του Denis MacShane*
Αυτή την εβδομάδα στο Βερολίνο οι αρχηγοί τόσο της Γερμανίας όσο και της Γαλλίας ανακοίνωσαν ότι οι φιλοδοξίες των Δυτικών Βαλκανίων για την Ευρώπη θα απορριφθούν για τουλάχιστον 5-10 χρόνια ακόμη. Αυτή είναι μια μυωπική αν όχι ανόητη κίνηση.
Αρνούμενοι κάθε προοπτική ενός Ευρωπαϊκού μέλλοντος σε 6 μικρές Ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ Αιγαίου και Αδριατικής, ο Εμμανουέλ Μακρόν και η Άνγκελα Μέρκελ γίνονται υποχείριο του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Κάθε Ευρωπαίος υποψήφιος με την αξία του- πλέον;
Μέχρι πρότινος, οι ελπίδες κάθε χώρας να γίνει ένα μικρό κράτος μέλος της Ε.Ε. και να έχει τα ίδια προνόμια με αυτά των Ανατολικών και Κεντρικών Ευρωπαϊκών χωρών- που εισήλθαν στην Ευρώπη 15 χρόνια πριν- αντιμετωπίζονταν με βάσει τις ιδιαιτερότητες του εκάστοτε κράτους.
Η Μακεδονία- επισήμως πλέον ως Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας- έχει καταβάλει ηρωικές προσπάθειες με την Ελλάδα ώστε να δώσει μια λύση στο πρόβλημα ονομασίας της. Η Αλβανία, επίσης, κινείται σταθερά υπό τον Έντι Ράμα.
Είκοσι χρόνια αφότου οι Ευρωπαϊκές Δημοκρατίες μεσολάβησαν ώστε να σταματήσουν τόσο οι σφαγές όσο και η εθνοκάθαρση στο Κόσοβο, το τελευταίο παραμένει ακόμη ‘’ τιμωρημένο’’. Ο κύριος λόγος είναι ότι η Σερβία- όπως και η Ιρλανδία το 1920- αρνείται να δεχτεί το γεγονός ότι το Κόσοβο είναι πλέον ένα ανεξάρτητο κράτος.
Παίζοντας το παιχνίδι του Πούτιν
Κύριος στόχος της εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου αυτόν τον αιώνα είναι να εμποδίσει τα Δυτικά Βαλκάνια να σταθεροποιηθούν στα φτωχά αλλά υγιή Ευρωπαϊκά κράτη.
Η Ρωσία πάντα αναμειγνυόταν για να εμποδίσει κάθε τελική ρύθμιση της Μακεδονίας με την Ελλάδα. Η Αθήνα αναγκαζόταν να απελάσει τους Ρώσους διπλωμάτες εφόσον προσπαθούσαν να αποτρέψουν τόσο την Ελλάδα όσο και τη Μακεδονία στο να έρθουν σε συμφωνία για την αλλαγή του ονόματος.
Ο πρόεδρος Μακρόν το 2017- όταν οραματιζόταν την Ευρώπη- παραδέχτηκε ότι ‘’Η Ε.Ε. θα πρέπει να ανοιχθεί στις Βαλκανικές χώρες εφόσον όχι μόνο είναι ελκυστική για αυτές αλλά και γιατί η επιρροή της είναι ο κύριος παράγοντας τόσο της ειρήνης όσο και της σταθερότητας της ηπείρου ’’.
Ήταν αυτές οι αναφορές μόνο λόγια μπροστά στις φιλοδοξίες αυτών των χωρών;
Η περιοχή πράγματι έχει μείζονα προβλήματα
Σίγουρα, η περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων έχει σημαντικά προβλήματα τόσο με τη διαφθορά όσο και με το οργανωμένο έγκλημα, παρόλα αυτά δεν είναι χειρότερο από αυτά των άλλων Βαλκανικών μελών της Ε.Ε. ή της Ιταλίας και κυρίως της Ισπανίας.
Άλλωστε, η Ισπανία ήταν χώρα όπου όχι μόνο ένας συντηρητικός πρωθυπουργός διεφθάρη αλλά και το κόμμα- το Λαϊκό Κόμμα- είχε σημαντικές απώλειες στις εθνικές εκλογές το περασμένο Σαββατοκύριακο. Μάλιστα, αποδείχθηκε ότι η πολιτική ζωή και οι επιχειρήσεις συνδέονταν με διεφθαρμένο τρόπο όχι μόνο με κυβερνήσεις αλλά και με τράπεζες, περιφέρειες και πόλεις.
Πρόκειται για Μουσουλμάνους;
Ο Μακρόν τώρα έκανε στροφή 180 μοιρών στην πολιτική του. Το συμπέρασμα είναι ότι δεν θέλει να προκαλέσει την Marine Le Pen, η οποία θα καταγγείλει το γεγονός ότι τρία έθνη – Αλβανία, Κόσοβο και Βόρεια Μακεδονία- έχουν Ευρωπαϊκούς Μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Ωστόσο υπάρχουν περισσότεροι Μουσουλμάνοι στην Γαλλία και τη Γερμανία(13 εκ.) από όλα τα άλλα Βαλκάνια(6,6 εκ.)
Ο πρόεδρος Μακρόν και η καγκελάριος Μέρκελ, σε αντίθεση με την Marine Le Pen ή την AdF της Γερμανίας (Εναλλακτική για τη Γερμανία) δεν θα επιτρέψουν η πολιτική της Ε.Ε. να υπαγορευθεί από Ισλαμόφοβους.
Αυτό που έχουν κάνει τόσο ο Εμμανουέλ Μακρόν όσο και η Άνγκελα Μέρκελ είναι να στερήσουν κάθε ελπίδα στους 19 εκ. Ευρωπαίους που ζουν σε αυτές τις χώρες.
Μάλιστα, η Σερβία ίσως επιλέξει να γίνει το νέο κράτος δορυφόρος του Κρεμλίνου στην νοτιοανατολική Ευρώπη- όμως δεν χρειάζεται για αυτό το λόγο να ‘τιμωρήσει’ την Μακεδονία, την Αλβανία , το μικρό Μαυροβούνιο ή το Κόσοβο.
Αν μη τι άλλο, όπως πρότεινε και η European Stability Initiative αυτή την εβδομάδα, η Ε.Ε. θα πρέπει να επιτρέψει την ελεύθερη μετακίνηση χωρίς visa στους κατοίκους του Κοσσυφοπεδίου καθώς και να υποστηρίξει την είσοδο του κράτους στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ισπανία, η Ρουμανία και η Σλοβακία θα μπορούσαν να βοηθήσουν με το να αναγνωρίσουν το Κόσοβο.
Ας είμαστε ρεαλιστές
Το να περιμένουμε οι Βαλκανικές χώρες να γίνουν Σουηδία ή Ελβετία δεν είναι σοβαρή πολιτική. Είναι η πρώτη φορά που η Ευρώπη έχει κλείσει εντελώς την πόρτα στα φτωχά ευρωπαϊκά έθνη και αρνείται να δώσει μια ευκαιρία ανάπτυξης.
Πολλοί πολίτες θα καταλήξουν στο προφανές συμπέρασμα ότι εφόσον η Ευρώπη δεν θα συνθηκολογήσει μαζί τους, εκείνοι θα στραφούν στη βορειοδυτική Ευρώπη.
Ποιος ξέρει, ίσως γίνει αυτό που ήθελε η Γερμανία, η οποία όλο και πιο συχνά έρχεται αντιμέτωπη με την έλλειψη εργατικού δυναμικού.
*Συντάκτης της ‘The Globalist’. Ήταν υπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου για την Ευρώπη από το 2002 εώς το 2005- και είναι ο συγγραφέας του “Brexit No Exit: Why Britain Won’t Leave Europe.” [Λονδίνο]
**Αναδημοσίευση από την theglobalist.com
