του Δημήτρη Στεργίου
Μια φορά κι έναν καιρό, δύο φίλοι ξέμειναν τη νύχτα σε ένα πυκνό δάσος. Κι άρχισαν να καταλαμβάνονται από τον φόβο, ο οποίος συνεχώς δυνάμωνε όσο πύκνωνε το σκοτάδι. Ο ένας από τους φίλους, ανήσυχος, λέει στον άλλο που παρουσιαζόταν πιο ψύχραιμος:
-Αν έρθει ένας λύκος τι θα κάνεις;
-Θα βάλω τα δυνατά μου και θα τρέξω για να μη φτάσει, απάντησε.
-Κι αν σε φτάσει, συνέχισε ο φίλος;
-Θα κρυφτώ πίσω από έναν βράχο;-Κι αν σε δει πίσω από τον βράχο και ορμήσει;
-Θα κρυφτώ πίσω από ένα μεγάλο δέντρο, απάντησε.
-Κι αν πάρει μεγάλη φόρα και σε πλησιάσει;
-Τότε θα ανέβω στο δέντρο, απάντησε.
-Κι αν ο λύκος ανέβει στο δέντρο, ρώτησε.
-Δεν μού λες, ρε φίλε! Με τον λύκο είσαι ή με … εμένα;
Θυμήθηκα αυτό το παραμύθι ή μάλλον ανέκδοτο για τον λύκο (ένα από τα πολλά για τον κακό λύκο) όταν διάβασα ότι συζητήθηκε στη Βουλή επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή και τομεάρχη Ανάπτυξης και Επενδύσεων του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Χαρίτση προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Γιώργο Γεωργαντά για το μείζον «εθνικό» πρόβλημα της εγκατάλειψης των χωραφιών από τους αλλοδαπούς εργάτες γης, το οποίο, όπως επισημαίνει, απειλούνται με κίνδυνο να μείνουν οι μισές αγροτικές εκτάσεις σε μερικές περιοχές της χώρας ακαλλιέργητες.
Σημειώνω (για να καταλάβετε γιατί προέταξα όλα αυτά) ότι ο ένας εκ των δύο «φίλων» του παραπάνω ανέκδοτου, ο Αλέξης Χαρίτσης που έχει διατελέσει υπουργός Εσωτερικών, αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, καθώς και υφυπουργός Οικονομίας, δηλαδή διαχειριστής εθνικών και κοινοτικών πόρων, στην επίκαιρη ερώτησή του αυτή τονίζει ότι «το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τους εργάτες γης οφείλεται στις τροποποιήσεις στο νομοθετικό πλαίσιο που έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ τόσο ως προς τη διαδικασία απόδοσης ΑΜΚΑ, αλλά κυρίως και με την πρόσφατη αλλαγή του Ν. 4915/2022, που δημιουργούν μεγάλη επισφάλεια για την είσοδο και την παραμονή στη χώρα μας εργατών γης από τρίτες χώρες, γεγονός που έχει δημιουργήσει κύμα φυγής, πολύ έντονο εφέτος, κυρίως προς την Ιταλία και την Ισπανία…».
Επίσης, σημειώνω ότι ο έτερος των δύο «φίλων» του παραπάνω ανέκδοτου, ο Γιώργος Γεωργαντάς που είναι βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και σήμερα υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δηλαδή κι εκείνος σήμερα διαχειριστής απάντησε ότι ναι μεν το πλαίσιο είναι επαρκές, παραδέχτηκε όμως παράλληλα ότι το πρόβλημα παραμένει και εντείνεται, γεγονός που, όπως είπε, πρέπει να απασχολήσει και τα συναρμόδια υπουργεία Μετανάστευσης και Εργασίας…».
Και διαβάζοντας όλα αυτά ανεφώνησα και εγώ, ως δυστυχής (αναγκαστικά συνεπής φορολογούμενος ως πρώην μισθωτός και νυν συνταξιούχος!), καλά με ποιους είναι οι κ .κ. Χαρίτσης και Γεωργαντάς, οι οποίοι, σύμφωνα με όσα γράφει ο Ξενοφών στον «Οικονομικό» του πρέπει να είναι «χρηστοί νοικοκύρηδες!); Με εμάς, δηλαδή την ελληνική οικονομία, η οποία συνεχώς υπερχρεώνεται και υπερζημιώνεται με διάφορα «κόλπα» (όπως αυτά), με τους αλλοδαπούς αγρότες γης και τους δήθεν Έλληνες αγρότες και καλλιεργητές; Και εξηγούμαι τάχιστα για να μην παρεξηγηθώ και «λιθοβοληθώ»:
Πρώτον, η ελληνική οικονομία και η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι ένα οιονεί ξέφραγο αμπέλι, όπου ανεμπόδιστα, χωρίς στοιχεία να έρχονται αλλοδαποί εργάτες γης για να τους εκμεταλλεύονται οι δήθεν Έλληνες αγρότες με ένα χαμηλό μεροκάματο κι εκείνοι να κάθονται στα καφενεία. Αυτοί οι αλλοδαποί εργάτες γης πρέπει να αμείβονται ανθρώπινα, αλλά, παράλληλα, να εισφέρουν και στα έσοδα του κράτους, όπως όλοι υποτίθεται οι Έλληνες εργαζόμενοι, και στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως όλοι υποτίθεται οι Έλληνες ασφαλισμένοι. Από εμπειρικές ντόπιες και διεθνείς έρευνες ( ο κόσμος το΄χει τούμπανο και το ελληνικό κράτος κάνει πως δεν το ξέρει!), προκύπτει ότι η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η παραοικονομία και η ληστεία όλων των επιδομάτων (προνοιακά, ενοικίων, αγροτικά, αστικές συγκοινωνίες) στον χώρο αυτό αγγίζουν τα όρια της εθνικής και κοινωνικής πρόκλησης, καθώς όλοι σχεδόν αυτοί οι εργαζόμενοι στα χωράφια ή στα σπίτια (ως οικιακοί βοηθοί κλπ) ή στους κήπους δηλώνουν ελάχιστο ή μηδενικό σχεδόν εισόδημα ή καταβάλλουν ελάχιστη εισφορά στα ασφαλιστικά ταμεία και, συνεπώς, καθίστανται δικαιούχοι και επιδομάτων. Αυτό θέλει ο κ. Χαρίτσης με την επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ύστερα από καταγγελίες και διαμαρτυρίες των αγροτικών συνεταιρισμών και αγροτών;
Δεύτερον, το ίδιο ανεφώνησα και με την απάντηση του κ. Γεωργαντά, δηλαδή με ποιους είναι; Με την ελληνική οικονομία και τους φορολογούμενους ή με τους Έλληνες αγρότες, οι οποίοι δεν δηλώνουν τα χρήματα που δίνουν ως μεροκάματο και ως ασφαλιστική εισφορά για να αυξάνονται τα δημόσια έσοδα και να μην υπέρογκα ελλείμματα ο κρατικός προϋπολογισμός, να μειώνονται τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων και να μην επιχορηγούνται με 20 δις. ευρώ τον χρόνο (!) και να πηγαίνουν τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα και οι επιχορηγήσεις στους πραγματικούς δικαιούχους και να μειωθεί πραγματικά η υψηλή φτώχεια στη χώρα μας. Κατά ειρωνική σύμπτωση, την ίδια ημέρα που ο κ. Γεωργαντάς έδωσε αυτή την απάντηση στη Βουλή, ο υπ΄ αυτόν γαλαντόμος οργανισμός ΟΠΕΚΕΠΕ ανακοίνωνε κι άλλες αγροτικές επιδοτήσεις 13 εκατ. ευρώ, που πάνε, όπως και τα άλλα δις. ευρώ που ανακοινώνει σχεδόν κάθε μη και κυρίως τον Δεκέμβριο για τον γάμο του Καραγκιόζη. Και μία λεπτομέρεια την οποία έχω αναφέρει πολλές φορές: Στις ανακοινώσεις του ο ΟΠΕΚΕΠΕ σημειώνει ότι οι δικαιούχοι των επιδοτήσεων αυτών είναι περίπου 900.000 ενώ οι αγρότες που υποβάλλουν φορολογική δήλωση δεν ξεπερνούν τους … 400.000!!! Γιατί πάνε για τον Γάμο του Καραγκιόζη κατά κανόνα; Διότι δεν πάνε κατά κανόνα παραγωγικές επενδύσεις στον πρωτογενή τομέα, όπως προκύπτει από τη συμβολή του στην ανάπτυξη, στην προστιθέμενη αξία, που είναι σχεδόν σταθερά χαμηλή ή μηδενική!
Πόσοι δηλώνουν εισόδημα και από ποιους;
Τρίτον, θα περίμενε κανείς ότι η επίκαιρη αυτή ερώτηση του κ. Χαρίτση θα ήταν μία τεράστια ευκαιρία να απαντήσει ο κ. Γεωργαντάς με επίσημα στοιχεία για να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός μέσω εφημερίδων και τηλεοράσεων (αμφιβάλλω αν έχει σήμερα αυτό το θέμα δημοσιογραφικό ενδιαφέρον!!!) και, κυρίως, οι φορολογούμενοι τι συμβαίνει στον χώρο αυτό. Δηλαδή, πόσοι από 6.500 αλλοδαπούς που αναφέρονται στην επίκαιρη ερώτηση έχουν δηλώσει εισοδήματα ως εργάτες γης στην περιοχή; Ή, πόσοι από τους αλλοδαπούς αυτούς εργάτες γης έχουν πληρώσει ασφαλιστική εισφορά για περίθαλψη; Ή από πόσους και ποιους καλλιεργητές έχουν δηλωθεί ως εργάτες γης τα αντίστοιχα ποσά;
Ενώ, λοιπόν, έπρεπε όχι μόνο να υπερασπισθεί το νέο πλαίσιο απασχόλησης αλλοδαπών και να ανακοινώσει ότι θα γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικό για να έχει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία (προσοχή: για την ελληνική οικονομία και τους φορολογουμένους και όχι μόνο για τους αγρότες καλλιεργητές και αλλοδαπούς αγρότες γης!!!) , υπέκυψε στην προκλητική για την ελληνική κοινωνία και οικονομία «κινδυνώδη» επίκαιρη ερώτηση του κ. Χαρίτση «παραδεχόμενος ότι υπάρχει πρόβλημα που ολοένα εντείνεται»! Αυτό σημαίνει ότι, για να φεύγουν οι αλλοδαποί εργάτες από τους ελληνικούς αγρούς, δεν «βολεύει» το νομοθετικό πλαίσιο και τους ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων. Δηλαδή, επιδιώκουν (και μαζί με τον κ. Χαρίτση!) να είναι ξέφραγο αμπέλι η ελληνική οικονομία και να λεηλατούνται τα δημόσια έσοδα.
Οι Έλληνες μετανάστες πληρώνουν κανονικά φόρους και εισφορές!
Και για να μη παρεξηγηθώ σημειώνω ότι οι μεταναστεύσεις (οικονομικές, πολιτικές κλπ) είναι σύνηθες φαινόμενο από την ελληνική αρχαιότητα, αλλά και τη σημερινή πραγματικότητα, καθώς συγγενείς αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για οικονομικούς λόγους στην Αμερική, στην Αυστραλία και τη Γερμανία (ακόμα εκεί ζουν και εργάζονται στενοί συγγενείς μου!). Αλλά, αυτοί οι Έλληνες μετανάστες και στενοί συγγενείς μου έχουν από την αρχή αριθμό φορολογικού κι ασφαλιστικού μητρώου, δηλώνονται τα εισοδήματά τους από τους εργοδότες και εκείνους στην εφορία, πληρώνουν κανονικά τις δαπάνες παραμονής, συντήρησης και διατροφής. Δηλαδή, ένα μέρος του εισοδήματος που εξασφαλίζουν παραμένει στη χώρα υποδοχής τους είτε ως φόρος και εισφορές στα κρατικά ταμεία και ασφαλιστικά ταμεία είτε στην οικονομία γενικότερα. Σήμερα, στη χώρα μας κατά κανόνα όχι μόνο δεν εισφέρουν στα κρατικά και ασφαλιστικά ταμεία ανάλογα με όσα εσοδεύουν, αλλά και επιδοτούνται κιόλας!
Και λυπάμαι που θα το πω μετά από όλα αυτά: Τον κ. Χαρίτση θα τον «μάλωνε» ο «ομοϊδεάτης» του Κάρολος Μάρξ, ο οποίος είχε καταγγείλει σε άγριες για τους εργαζόμενους εποχές «την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», διότι με το πνεύμα και το γράμμα της επίκαιρης ερώτησή τους θέλει να συνεχίζεται αυτό που θα έκανε να σηκώνονται τα μεγάλα γένια του, δηλαδή «η εκμετάλλευση φορολογουμένων από ανθρώπους με… τσιλιαδόρο το πονόψυχο ελληνικό … κράτος» ή «η εκμετάλλευση του … κράτους από Έλληνες …»
