Του Λευτέρη Βαρουξή*
Αφορμή για το άρθρο μου αυτό, αποτελεί η στάση του προέδρου μας Κυριάκου Μητσοτάκη στο ζήτημα του μεταναστευτικού και το αίτημα που υπέβαλλε για αποπομπή του κόμματος του Βικ. Όρμπαν από το Ευρωπαικό Λαικό Κόμμα {ΕΛΚ}.
Όπως ίσως θα γνωρίζετε, η στάση του Ούγγρου πρωθυπουργού στο θέμα έχει αποτελέσει πεδίο σύγκρουσής του με τον κ. Μητσοτάκη εδώ και πολύ καιρό, ήδη από τις πρώτες Συνόδους Κορυφής του ΕΛΚ που βρέθηκαν, καθώς ο κ. Όρμπαν επιδιώκει μεν την αξιοποίηση των οφελών από τη συμμετοχή της Ουγγαρίας στην Ε.Ε., αλλά από την άλλη σαμποτάρει όλους τους σχεδιασμούς για κοινή μεταναστευτική πολιτική, αφήνοντας το βάρος απλά να πέσει στους ώμους των κρατών του Νότου.
Οι Ούγγροι ξεχνούν ότι το 1952 πέρασαν 500.000συμπατριώτες τους στην Αυστρία και στη Γερμανία. Φαίνεται όμως ότι η σημερινή ηγεσία της Ουγγαρίας ή το ξεχνάει ή το αγνοεί και κλείνει τα σύνορα.
Είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε ανοιχτές τις πόρτες σε εκείνους που κάτω από τις δυσκολίες αφήνουν τις χώρες τους για να έρθουν στην Ευρώπη.
θέλουμε να προστατεύσουμε τα σύνορα και ταυτόχρονα να διευρύνουμε τις δυνατότητες μας στην έρευνα και διάσωση των ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο.
Είναι καιρός να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις, η αλληλεγγύη να μην είναι σύνθημα να γίνει πραγματικότητα.
Δεν θέλουμε μια Ευρώπη-φρούριο.
Το 2019 είναι εκλογική χρονιά, τόσο σε εθνικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο. Τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν την Ε.Ε. και τους πολίτες της, είναι η ανάπτυξη, η δημιουργία θέσεων εργασίας αλλά και η ασφάλεια και συγκεκριμένα η προστασία των συνόρων.Γιατί μην νομίζετε ότι το μεταναστευτικό θα τελειώσει από τη μια μέρα στην άλλη, ήρθε για να μείνει για πάρα πολύ καιρό.
Οφείλουμε λοιπόν, να είμαστε προετοιμασμένοι σε ενδεχόμενη νέα κρίση που μπορεί να προέλθει είτε από τη κλιματική αλλαγή είτε από φτώχεια είτε από γενίκευση της αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Στην Ελλάδα, τα σύνορά μας είναι ταυτόχρονα και τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα πρέπει λοιπόν να εξασφαλίσουμε ότι η Ε. Ε επωμίζεται το βάρος που της αναλογεί στην προστασία των κοινών συνόρων μας.
Η Ελλάδα θέλει να συμμετέχει σε αυτή τη προσπάθεια στο μέγιστο των δυνατοτήτων της όσο και αν τα τελευταία χρόνια δεν το κάνει στο βαθμό που θα έπρεπε για να αναδειχθεί ως ένας σταθερός γεωπολιτικός παράγοντας.
Όπως όλα δείχνουν δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση που θέτει σε κίνδυνο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλά κυρίως το προσφυγικό και τα θέματα ασφάλειας.
Γιατί και τα δύο έχουν να κάνουν με τις δύο βασικές αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ευρώπη, που είναι η αλληλεγγύη και η ευθύνη, και που πλέον αμφισβητούνται ευθέως.Δυστυχώς τα μηνύματα είναι ανησυχητικά και φοβούμαι ότι όλο και περισσότερο κερδίζει έδαφος και ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός.
Τα λαϊκίστικα και τα εθνικιστικά κινήματα με τον υπεραπλουστευμένο λόγο τους ηχούν ευχάριστα στα αυτιά ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Το μεταναστευτικό ήταν η αφορμή για να πάρουν δύναμη οι λαϊκιστές. Λέει κάτι ένας ηγέτης της Ευρώπης, θέτει ένα ερώτημα στο λαό του και λέει «θέλετε να είναι οι Βρυξέλλες που αποφασίζουν αν θα έρθουν μετανάστες στη χώρα μας ή εμείς;»
Αυτό εννοούσα πρωτύτερα λέγοντας για υπεραπλουστευμένα ερωτήματα. Μ αυτό τον τρόπο «οδηγεί» τον κόσμο να απαντήσει συναισθηματικά και πει «όχι εμείς πρέπει να αποφασίζουμε».
Πρόσφατα στην διάρκεια του Olympia Forum, ως πρόεδρος του συνεδρίου που διεξήχθη στην Αρχαία Ολυμπία, άκουσα τον Έλληνα επίτροπο κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο να λέει πως «Η Ευρώπη έχει χτιστεί σε γερά θεμέλια. Πριν από 60 χρόνια, σοφοί ηγέτες που είχαν βιώσει τον πόλεμο, κάθισαν γύρω από το τραπέζι και έθεσαν τα θεμέλια μιας νέας Ευρώπης ειρήνης, σταθερότητας, ασφάλειας και προόδου. Και τα κατάφεραν να μας την κληροδοτήσουν. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ανήκουμε στις νεότερες γενιές οι οποίες είμαστε οι προνομιούχες διότι δεν ζήσαμε πόλεμο».
Ίσως γι’ αυτό το θεωρούμε αυτονόητο. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο.
Έχουμε υποχρέωση όλοι μας να κρατήσουμε όρθιες τις αξίες και το ίδιο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα αλλιώς κινδυνεύουμε εξαιτίας της ανάπτυξης του λαϊκισμού και του εθνικισμού να γυρίσουμε πίσω στις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας.Η Ευρώπη οφείλει να κάνει μια κίνηση προς τα εμπρός με το να ολοκληρώσει το ευρωπαϊκό εγχείρημα, με την υιοθέτηση κοινής εξωτερικής πολιτικής, αμυντικής πολιτικής, πολιτικής για την ασφάλεια, κοινωνικής πολιτικής.
Να γυρίσει δηλαδή πιο κοντά στον πολίτη που με την οικονομική κρίση αισθάνθηκε ότι απομακρύνεται από την Ευρώπη. Να σταθεί έμπρακτα στο πλευρό των χωρών που γονάτισαν από την οικονομική κρίση μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Όλα αυτά λοιπόν οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: θέλουμε μια πιο ανθρώπινη Ευρώπη.
*Υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ
