της Βάσως Κιντής*
Παρ’όλη την πρόοδο που έχει σημειώσει η ανθρωπότητα σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα, τον σεβασμό ή έστω την ανοχή στη διαφορετικότητα, την απόρριψη της μισαλλοδοξίας και την ειρηνική συνύπαρξη, είναι πραγματικά αδιανόητο πώς εξακολουθεί να επιβιώνει στις μέρες μας ο αρχαϊκός αντισημιτισμός, ο οποίος δεν διστάζει να γίνεται απροκάλυπτος. Το δέος απέναντι στα όσα αδιανόητα υπέστησαν οι Εβραίοι στο Ολοκαύτωμα και η ενοχή της ανθρωπότητας για το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα δεν επέτρεπε για αρκετά χρόνια στους αντισημίτες να εκφράσουν ρητά το μίσος τους. Το κάλυπταν με αναθεωρητικές ερμηνείες και με αντι-σιωνιστικές καταγγελίες που χρησιμοποιούνται και σήμερα ως όχημα αντισημιτισμού. Αυτό που διεκδίκησαν και πέτυχαν πολλά έθνη από τον 19° αιώνα - την ίδρυση του εθνικού κράτους τους - δεν αναγνωριζόταν, ούτε καν ιδεολογικά, πολλώ δε μάλλον πρακτικά, ως δικαίωμα στους Εβραίους και στο Ισραήλ.
Σήμερα, η άρνηση αυτού του δικαιώματος εκφράζεται απροκάλυπτα με το σύνθημα "From the river to the sea", ένα σύνθημα που θέλει να ρίξει τους Εβραίους πολίτες του Ισραήλ στη θάλασσα και να εξαλείψει το κράτος τους από τον χάρτη. Αυτό το σύνθημα ακούγεται από τους εχθρούς του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή αλλά δυστυχώς και από πολίτες της Δύσης που θέλουν να ονομάζονται προοδευτικοί. Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται, ή μάλλον το πρόσχημα, είναι όσα συμβαίνουν με τον πόλεμο στη Γάζα. Αλλά και εδώ εκδηλώνεται η ειδική μεταχείριση του Ισραήλ. Ένας πόλεμος φέρνει πάντοτε πολλά δεινά και κατά τη διεξαγωγή του δεν αποφεύγονται τα εγκλήματα. Γι’ αυτό πάντα καταδικάζουμε τον πόλεμο και έχουμε αναπτύξει το δίκαιο του πολέμου ώστε να εγκαλούμε τους εμπολέμους όταν το παραβιάζουν. Τον συγκεκριμένο πόλεμο δεν τον ξεκίνησε το Ισραήλ. Τον ξεκίνησαν οι εχθροί του που σχεδίασαν και εκτέλεσαν ένα εγκληματικό, φρικτό σχέδιο, οι λεπτομέρειες και τα αποτελέσματα του οποίον δεν μπαίνουν σε λέξεις γιατί οι συνηθισμένες λέξεις που έχουμε λυγίζουν και συντρίβονται κάτω από το βάρος της ωμής, στυγερής βίας και του μίσους. Οι θηριωδίες της 7ης Οκτωβρίου από τους εχθρούς του Ισραήλ εναντίον κατοίκων του Ισραήλ δεν κινητοποίησαν διαδηλώσεις υπερασπιστικές για τα θύματα αντίστοιχες με αυτές που έγιναν και γίνονται για τη Γάζα. Όπως δεν κινητοποιούν διαδηλώσεις όσα υφίστανται οι πολίτες του στυγνού και αμείλικτου Ιράν, της αυταρχικής Τουρκίας του Ερντογάν ή της πολεμοχαρούς Ρωσίας του Πούτιν, ενός κράτους που καταπατά κάθε έννοια δικαίου είτε μιλάμε για την πολεμική του μηχανή είτε για τους πολίτες στο εσωτερικό του. Η ομηρία ανθρώπων, μωρών, παιδιών και ηλικιωμένων δεν συγκίνησε ώστε να ζητηθεί από τη Χαμάς η απελευθέρωσή τους πριν από κάθε ενέργεια ή διαπραγμάτευση, ώστε να μην χρησιμοποιούνται άνθρωποι σαν εργαλεία εκβιασμών.
Το Κράτος του Ισραήλ, αντίθετα με άλλα κράτη του κόσμου όπου τυχόν απειλές είναι περιστασιακές, είναι αναγκασμένο να ζει διαρκώς, από την ίδρυσή του, σε κατάσταση εγρήγορσης και ετοιμότητας, περικυκλωμένο καθώς είναι από τους εχθρούς του που μεθοδεύουν κάθε στιγμή τρόπους για να το εξαφανίσουν. Οι πολίτες του έχουν δικαίωμα κι αυτοί, όπως όλοι οι πολίτες του κόσμου, να απολαμβάνουν μια ξένοιαστη ειρηνική ζωή χωρίς τη διαρκή απειλή βίας. Δικαιούνται την υποστήριξή μας. Το οφείλουμε στις εβραϊκές κοινότητες σε όλον τον κόσμο. Το οφείλουμε στην ανθρωπότητα.
*Ομότιμη Καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Επιστήμης του ΕΚΠΑ. Το άρθρο της δημοσιεύτηκε σε ειδικό αφιέρωμα του περιοδικού «Χρονικά» του Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος
