του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Με το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, οι τύχες της Ουκρανίας κρέμονται απο μιά κλωστή. Σε πολύ μεγάλο βαθμό μια νίκη του Ντόναλντ Τράμπ θα σημάνει και το τέλος του Ζελένσκι καθώς και του καθεστώτος που έχει αυτός οικοδομήσει στο Κίεβο. Τον τελευταίο καιρό η Ουκρανία έχει σταδιακά χάσει την εικόνα της ηρωικής χώρας που ανθίσταται στις επιθέσεις της επεκτατικής Ρωσίας. Οι έκδηλες πλέον αδυναμίες των ενόπλων της δυνάμεων, οι συνεχείς πιέσεις προς την Δύση για στρατιωτική ενίσχυση και οικονομική βοήθεια, η γνωστή παντού πλεον εκτεταμένη διαφθορά που χαρακτηρίζει την κοινωνία της και η ασύγγνωστη αμετροέπεια του ηγέτη της, που συχνά επισκέπτεται τις ΗΠΑ γυρίζοντας φορτωμένος χρήματα και υποσχέσεις για νέους εξοπλισμούς, έχουν κουράσει τον κόσμο στη Δύση, που υποφέρει οικονομικά και πληρώνει τους σχετικούς λογαριασμούς.
Είναι λογικό βέβαια η Ουκρανία και πολλές ευρωπαικές πρωτεύουσες, που εξακολουθούν να στηρίζουν τον Ζελένσκι, να θέλουν την Χάρρις νικήτρια των εκλογών. Αλλά και ο Τράμπ έχει πολλούς υποστηρικτές. Το Ισραήλ η Ρωσία η Ινδία, η Ουγγαρία, η Αργεντινή, η Σαουδική Αραβία και πολλές χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου στηρίζουν τον ρεπουμπλικανό υποψήφιο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως στην περίπτωση που η Χάρρις έμπαινε στον Λευκό Οίκο οι προοπτικές της Ουκρανίας θα ήσαν ιδιαίτερα πλέον ανθηρές. Η εποχή της πρ. υφυπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτώρια Νούλαντ, που ανέτρεπε την εκλεγμένη φιλορωσική κυβέρνηση και που μοίραζε η ίδια τρόφιμα στους δρόμους του Κιέβου και σε άλλων πόλεων στους αντιφρονούντες, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Με το Κογκρέσσο ιδιαίτερα προβληματισμένο για την Ουκρανία, ακόμα και μιά κυβέρνηση Χάρρις θα είναι πολύ λιγότερο διατεθειμένη να ξοδεύει δίχως σταματημό για το Κίεβο. Ο Τράμπ πάντως έχει δηλώσει έτοιμος να διακόψει άμεσα τις σχετικές ροές χρημάτων.
Είναι σίγουρο πως μετά τις εκλογές πολλά θα αλλάξουν για την Ουκρανία. Και κυρίως το, για πολλούς, παράλογο καθεστώς των κυρώσεων (sanctions). Ασκούνται διώξεις για πολλά πρόσωπα με βάση δημοσιεύματα και πολιτικές πιέσεις, χωρίς σχετική λογική η νομική βάση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι οικονομικές κυρώσεις κατά του μεγαλοεπιχειρηματία Αλισσέρ Ουσμάνωφ και της αδελφής του. Αυτοί είναι υπήκοοι του Ουζμπεκιστάν, με τεράστιο φιλανθρωπικό έργο εκεί και σε άλλες τρίτες χώρες. Διώκεται επειδή πριν πολλά χρόνια είχε αποκτήσει (με καθαρή αγορά με κανόνες αγοράς κι όχι χαριστικά μέσω ιδιωτικοίησης, οπως το shares for loans) την κυριότητα μιάς τεράστιας βιομηχανίας σιδήρου της Ρωσίας, της Metalloinvest. Της οποίας, αφού είχε ήδη αποχωρήσει απο τον επιχειρηματικό στίβο, έχει εκχωρήσει την λήψη αποφάσεων σε managers. Υπήρξε Πρόεδρος, και βασικός χρηματοδότης, της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ξιφασκίας (FIE). Από την οποία αναγκάσθηκε να αποχωρήσει λόγω των ευρωπαικών κυρώσεων. Καί της οποίας οι εθνικές ομοσπονδίες πάνω απο εκατό χωρών τον προτείνουν και πάλι τώρα για υποψήφιο Πρόεδρο! Ποιός εξυπηρετείται αν απαγορευθεί να εκλεγεί; Είχε υπάρξει επίσης μεγαλομέτοχος και της Αρσεναλ! Η αδελφή του, κύρια δικαιούχος παλαιότερα καταπιστευμάτων, που είχε ιδρύσει ο Ουσμάνωφ πολύ πριν τις κυρώσεις εναντίον του, και που έχει ήδη αποποιηθεί των σχετικών της δικαιωμάτων, υφίσταται κι’ αυτή κυρώσεις απο την Ευρώπη. Ειναι όμως εδώ και κάποια χρόνια, υπήκοος της Κύπρου. Πως ειναι δυνατόν να απαγορεύεται να μεταβεί στην Κύπρο μία πολίτης της χώρας; Με ποιά ακριβώς αιτιολογική βάση;
Έχοντας η Ρωσία ήδη προσαρτήσει τρείς επαρχίες της Ουκρανίας με συντριπτικά πλειοψηφικό ρωσικό πληθυσμό (Κριμαία, Ντομπάς, Λουχάνσκ), αποκατέστησε αψυχολόγητες κι’ αδικες αποφάσεις των πάλαι ποτέ Σοβιετικών ηγεσιών. Κι έρχεται τώρα η Δύση, μέσω Ζελένσκι, να υπεραμυνθεί πράξεων των κομμουνιστικών αρχών. Για να εξυπηρετηθούν ορισμένα γεράκια στην Ουάσιγκτον, που αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πως οι Κρεμλινολόγοι βρίσκονται πλέον στα αζήτητα. Μιά ματιά στα γραπτά του Χένρυ Κίσσινγκερ, του Ντέηβιντ Οουεν, του περίφημου Τζώρτζ Κένναν αλλά και του Δ/ντή σήμερα της CIA, και πρώην πρέσβυ των ΗΠΑ στη Μόσχα, Ουίλλιαμ Μπέρνς φαίνεται πως η επέμβαση της Ρωσίας υπήρξε φυσιολογικό επακόλουθο κάποιων αψυχολόγητων κινήσεων της Δύσης (προσέγγιση ΝΑΤΟ σε ρωσικά σύνορα, προσπάθεια ένταξης Ουκρανίας σε αυτό, μη εφαρμογή αποφάσεων συμφωνίας Κιέβου). Γιά την οποία ο Πούτιν είχε ήδη προειδοποιήσει με ομιλία του στο Μόναχο απο το 2008!
Μια εκλογή Τράμπ θα οδηγήσει τον πόλεμο, και τους αδικοχαμένους νεκρούς του, στις υποσημειώσεις της ιστορίας. Και πιθανότατα την Ευρώπη σε οικονομική ισορροπία και ευημερία...
