ευρώ) από του 2001. Οι χώρες της Ζώνης ανέλαβαν υποχρεώσεις. Εισόδου αλλά και παραμονής τους στο κοινό νόμισμα. Οφείλουν να έχουν χαμηλά ελλείμματα και περιορισμένα (δημόσια) χρέη. Οι όροι ίσχυσαν και ως εισιτήριο εισαγωγής!!! Για τις παραβάσεις προβλέφθηκαν (και) κυρώσεις. Διατυπώθηκε και ευχή. Έγκειται στην διατήρηση και χαμηλών πλεονασμάτων. Ο λόγος είναι προφανής. Τείνει να ενισχύσει την ομογενοποίηση των οικονομιών της Ζώνης.
Κρίσιμη διαφορά: Για ελλείμματα και χρέη ευθύνονται, αποκλειστικά, οι αντίστοιχες χώρες. Αυτό είτε για ψέματα κατά την εισαγωγή τους στην Ζώνη είτε για αθέτηση δεσμεύσεων (ως προς το χρέος και το έλλειμμα) μετά την ένταξή τους. Αντίθετα, για την μείωση των πλεονασμάτων πρέπει να υπάρχουν πωλητές χρήσιμων προϊόντων. Χρειάζεται, δηλαδή, σύγκληση περισσοτέρων του ενός. Χρειάζονται αγοραστής και πωλητής. Ένας δεν αρκεί. Άρα φύσει– η μείωση έχει χαρακτήρα ευχής. Ευχής, συνεργασίας, περισσοτέρων μεταξύ τους κρατών. Τίποτε άλλο!
V. Ο άλλοτε αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Κων. Τράκας θύμισε και πάλι, στην Εστία προ ημερών, κάτι άκρως κρίσιμο. Ότι, δηλαδή, η Ελλάς λαθραίως πέρασε στο κοινό νόμισμα. Μάλιστα, με «φαινομένη μείωση του δημοσίου χρέους». Ο Κωνσταντίνος Τράκας ομιλεί υπευθύνως. Αντιστοίχως, ουδείς υπεύθυνος τον διέψευσε!!!
Το συμπέρασμα: Είναι προκλητικό ο λαθρεπιβάτης να διαμαρτύρεται για την πορεία του πλοίου. Αν η Ελλάς δεν συμμορφωθεί, θα υποφέρει ως απροσάρμοστη. Και τέρμα στην ταλαιπωρία των απροσάρμοστων είναι μόνον η προσαρμογή.
*Νομικός
