του Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Όταν οι προσδοκίες είναι φτωχές, συνηθίζουμε να λέμε «πάρε μικρό καλάθι».
Εν όψει της πολυδιαφημισμένης συναντήσεως με «άτυπο δείπνο» του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη και το ανδρείκελο της Άγκυρας, όχι καλάθι δεν εδικαιολογείτο να πάρει ο Πρόεδρός μας, αλλά ούτε μικρή χαρτοσακούλα.
Και όμως, επανέρχεται φορτωμένος, όχι με δώρα και επιτυχίες αλλά με κούφια λόγια, δεσμεύσεις για επαναδραστηριοποίηση της καταστροφικής πενταμερούς και με αναβίωση των εγγυητριών δυνάμεων που υποτίθεται πως θέλουμε να καταργήσουμε.
Οφέλη προέκυψαν μόνο για τους κατακτητές καθότι εξηγγέλθη αύξηση των διόδων διελεύσεως από τα κατεχόμενα στο προσωρινά ελεύθερο τμήμα της Κύπρου.
Είναι προφανές ότι από τις εξελίξεις αυτές ευνοούνται μόνο οι απέναντι, εξασθενεί η θέση μας σαν σύνορο της Ευρώπης, διότι η γραμμή καθίσταται διάτρητη και μεσομακροπρόθεσμα παγιώνεται η προοπτική αναγνωρίσεως δύο ισότιμων κρατών που θα συζητούν υπό την αιγίδα του τηρούντος ίσες αποστάσεις Γενικού Γραμματέα.
Θεωρώ σκόπιμο να αντιδράσει τουλάχιστον το Εθνικό Συμβούλιο στην προοπτική αυτή και να επανεκτιμηθεί η πιθανότης περιορισμού των ήδη υπαρχουσών διελεύσεων.
*Καρδιολόγος