του Ηλία Καραβόλια
Η δημιουργική λογιστική ως υπηρέτης της χρηματοοικονομικής μηχανικής φρόντισε να βαφτίσει εδώ και χρόνια τις ζημίες των κεντρικών τραπεζών στην ΕΕ, όπως το κάνουν οι απλοί λογιστές στις κοινές επιχειρήσεις: «αρνητικά ίδια κεφάλαια».
Προετοιμαστείτε όμως διότι θα γίνει η μεγαλύτερη στην Ιστορία μεταφορά κεφαλαίων των φορολογουμένων για την αντιστροφή αυτών των αρνητικών κεφαλαιακών θέσεων.
Φυσικά, αν οι κεντρικές τράπεζες (αλλά και οι εμπορικές) ήταν όπως οι υπόλοιπες επιχειρήσεις, απλά θα είχαν ήδη πτωχεύσει. Αλλά κάτι τέτοιο βγάζει το σύστημα από την πρίζα.
Βλέπετε το χρήμα δεν είναι προϊόν παραγωγής, αλλά εκδίδεται με εγγύηση αυτή την παραγωγή (δηλαδή την απόσπαση υπεραξίας από την ανθρώπινη υποαμοιβόμενη εργασία).
Το ευρωπαϊκό τραπεζικό κεφάλαιο λοιπόν αρχίζει και τρώει τις σάρκες του για να επιβιώσει. Και προειδοποεί τις μάζες για αυτό που έρχεται (διαβάζουμε στην euro2day):
«Σε μια ακραία περίπτωση, μια εισφορά κεφαλαίου από τους φορολογούμενους μπορεί να είναι απαραίτητη» (Ολλανδός κεντρικός τραπεζίτης).
«Κίνδυνος για αρνητικά ίδια κεφάλαια στη γερμανική Bundesbank, ανοικτό το ενδεχόμενο στήριξης από το κράτος» (Bloomberg).
«Η κάλυψη της οικονομικής ζημιάς των κεντρικών τραπεζών θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις χρειάζονται ακόμη υψηλότερους φόρους» (Ελβετός πρώην κεντρικός τραπεζίτης).
Στον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό έρχεται πάντα εκείνη η στιγμή που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τελικά κοινωνικοποιούνται οι ζημίες στους τραπεζικούς ισολογισμούς( ειδικά για αυτούς των κεντρικών τραπεζών…)
Εντός λίγων εβδομάδων λοιπόν οι ΚΤ της ζώνης του ευρώ θα δημοσιεύσουν τις τεράστιες ζημιές τους μετά από μια δεκαετία εκτύπωσης χρήματος( κρίση χρέους, πανδημία, πόλεμος, ενεργειακή κρίση)…
Είπαμε: το χρήμα τρώει τις σάρκες του, αφού τώρα οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι αναγκασμένοι να χρηματοδοτήσουν με υψηλότερα επιτόκια τους εαυτούς τους, δηλαδή να επωμιστούν το κόστος εξυπηρέτησης των καταθέσεων τρισεκατομμυρίων ευρώ που δημιουργήθηκαν μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης.
Και επειδή μιλάμε για χρήμα - χρέος, τα επιτόκια αυτά δεν ταιριάζουν με την απόδοση των ομολόγων και κάθε είδους άλλο χρεόγραφο στον ισολογισμό μιας κεντρικής τράπεζας.
Αλλά στον καζίνο-καπιταλισμό έχουν εφευρεθεί λύσεις και λύσεις για τον αέρα το κοπανιστό, δηλαδή το τζογάρισμα σε παράγωγα με τα υπερμοχλευμένα ίδια κεφάλαια…
Και ανέκαθεν το καπιταλιστικό σύστημα είχε το δικό του αόρατο χέρι πάνω από το τραπεζικό κεφάλαιο: η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών ανακοίνωσε ότι οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να λειτουργούν με αρνητικά ίδια κεφάλαια και ότι δεν μπορούν να χρεοκοπήσουν…
Το ξαναλέμε: προσδεθείτε γιατί το δημόσιο χρέος των κρατών γέμισε με το μελάνι του εκτυπωτή από τις ΚΤ και τώρα θα λερώσει νοικοκυριά και επιχειρήσεις…
ΥΓ. Σουπιά κανονική, με μπόλικο μελάνι, το χρήμα των μηδενικών επιτοκίων τόσα χρόνια…
Από: Athanase Papandropoulos
