του
Φάνη Ζουρόπουλου
70 χρόνια μετά τον «ματωμένο Δεκέμβρη του 1944» ζούμε και πάλι έναν Δεκέμβρη κόλασης, αβεβαιότητας, παραφροσύνης, με την κοινωνία «στα κάγκελα» και τους πολιτικούς μας ηγέτες, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να τα έχουν κάνει κυριολεκτικά «θάλασσα».
Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται κανένα θεσμό, κανένα πρόσωπο, καμία πηγή ενημέρωσης, έχουμε μπει στην φάση του γκρεμίσματος των πάντων, είμαστε μία κοινωνία που νοιώθει την ανάγκη να ισοπεδώσει το σύμπαν.
Οι βασικοί πυλώνες διαπλοκής και διαφθοράς μένουν ακλόνητοι, κομμάτια του «βαθέως κράτους» και ένοπλες συμμορίες κάνουν κουμάντο όπου και όπως θέλουν.
Το πολιτικό προσωπικό και το «κατεστημένο» ενδιαφέρονται μόνο για την προστασία των πελατών τους και την διατήρηση θεσμών αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας, ενώ οι δυνάμεις του ακραίου μεταπολιτευτικού λαϊκισμού και της αντιπολίτευσης χωρίς όρια, υπόσχονται μόνο ψέματα, με μεγαλύτερο την επιστροφή στο δήθεν βολικό χθες.
Και μέσα σ’ όλο αυτό το χάος πρέπει σαν χώρα να διαχειριστούμε τους επόμενους μήνες ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και ταμειακά αποθέματα που επαρκούν οριακά μέχρι τέλος Φεβρουαρίου, με ημερομηνία λήξης την 28η Φεβρουαρίου.
Ιδού τα τρία σενάρια:
α) Εκλέγεται πρόεδρος στις 29 Δεκεμβρίου από την παρούσα Βουλή και η δίμηνη παράταση του υφιστάμενου προγράμματος είναι αρκετή για μία συμφωνία με τους πιστωτές.
β) Δεν εκλέγεται πρόεδρος, η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές, δεν γίνεται εφικτός ο σχηματισμός κυβέρνησης, ζητείται δεύτερη παράταση για να μην μείνει ακάλυπτη η χώρα, έως ότου ολοκληρωθούν οι πολιτικές διεργασίες.
γ) Γίνονται εκλογές, σχηματίζεται οριακά κυβέρνηση (δέκα ημέρες πριν την εκπνοή της παράτασης), οπότε ο νέος υπουργός Οικονομικών ζητάει δεύτερη παράταση, γιατί αν η χώρα μείνει χωρίς πρόγραμμα, ενώ δεν έχει συμφωνηθεί η επόμενη ημέρα με τους πιστωτές θα διακοπεί η χρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος από την ΕΚΤ, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε «φαινόμενο Κύπρου».
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι αν δεν εκλεγεί πρόεδρος από την παρούσα Βουλή, ο χρόνος που απομένει είναι οριακός και αρκεί μόνο για να συμφωνηθεί η ανανέωση της παράτασης.
Στο σημείο αυτό προστίθεται και ο παράγοντας «χρήμα». Εκεί κοντά στο Μάρτιο, το Δημόσιο θα κινδυνεύσει να «μείνει» από ρευστότητα, γιατί οι δόσεις θα έχουν διακοπεί αφού δεν θα έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος! (αν ολοκληρωνόταν θα εισπράτταμε 7,1 δις, ποσό που θα έφθανε να καλύψει όχι μόνο τις υποχρεώσεις του Μαρτίου μισθούς και συντάξεις ύψους 2,5 δις, αλλά και τα ομόλογα που λήγουν Ιούλιο - Αύγουστο ύψους 8,8 δις ευρώ).
Ακόμα και αν το κράτος κατορθώσει να ξεπεράσει τον σκόπελο του Μαρτίου δίνοντας μόνο μισθούς και συντάξεις παίρνοντας χρήμα από άλλες πηγές, είναι σίγουρο ότι όχι μόνο δεν θα μπορέσει να πληρώσει ομόλογα Ιουλίου - Αυγούστου, αλλά ούτε τα τρέχοντα (μισθούς - συντάξεις του Απριλίου).
Το άγριο κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία (ίδιο περίπου με εκείνο που επικρατούσε τον «άγριο Δεκέμβρη του ‘44», μόνο που τώρα λείπουν τα όπλα), τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και τα οριακά ταμειακά αποθέματα καθιστούν αναγκαία όσο ποτέ την επίτευξη συμφωνίας, με τους πιστωτές.
Και αυτή την συμφωνία πρέπει να την επιδιώξουν ενωμένες οι πολιτικές δυνάμεις πέρα και πάνω από ιδεολογικές διαφορές, βάζοντας υπεράνω όλων το συμφέρον της χώρας.
Με πρώτη ένδειξη την εκλογή προέδρου από την παρούσα Βουλή. Γιατί πλέον η κατάσταση στην Ε.Ε. δεν είναι όπως ήταν το 2010, ούτε το 2012.
Τα μαύρα σύννεφα άρχισαν να σκεπάζουν σιγά - σιγά όλη την γηραιά Ήπειρο. Και οι Ελληνικές «μαγκιές» δεν θα περάσουν αυτή την φορά, γιατί όλα αυτά τα χρόνια που εμείς δεν κάναμε τίποτα η Ε.Ε. θωρακίστηκε για να αντιμετωπίζει κάθε κίνδυνο που θα μπορούσε να την συμπαρασύρει στον όλεθρο.
Αν αυτά τα πέντε μνημονιακά χρόνια είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι, σ’ ένα σωστό κράτος με λογικούς πολιτικούς, τώρα θα πετάγαμε. Και δεν θα οδεύαμε σ’ ένα προδιαγεγραμμένο θάνατο!
*
Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
