του Τάσου Παπαδόπουλου
Μήπως βρισκόμαστε στην εποχή της αναβίωσης, ή της εγκαθίδρυσης παλαιών και νέων αυτοκρατοριών και δεν το έχουμε καταλάβει;
Ή μήπως τα δημοκρατικά καθεστώτα βρίσκονται σε παρακμή και παραχωρούν την θέση τους σε νέους αυταρχικούς μονάρχες, που αναλαμβάνουν με την ισχύ τους, να τινάξουν στον αέρα αρχές και αξίες, που μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μπήκαν στην ζωή μας, και κράτησαν τον πλανήτη σε μια κατάσταση παρατεταμένης ειρήνης;
Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι διόλου σενάρια, που παραπέμπουν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, μιας και τα γεγονότα εκτυλίσσονται στις μέρες μας, και απ ότι φαίνεται αφορούν την παρούσα, και όχι κάποιες μελλοντικές γενιές.
Στη γειτονιά μας αναδύθηκε ένας υποψήφιος σουλτάνος, που ονειρεύεται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βορειότερα προέκυψε ένας νέος τσάρος, που κι αυτός με την σειρά του θέλει να ανασυστήσει την πρόσφατα διαλυθείσα Σοβιετική Ένωση.
Και προχθές προέκυψε ένας ακόμη νέου τύπου αυτοκράτορας, που δηλώνει ότι θέλει να κάνει μεγάλη την Αμερική, διευρύνοντας τα σύνορά της προς βορά και νότο, φτάνοντας στο σημείο, να θέλει να καταλάβει ακόμη και την παγωμένη Γροιλανδία.
Αν κάποιοι αμφιβάλλουν για τις προθέσεις των νέων ‘αυτοκρατόρων’ δεν έχουν παρά να δουν το κρυπτονόμισμα, που κυκλοφόρησε άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του Ντόναλντ Τραμπ, με την κεφαλή του ως οικόσημο, κατά το πρότυπο της αγγλικής χρυσής λίρας.
Θα πει κανείς, τι λες για εκλεγμένους ηγέτες, που τους ψήφισε ο λαός για να εφαρμόσουν το πρόγραμμα, που στα μπαλκόνια για μήνες πριν τις εκλογές, είχαν εξαγγείλει. Και ο Χίτλερ ας μην ξεχνάμε εκλογές κέρδισε και αναδύθηκε στην Καγκελαρία.
Στις μέρες μας εκτός από τους κομμουνιστές ηγέτες, που διατηρούν το σύστημα της κληρονομικής διαδοχής , βλέπε Βόρεια Κορέα , υπάρχουν και άλλοι που προέκυψαν από εκλογική διαδικασία, αλλά στην πορεία κυβέρνησαν αυταρχικά, στέλνοντας στα μπουντρούμια των φυλακών ή στον άλλο κόσμο τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Τα παραδείγματα τα ζούμε καθημερινά. Ο Ερντογάν φυλακίζει όποιον κρίνει ότι μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην μοναρχική του εξουσία, ενώ ο Πούτιν ως πρώην KGB κάνει κάτι ριζοσπαστικότερο. Τους στέλνει στον άλλο κόσμο. Τώρα πως θα ασκήσει την εξουσία ο Τραμπ, ουδείς γνωρίζει.
Το γεγονός, ότι έχει φίλο τον Ερντογάν, και θα προσεγγίσει πάραυτα τον Πούτιν, είναι κινήσεις που δημιουργούν εύλογα ερωτήματα. Είδομεν.
Στα ημέτερα εδάφη, αυτά της Ευρώπης, η κατάσταση μοιάζει με τον πύργο της Βαβέλ. Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλιστές είναι υπό κατάρρευση και νέες δυνάμεις, αυτές που χαρακτηρίζονται ακροδεξιές, αναδύονται από το πουθενά, απειλώντας ευθέως κατεστημένες μέχρι χθες εξουσίες.
Στην προσπάθεια ανατροπής των ισορροπιών, που υπάρχουν μέχρι σήμερα, βάζει το χεράκι του και ο Μασκ, που υποστηρίζει κάθε ακροδεξιό, έστω κι αν σε αυτή την φάση, δεν αποτελεί υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.
Στόχος, όπως όλα δείχνουν, είναι να αναδειχθούν στην Ευρώπη, όλοι αυτοί οι νοσταλγοί του ναζισμού και του φασισμού, σε υπολογίσιμες δυνάμεις, που θα χτυπήσουν την πόρτα της εξουσίας. Και ο κύριος ‘Χ’ φροντίζει μέσω της πλατφόρμας του να προβάλλει, όλους αυτούς τους επίδοξους ηγετίσκους.
Προφανής στόχος είναι η ανατροπή των καθεστώτων της Ευρώπης και η αποδυνάμωση της Ε.Ε., αλλά και γιατί όχι, η διάλυσή της. Για το σκοπό αυτό ο Μασκ χρησιμοποιεί το βαρύ του πυροβολικό, σκάζοντας 16 δις, για να πάρει στα χέρια του το τέως twitter.
Αλλά και η συγκέντρωση όλων των μεγιστάνων της νέας τεχνολογία, στην ορκωμοσία Τραμπ, ούτε τυχαία ήταν, ούτε αθώα. Αυτοί στις μέρες μας αποτελούν την πραγματική δύναμη πυρός, που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί, προκειμένου να πέσει το κάστρο της … Βαστίλης.
Τα 78 διατάγματα που υπέγραψε ο Τραμπ την ημέρα της ορκωμοσίας του, ήταν μια επίδειξη δύναμης, με σκοπό να τρομοκρατήσει όσους νομίζουν, ότι μπορούν να αγνοήσουν την υπερδύναμη των ΗΠΑ.
Από τις πρώτες αντιδράσεις, τόσο από τον Τζάστιν Τριντό, του Καναδά, όσο και από την Φον Ντερ Λάιεν, έγινε φανερό ότι ο τσαμπουκάς πέρασε, μιας και τρομοκρατημένοι έσπευσαν να ζητήσουν συνομιλίες και διαπραγματεύσεις.
Όμως οι δασμοί των 25% στα εισαγόμενα προϊόντα από Καναδά και Μεξικό, είναι πια γεγονός. Και έπεται η Ευρώπη, την οποία χαρακτήρισε περίπου εχθρική, απέναντι στις ΗΠΑ.
Αρχίζουν πάντως να διαφαίνονται οι επόμενες σκηνές του έργου, που δεν μοιάζει να είναι φαρσοκωμωδία, αλλά σκληρό γουέστερν, με πολλούς σκοτωμούς και άπειρα θύματα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του…
