του Con Coughlin
Αν ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan πιστεύει ότι μπορεί να εκφοβίσει τους Ευρωπαίους ηγέτες προκαλώντας μια νέα μεταναστευτική κρίση στη Νότια Ευρώπη, τότε θα πρέπει να το ξανασκεφτεί γιατί ο εκβιασμός πέφτει στο κενό και το γνωρίζει.
Η ανακοίνωση της Άγκυρας ότι ανοίγει και πάλι τις πύλες για να επιτρέψει σε εκατομμύρια πρόσφυγες από τον βάναυσο εμφύλιο πόλεμο της Συρίας να ταξιδέψουν στη νοτιοανατολική Ευρώπη αναζητώντας καταφύγιο, αντιπροσωπεύει την απελπισία του Τούρκου ηγέτη στην προσπάθειά του να πείσει τους ευρωπαίους ηγέτες να στηρίξουν την ολοένα και πιο απελπιστική κατάσταση της Τουρκίας στη Συρία.
Αφού ξεκίνησε μια απερίσκεπτη στρατιωτική επίθεση εναντίον του καθεστώτος Assad στη βόρεια Συρία, ο κ. Erdogan τώρα αντιμετωπίζει τις συνέπειες της δράσης του, με τις δυνάμεις του καθεστώτος, υποστηριζόμενες από τη Ρωσία και το Ιράν, διεξάγοντας μια πολύ αποτελεσματική εκστρατεία εναντίον των Τούρκων, που οδήγησε σε μεγάλο βαθμό στους θανάτους από τα τουρκικά στρατεύματα.
Επιπλέον, η απόφαση της Τουρκίας να αναπτύξει χιλιάδες στρατεύματα στην επαρχία Idlib στη βόρεια Συρία είχε ως αποτέλεσμα ένα νέο κύμα προσφύγων να περάσει στα σύνορα στη νότια Τουρκία, όπου οι Τούρκοι αξιωματούχοι προσπαθούν ήδη να αντιμετωπίσουν τους εκτιμώμενους 4 εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες που έχουν ήδη αναζητούσε καταφύγιο στα στρατόπεδα προσφύγων.
Ένας από τους κύριους λόγους που ο κ. Erdogan βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με αυτή τη δύσκολη κατάσταση είναι ότι έχει υποτιμήσει άσχημα τη φύση της σχέσης του με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin.
Όταν η Τουρκία πήρε την αμφιλεγόμενη απόφαση πέρσι για την αγορά του υπερσύγχρονου συστήματος αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 της Ρωσίας, ο κ. Erdogan υπολόγισε ότι θα δημιουργούσε μια νέα εποχή φιλικής συνεργασίας με τον μακρόχρονο αντίπαλο της Άγκυρας, τη Μόσχα, γνωρίζοντας ότι με τη συμφωνία, οι Τούρκοι κινδύνευαν να θέσουν σε κίνδυνο τη σχέση τους με το ΝΑΤΟ, το οποίο αντιτάχθηκε με πικρία στη συμφωνία.
Στην Άγκυρα αναμφισβήτητα υπήρξε μια προσδοκία ότι η βελτίωση των σχέσεων με τη Μόσχα θα είχε ως αποτέλεσμα την καλύτερη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών για την επίλυση του θέματος στη Συρία, στη μετά τη σύγκρουση εποχή, και κυρίως όσον αφορά την επιθυμία της Τουρκίας να δημιουργήσει μια ασφαλή ζώνη στη βόρεια Συρία.
Ωστόσο, όπως έδειξε η πρόσφατη κλιμάκωση των συγκρούσεων, η κύρια προτεραιότητα των Ρώσων είναι να στηρίξουν το καθεστώς Assad στις προσπάθειές του να ανακτήσει τον έλεγχο του τελευταίου οχυρού ανταρτών στη βόρεια Συρία.Έτσι, οι Ρώσοι βρίσκονται τώρα σε άμεση αντιπαράθεση με τις τουρκικές δυνάμεις στην επαρχία Idlib, όπου οι Τούρκοι προσπαθούν να προστατεύσουν μια σειρά ισλαμιστικών πολιτοφυλακών που δεσμεύονται να ανατρέψουν το καθεστώς Assad.
Εάν η τρέχουσα κρίση που αντιμετωπίζει η Τουρκία είναι εξ ολοκλήρου δική του, του προέδρου Erdogan, αυτό δεν εμπόδισε τον Τούρκο Πρόεδρο να προσπαθήσει να απομακρύνει την προσοχή από το δικό του κακό χειρισμό της σύγκρουσης επιδιώκοντας να προκαλέσει νέα μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη.
Ο Erdogan χρησιμοποίησε αυτή την τακτική με μεγάλη επιτυχία πριν από πέντε χρόνια όταν, ανταποκρινόμενος στην απόφαση της Τουρκίας να επιτρέψει σε περισσότερους από 1 εκατομμύριο Σύρους πρόσφυγες να ταξιδέψουν στην Ευρώπη, κατόρθωσε να πείσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να δεσμεύσει έξι δισεκατομμύρια ευρώ στην Άγκυρα σε αντάλλαγμα ότι επέτρεψε πρόσφυγες να παραμείνουν στο έδαφος της Συρίας.
Ωστόσο, για να κρίνουμε από την αρχική ανταπόκριση των ευρωπαίων ηγετών στην τελευταία προσπάθεια του Erdogan να τους εκβιάσει, φαίνεται ότι αυτή τη φορά ο ρόλος του Τούρκου ηγέτη είναι απίθανο να προσφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αρχικά, μια συνάντηση των πρεσβευτών του ΝΑΤΟ που κάλεσε την περασμένη εβδομάδα για να συζητήσει την ολοένα και πιο ευάλωτη θέση των τουρκικών δυνάμεων στη Συρία έληξε με έκφραση συμπάθειας προς τους Τούρκους, αλλά ελάχιστα άλλα μέτρα.
Άλλα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ απλώς δεν ενδιαφέρονται να εμπλακούν σε μια σύγκρουση που θα μπορούσε να οδηγήσει στη συμμετοχή τους σε μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Μόσχα.
Ο Erdogan πρόκειται επίσης να ανακαλύψει ότι υπήρξε σκλήρυνση των στάσεων μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών για την αντιμετώπιση ανεπιθύμητων μεταναστών από τότε που ο Τούρκος ηγέτης χρησιμοποίησε για τελευταία φορά τις τακτικές εκβιασμού του πριν από πέντε χρόνια.
Σε συνάντηση των πρεσβευτών της ΕΕ αυτή την εβδομάδα για να συζητήσουν για τη μεταναστευτική κρίση, οι αξιωματούχοι εξέφρασαν την αγανάκτησή τους για τη συμπεριφορά της Άγκυρας.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel ανταποκρίθηκε στην τελευταία μεταναστευτική κρίση ανοίγοντας τις πόρτες της Γερμανίας σε περίπου ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, μια απόφαση που υπονόμευε σοβαρά την πολιτική της δημοτικότητα.
Αυτές τις μέρες, οι ανώτεροι πολιτικοί των κεντροδεξιών Χριστιανοδημοκρατών της κ. Merkel υιοθετούν μια πιο σκληρή προσέγγιση στο ζήτημα των μεταναστών, με ένα ανώτερο μέλος του κόμματος να προειδοποιεί τους μετανάστες αυτή την εβδομάδα: «Δεν έρχεται κανείς να πάει στη Γερμανία.»
Η Ευρώπη μπορεί να έχει υποκύψει στο παρελθόν στις τακτικές μάχης του κ. Erdogan. Αλλά όλα τα στοιχεία από την πρόσφατη κρίση των μεταναστών υποδηλώνουν ότι δεν πρόκειται να το κάνουν ξανά.
*πρώτη δημοσίευση: el.gatestoneinstitute.org
