του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Σε μία σχέση, όποια κι αν είναι αυτή, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την κούραση. Η τελευταία είναι διαλυτική και όχι λίγες φορές μπορεί να αποδειχθεί και καταστροφική –ιδιαίτερα δε αν πίσω από την σχέση υπάρχουν και ισχυρά συμφέροντα. Στην σημερινή, λοιπόν, φάση της νεοελληνικής ιστορίας, πέρα από τα διάφορα τερτίπια της πολιτικής και της διπλωματίας ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την χώρα είναι η κούραση. Εξηγούμεθα.
Όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε σε συνομιλίες μας με Ευρωπαίους συναδέλφους, ευρωβουλευτές και υψηλά ισταμένους κοινοτικούς παράγοντες, εκτός Ελλάδος υπάρχει μία απίστευτη κούραση με την χώρα μας την οποία Φινλανδός συνάδελφος αποκαλεί «hellenique fatigue». Πρόκειται δε για μιαν αντίληψη που εδραιώνεται όλο και περισσότερο και επιβεβαιώνεται από πολλές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται ως ελληνικές «ιδιαιτερότητες».
Κορυφαίος κοινοτικός παράγοντας πρόσφατα τόνιζε σε ομάδα δημοσιογράφων, αναγνωρίζοντας βεβαίως ορισμένα λάθη της ΕΕ στον χειρισμό της ελληνικής περίπτωσης, ότι «η Ελλάδα είναι ένα προβληματικό παιδί που, ακόμα κι αν το βοηθήσεις, δεν θέλει να ξεφύγει από την προβληματικότητά του. Συνεπώς, κάποια στιγμή η Ευρώπη θα σηκώσει τα χέρια ψηλά και θα τα παρατήσει…».
Μεταξύ των εταίρων μας πλήρης είναι επίσης και η καχυποψία τους απέναντι στους πολιτικούς μας. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν τους παίρνουν στα σοβαρά και δεν μπορούν να καταλάβουν ανθρώπους που άλλα λένε δημοσίως, άλλα εννοούν και άλλα εξηγούν πίσω από κλειστές πόρτες. Και, φυσικά, εκπλήσσονται με τον ερασιτεχνισμό υπουργών και κυβερνητικών στελεχών πάνω σε θέματα που άπτονται της συνέπειας και της ευθύνης.
Τίθεται έτσι το επικοινωνιακό ερώτημα αν η κατάσταση αυτή μπορεί να ανατραπεί. Δυστυχώς, πολλοί είναι αυτοί στην ΕΕ που πιστεύουν πως όχι. Εκτιμούν δε ότι οι προσεχείς εκλογές ίσως αποτελέσουν και την αφετηρία για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, σε πρώτη φάση, και από την ΕΕ σε δεύτερη.
«Εξάλλου, αν κρίνουμε από τις πολιτικές τους επιλογές, αυτό δεν θέλουν και οι Έλληνες πολίτες;», μάς παρατήρησε Γερμανός συνάδελφος. Μήπως έχει δίκιο, τελικά; Σε 40 μέρες θα το μάθουμε.
