του
Νίκου Αναγνωστάτου
Αλήθεια υπάρχει Ενωμένη Ευρώπη; Είμαστε και εμείς μέλος και μάλιστα του στενού πυρήνα της Ε.Ε. και αισθανόμαστε ωσάν να είμαστε μόνοι, κατάμονοι και εγκαταλελειμμένοι σε κάθε μας βήμα; Γιατί; Τις πταίει;
Όμως η Ε.Ε. οφείλει να λειτουργεί και ενεργεί με βάση τους κανόνες της Συνθήκης της Ε.Ε. και μάλιστα οι όροι αυτοί της Συνθήκης, να βελτιώνονται προς όφελος των μελών της και να συσφίγγονται οι δεσμοί των κρατών μελών και να λειτουργούν ως ένα ενιαίο σύνολο, έτσι το οτιδήποτε συμβεί και ο οποιοσδήποτε ενοχλήσει κράτος μέλος, έχει να κάνει με την Ε.Ε. στο σύνολό της, η οποία πρέπει να είναι σε άμεση ετοιμότητα να δώσει την δέουσα απάντηση.
Όταν η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, η δυνατότερη που κυριαρχεί στην ΕΕ, δήλωσε 22/2/18 ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται να διαμορφώσει μια απάντηση στις κλιμακούμενες παγκόσμιες πολιτικές και οικονομικές πιέσεις και πως αυτό θα είναι το πνεύμα της συνόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή την εβδομάδα και συγχρόνως υποδέχεται τον Πρωθυπουργό των Σκοπίων και τον προσφωνεί ως «Μακεδόνα Πρωθυπουργό» τι πρέπει να περιμένουμε;
Συμπαράσταση όπως είναι υποχρεωμένη ή τη μαχαιριά που μας δίνει ούτε καν πισώπλατα; Έτσι απαντώνται κυρία Μέρκελ οι κλιμακούμενες πολιτικές πιέσεις; Αν έχουμε τέτοιους φίλους τι τους θέλουμε τους εχθρούς;
Αντί να νουθετήσει τον κ.Σάεφ ότι είναι λάθος τους και υποτιμητικό για τους ίδιους να στηρίζουν την εθνική τους υπόσταση σε μια σαθρή υπόθεση και ότι είναι προς όφελός τους να πάψουν αμέσως να ονομάζονται Μακεδονία, διότι ούτε ιστορικά, ούτε καν γεωγραφικά έχουν καμία σχέση με τη Μακεδονία, τον υποδέχεται με ανοικτές αγκάλες αποκαλώντας τον Μακεδόνα!!!
Η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος της ΕΕ που περιβάλλεται από μη φιλικά, αν όχι εχθρικά κράτη και η ΕΕ δεν επιτρέπεται να το αγνοεί και να μας αφήνει μόνους και απροστάτευτους. Ποιος ο λόγος; Φοβούνται τα κράτη αυτά που μας περιβάλλουν ή απλά προτιμούν τα στενά δικά τους συμφέροντα; Αυτός είναι ο λόγος συγκρότησης της ΕΕ; Αν είναι έντιμοι και ειλικρινείς, ας το ομολογήσουν να ψάξουμε και εμείς για άλλους φίλους διατεθειμένους να μας συμπαραστέκονται.
Όταν η ΕΕ, για δικούς της λόγους και συμφέροντα, μας επέβαλε να διακόψουμε τις εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία, που τόσο τις είχαμε ανάγκη, μέσα στις στενωπούς της κρίσης και των Μνημονίων, υπακούσαμε δεχόμενοι την αλληλεγγύη και ενότητα της ΕΕ. Μήπως το λάθος είναι δικό μας και δεν τολμάμε να απαιτήσουμε ό,τι μας ανήκει;
Ίσως, αλλά η ΕΕ δεν θα έπρεπε να εξαρτά την συμπεριφορά της από το πόσο εμείς την διεκδικούμε, αλλά όπως όταν κάποιος ενοχλεί κάτι δικό της, δεν περιμένει τους πολίτες της θιγόμενης περιοχής να ζητήσουν την κρατική επέμβαση, έτσι πρέπει να επεμβαίνει κατά οποιουδήποτε ενοχλεί ή βλάπτει την Ελλάδα.
Τα Σκόπια είναι ένα από τα θέματά μας που η ΕΕ οφείλει να βάλει μυαλό στους αιθεροβάμονες φυρόμυαλους ηγέτες των Σκοπίων. Η Αλβανία, άλλο κρατίδιο που οφείλει την επιβίωσή του στην Ελλάδα, σήκωσε κεφάλι και μας παριστάνει τον νταή, αδικώντας τους ομοεθνείς μας εκεί, που υπάρχουν από αρχαιοτάτων χρόνων, για να μη πούμε στα ελληνικά εδάφη της Βορείου Ηπείρου, και όχι μόνο, με τους Τσάμηδες, τους προδότες αυτούς και συνεργάτες των Ναζί, καθώς και με τον καθορισμό των θαλασσίων συνόρων, αρχικά δεχόμενη την «μέση γραμμή», όπως είναι διεθνώς παραδεκτό και αρνούμενη εκ των υστέρων, μετά την επίσκεψή τον πρωθυπουργό Ράμα στην Τουρκία!
Μια Αλβανία που θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ, παραβλέποντας ότι εξαρτάται και από εμάς. Φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, αν δεν τους ενθαρρύνουν, δεν τους κόβουν τον βήχα και να τους ξεκαθαρίσουν ότι οφείλουν να σέβονται και να συμπεριφέρονται σωστά στην Ελλάδα.
Εδώ είναι που υπεισέρχεται ο πλέον ενοχλητικός και ο επικίνδυνος γείτονάς μας, η Τουρκία, η οποία μπορεί και επηρεάζει και καθοδηγεί τα κρατίδια των Σκοπίων και Αλβανίας και η ΕΕ κωφεύει. Δυστυχώς κωφεύει ακόμη και όταν η Τουρκία μας προκαλεί ακόμη και με στρατιωτικές ενέργειες, όπως στα Ίμια και άλλα μικρά ελληνικά νησιά και παρεμβαίνει και στα εξορυκτικά προγράμματα στης Κύπρου, ενός ακόμη κράτους μέλους της ΕΕ.
Η ΕΕ ως άλλος Πιλάτος, νίπτει τας χείρας της, άλλοτε με βερμπαλιστικές αποφάσεις και εξαγγελίες, μηδαμινής αν όχι μηδενικής αξίας, όπως στην πρόσφατη σύνοδό της, ή με την αμφιλεγόμενη φράση του κ.Γιούνγκερ, «η Ελλάδα κάνει τη δουλειά της», με άλλα λόγια Ελλάδα εσύ μόνη ξέρεις τι πρέπει να κάνεις! Απεμπολώντας κάθε ίχνος ευθύνης και υποχρέωσης, ρίχνουν την ευθύνη στο ΝΑΤΟ, του οποίου μόνο είναι καθήκον της άμυνας κάθε ευρωπαϊκού κράτους!
Αν είναι δυνατόν ολόκληρη Ευρώπη να μην έχει τους δικούς της μηχανισμούς άμυνας ή ακόμη και επίθεσης αν κριθεί αναγκαίο. Ακόμη και όταν το γερμανικό ερευνητικό σκάφος «Maria S, Marian”, θέλησε να περάσει από την παράνομη Naυtex της Τουρκίας, υπάκουσε σαν κότα. Αυτή είναι η Ενωμένη Ευρώπη που ευαγγελιζόμαστε και προσδοκούμε από αυτή;
Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν φίλοι και σύμμαχοι, αλλά συμφέροντα, ας το πάρουμε απόφαση ότι είμαστε μόνοι και να αντιληφθούμε ότι πρέπει πρώτοι εμείς οι ίδιοι να σεβόμαστε τον εαυτόν μας και ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε την πατρίδα, αντί να ψάχνουμε πώς να πλήξουμε την αντιπολίτευση.
Όσο όμως είμαστε μέλη της ΕΕ, και υπό οικονομική επιτήρηση, ας απαιτήσουμε είτε να αναλάβουν αυτοί την υπεράσπιση των συνόρων μας, ως σύνορα της ΕΕ, είτε, ως ελάχιστη συνεισφορά τους, να παρέχουν είτε τον αναγκαίο εξοπλισμό για την θωράκιση της άμυνάς μας, είτε να χορηγήσουν τα κεφάλαια να τα προμηθευτούμε εμείς, και όχι να μας αναγκάζουν να περιορίσουμε τις αμυντικές μας δαπάνες, εκθέτοντας σε εμφανή κίνδυνο τη χώρα μας και η ΕΕ να σφυρίζει αδιάφορα.
Η κυβέρνηση ας αντιληφθεί ότι οι καιροί ου μενετοί, ας εγκαταλείψει τις στενές κομματικές της επιδιώξεις και τις φθαρμένες ιδεοληψίες της, και ας επιδιώξει μια δυνατή εθνική ενότητα και ομοψυχία για να αντιμετωπισθούν με το επιτυχέστερο δυνατό τρόπο τα εθνικά μας συμφέροντα.
Ας σκεφθούν έστω για μια φορά, εθνικά, και ως μια γροθιά, ας μεταβούν στην Commission και σε μια Summit, όπως λέγεται η σύνοδος κορυφής της ΕΕ, για να πείσουν τους ευρωπαίους εταίρους μας να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να απαιτήσουν να μας συμπαρασταθούν ουσιαστικά και εμπράκτως, θεωρώντας τα προβλήματά μας και τα σύνορά μας, ως δικά τους και να τα υπερασπιστούν όπως οφείλουν, και όχι να αισθανόμαστε ως το μαύρο και εγκαταλελειμμένο πρόβατο.
