του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Την ώρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός μοίραζε –χασκογελώντας– τριαντάφυλλα σε Τουρκάλες δημοσιογράφους, κάπου 21 Τούρκοι δημοσιογράφοι έπαιρναν την άγουσα για τις φυλακές, ενώ ο Τούρκος πρόεδρος απειλούσε με διάλυση το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας του.
Και όλα αυτά συνέβαιναν λίγες μόνον ημέρες μετά την επέμβαση της τουρκικής αστυνομίας στα γραφεία και τις εγκαταστάσεις της ανεξάρτητης εφημερίδας Zaman, μετά από δικαστική απόφαση –η οποία αμφισβητείται σε υπερθετικό βαθμό. Ωστόσο, κάποιοι δημοσιογράφοι προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους, παρά τις απειλές που δέχονται, αν και τελούν υπό την επιτήρηση της αστυνομίας, η οποία είναι απροκάλυπτα παρούσα στα γραφεία της εφημερίδας.
Παρόλα αυτά, η Γαλλίδα συνάδελφος Σελίν Λουσατό, ρεπόρτερ στο γαλλικό περιοδικό Νουβέλ Ομπσερβατέρ και μέλος του γαλλικού τμήματος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, κατάφερε να συνομιλήσει με τον αρχισυντάκτη της Zaman, Σελίλ Σαγκίρ, ο οποίος ευθύς εξ αρχής δήλωσε ότι «εργάζεται υπό τον έλεγχο οπλισμένων αστυνομικών».
Αναφερόμενος στην σημασία της επέμβασης στην εφημερίδα, ο αρχισυντάκτης της είπε: «Η κατάσχεση του ομίλου Τύπου Zaman σημαίνει το τέλος της ελευθερίας των μέσων μαζικής επικοινωνίας στην Τουρκία. Δεν υπάρχουν πλέον παρά μόνον δύο μικρές ανεξάρτητες εφημερίδες, οι οποίες δέχονται αφόρητες πιέσεις από την κυβέρνηση. Οι περισσότεροι ειδικοί αποφαίνονται πλέον ότι το καθεστώς Ερντογάν ελέγχει εμμέσως ή αμέσως το 90% των τουρκικών ΜΜΕ. Η χαριστική βολή στην ελευθερία του Τύπου δόθηκε με την κατάσχεση της Zaman».
Ας σημειωθεί ότι ο Καν Ντουντάρ, αρχισυντάκτης της εφημερίδας Τζουμχουριέτ, ρίχτηκε για τρεις μήνες στην φυλακή. Μετά δε την αποφυλάκισή του ο Ερντογάν προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο και ζητά την επαναφυλάκισή του, όπως και αυτήν του Ερντέϊλ Γκιουλ. Στην προσπάθειά του αυτή επιδιώκει να αλλάξει τον δικαστή που έδωσε εντολή για την αποφυλάκιση, γεγονός που τίποτε καλό δεν προμηνύει…
Εξάλλου, η «κατάληψη» της Zaman αποφασίστηκε από έναν μόνον δικαστή, ο οποίος εξαρτάται από το καινοφανές σύστημα που ονομάζεται «Ποινικό Δικαστήριο της Ειρήνης» και είναι ένα παράλληλο σύστημα απονομής δικαιοσύνης το οποίο εγκαινίασε ο Ερντογάν στις 17 Δεκεμβρίου 2013. Με το σύστημα αυτό, τότε, το καθεστώς καθαίρεσε 5.000 αστυνομικούς, εισαγγελείς και δικαστές, γεγονός που λέει πολλά. Με βάση το σύστημα αυτό, το καθεστώς μπορεί να διώκει κάθε πρόσωπο που ασκεί κριτική –από διανοούμενους και επιχειρηματίες μέχρι δημοσιογράφους. Εξάλλου, την ημέρα που η αστυνομία εισέβαλε στην Zaman, φυλακίστηκε και ένας μη αρεστός στο καθεστώς επιχειρηματίας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν βλέπουμε κανένα φως στο βάθος του τούνελ. Δεν υπάρχει πλέον καμμία απολύτως εγγύηση για την ελευθερία της έκφρασης στην Τουρκία, μία χώρα που όλο και περισσότερο μεταλλάσσεται σε φασιστικό κράτος.
Όσο για τα βαθύτερα αίτια της αστυνομικής επέμβασης στην Zaman, ο αρχισυντάκτης της τα αποδίδει στο ότι η εφημερίδα απευθύνεται στο κοινό που ψηφίζει Ερντογάν και άρα το επηρεάζει αρνητικά –ιδιαίτερα όταν φέρνει στο προσκήνιο τις απίστευτες σπατάλες του καθεστώτος, την κενή περιεχομένου μεγαλοπρέπειά του και την απίστευτη υποκρισία του σε θέματα που άπτονται της κοινωνικής δικαιοσύνης. «Το καθεστώς φοβάται την πραγματικότητα και η ανάδειξη της τελευταίας όπως είναι, ενοχλεί τον Ερντογάν γιατί ανοίγει τα μάτια σε αυτούς που τον ψηφίζουν. Βρέθηκε έτσι η βολική κατηγορία ότι δήθεν υποστηρίζουμε το ΡΚΚ, την στιγμή που υπάρχουν στην χώρα κουρδικές εφημερίδες οι οποίες δεν κρύβουν την συμπάθειά τους προς αυτό. Απλώς είναι ολοφάνερο ότι εμάς θέλουν να μάς τελειώσουν, γιατί έχουμε πολυπληθές αναγνωστικό κοινό», λέει.
Αναφερόμενος στην συνέχεια στον ρόλο της Ευρώπης και την στάση της απέναντι στις τουρκικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, ο Σελίλ Σαγκίρ δηλώνει:
«Αν και υπάρχουν φωνές που υψώνονται στην Ευρώπη, ιδιαίτερα από την πλευρά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σήμερα το κλίμα είναι περίεργο. Από τότε που ο Ερντογάν χρησιμοποιεί το πρόβλημα των προσφύγων από την Συρία ως μέσο πίεσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρώπη δείχνει μία ενοχλητική σιωπή απέναντι στην καταπάτηση των ελευθεριών στην Τουρκία. Πριν τις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου, για πρώτη φορά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθυστέρησε να δώσει στην δημοσιότητα την έκθεσή της για την Τουρκία και έτσι οι ψηφοφόροι ποτέ δεν έμαθαν τις σκληρές κριτικές που απευθύνονταν στο καθεστώς.
Παρόλα αυτά, ο Ερντογάν δεν έπαψε να στέλνει πρόσφυγες και να βιάζει την ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία. Στο μέτρο δε που η Ευρώπη θα κλείνει τα μάτια και τα αυτιά της μπροστά στην τουρκική πραγματικότητα, η κατάσταση θα γίνεται καταστροφική και στο εσωτερικό της Τουρκίας. Οι διώξεις και τα γεγονότα στις κουρδικές ζώνες είναι μία επικίνδυνη εξέλιξη. Η χώρα γίνεται αφόρητη για πάρα πολύ κόσμο. Δεν αποκλείεται, έτσι, σε λίγο, μαζί με τους πρόσφυγες από την Συρία η Ευρώπη να έχει να κάνει κα με Τούρκους πρόσφυγες που θα εγκαταλείπουν ένα φασιστικό καθεστώς…».
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος, σημειώνουμε εμείς, που πρόσφατα στις Βρυξέλλες ο Τούρκος πρωθυπουργός πίεσε πολύ τους Ευρωπαίους στο θέμα της βίζας. Πιθανότατα το καθεστώς να έχει σχεδιάσει την απομάκρυνση από την Τουρκία όλων αυτών που αντιπολιτεύονται το νεοϊσλαμικό κράτος και υπό αυτή την έννοια τούς κάνει «δώρο» και μία βίζα για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι στην περιοχή μας και πολύ φοβούμεθα ότι κάποιοι εντός Ελλάδος δεν θέλουν ούτε να βλέπουν, ούτε να ακούν.
