του Άκη Σκέρτσου*
Το πρόγραμμα "Ελλάδα 2.0" είναι ένα συνεκτικό σχέδιο επενδύσεων και μεταρρυθμίσεων που έχει στόχο να κάνει update στο λειτουργικό της χώρας, στο software και το hardware της Ελλάδας.
Για να μιλήσουμε στη γλώσσα των νέων, καθώς αυτό είναι ένα σχέδιο που αφορά πρωτίστως το μέλλον και άρα τους ίδιους, είναι κάτι σαν τις ανανεώσεις που έρχονται κάθε τόσο στις εφαρμογές του κινητού µας για να βελτιώσουν τις αρχικές εργοστασιακές του ρυθμίσεις.
Έτσι και εδώ, στόχος µας είναι να δημιουργήσουμε τη νέα καλύτερη εκδοχή της χώρας µας, τη version 2 της Ελλάδας. Και το timing είναι ιδανικό, ακριβώς πάνω στη συμπλήρωση 200 χρόνων από τον αγώνα της ανεξαρτησίας.
Η βασική ?θεμελιώδης? διαφορά αυτού του εξαετούς αναπτυξιακού σχεδίου από αντίστοιχα προγράμματα του παρελθόντος είναι ότι έως σήμερα πρώτα εξασφαλίζαμε τα ευρωπαϊκά χρήματα και µετά σκεφτόμασταν τι θα τα κάνουμε.
Ήταν σχεδόν αυτοσκοπός η απορρόφηση για την απορρόφηση και όχι το µόνιµο αναπτυξιακό αποτέλεσμα. Αυτός ο τρόπος µάς προίκισε σίγουρα µε καλύτερες υποδομές, απέτυχε όμως να δώσει απαντήσεις σε µόνιμα διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλάδας.
Η αρχιτεκτονική του Ταμείου Ανάκαμψης είναι η ακριβώς ανάποδη. Πρώτα δηλαδή έπρεπε να παρουσιάσουμε στους εταίρους µας ένα δικό µας, "ελληνικής ιδιοκτησίας", συνεκτικό αναπτυξιακό σχέδιο, επαρκώς αιτιολογημένο και κοστολογημένο, και µετά να διεκδικήσουμε τους πόρους για να το χρηματοδοτήσουμε.
Ένα κανονικό business plan, δηλαδή, µε δημόσιες επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις που θα ενθαρρύνουν αντίστοιχες ή και περισσότερες ιδιωτικές επενδύσεις, οι οποίες, µε τη σειρά τους, θα δημιουργήσουν περισσότερες και καλά αμειβόμενες νέες θέσεις εργασίας.
Κατά την κατάρτιση του σχεδίου µας απασχόλησαν τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας και του κράτους.
Γιατί, για παράδειγμα, η Ελλάδα διαχρονικά καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει; Και πώς αυτό µπορεί να αλλάξει;
Γιατί έχουμε συστηματικά χαμηλότερους δείκτες ιδιωτικών επενδύσεων στην οικονομία από την υπόλοιπη Ευρώπη;
Τι πρέπει να αλλάξει στο επιχειρηματικό και ρυθμιστικό µας περιβάλλον για να προσελκύσουμε περισσότερες και καλύτερες εγχώριες και ξένες ιδιωτικές επενδύσεις;
Γιατί υπολειπόμαστε κατά 10 μονάδες στις εξαγωγές από την υπόλοιπη Ευρώπη;
Γιατί οι επιχειρήσεις µας είναι λιγότερο παραγωγικές, για παράδειγμα, από τις γερμανικές επιχειρήσεις και πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την παραγωγικότητά τους;
Γιατί οι γυναίκες συµµετέχουν λιγότερο από τους άνδρες στην αγορά εργασίας;
Πώς µπορούμε να εξισορροπήσουμε την οικογενειακή µε την επαγγελματική ζωή και να εξαλείψουμε τις ανισότητες στις επιχειρήσεις για να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στις γυναίκες στον επαγγελματικό στίβο;
Γιατί έχουμε τόσο υψηλό ποσοστό αδήλωτης ή ηµι-δηλωµένης εργασίας;
Πώς θα δώσουμε κίνητρα για να φέρουμε στην επιφάνεια ένα σημαντικό µέρος της παραοικονομίας, να "ασπρίσουμε" δηλαδή την οικονομία της Ελλάδας και να βελτιώσουμε τα δημόσια έσοδα;
Πώς εξηγείται το παράδοξο του χάσματος δεξιοτήτων, δηλαδή να έχουμε τόσο υψηλό ποσοστό αποφοίτων από ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά παρ’ όλα αυτά οι επιχειρήσεις να δυσκολεύονται να βρουν εργαζόμενους µε τις δεξιότητες που ψάχνουν;
Πώς θα γίνει, δηλαδή, καλύτερη σύζευξη της αγοράς εργασίας µε την κατάρτιση;
Το σχέδιο "Ελλάδα 2.0", µε τις 58 µμεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνει, δίνει απαντήσεις σε αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα. Στόχος του να κάνει την Ελλάδα πιο δίκαιη, πιο πράσινη, πιο ψηφιακή, πιο εξωστρεφή και πιο παραγωγική.
Περιλαμβάνει προγράµµατα για όλους και για ομάδες του πληθυσµού που δεν θα περίμενε κανείς να βρει σε ένα τέτοιο σχέδιο.
Στο επίκεντρο των δράσεών του βρίσκονται οι νέοι, οι γυναίκες, οι µικροµεσαίες επιχειρήσεις, ευάλωτες οµάδες του πληθυσµού όπως τα άτοµα µε ειδικές ανάγκες, οι αγρότες, οι κάτοικοι αποµακρυσµένων περιοχών στην περιφέρεια και τα νησιά µας, οι άνθρωποι του πολιτισµού. Για εµάς η πραγµατική πρόκληση σήµερα δεν είναι η απορρόφηση που θα προσφέρει πρόσκαιρη ανάπτυξη, αλλά να απορροφήσουµε και να διοχετεύσουµε κοινοτικά κεφάλαια στις σωστές δοµές και δραστηριότητες, στον σωστό βαθµό, για τον σωστό λόγο, τη σωστή στιγµή και µε τον σωστό τρόπο. Με πλήρη διαφάνεια και συνεχή δηµόσια λογοδοσία για την πορεία εξέλιξης κάθε επένδυσης και κάθε µεταρρύθµισης.
Παρουσιάζεται µπροστά µας µια τεράστια ευκαιρία, όχι απλώς να θεραπεύσουµε τις οικονοµικές πληγές που προκαλεί η πανδηµία, αλλά να καλύψουµε το χαµένο έδαφος δεκαετιών, να διορθώσουµε τις παθογένειες της ελληνικής οικονοµίας και της δηµόσιας διοίκησης και εντέλει να παραδώσουµε µια νέα καλύτερη εκδοχή της χώρας µας στη νέα γενιά. Την "Ελλάδα 2.0".
*υφυπουργός στον πρωθυπουργό για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου
