του Τάσου Παπαδόπουλου
Με βάση το δίκαιο του ισχυρού και όχι αυτό που ισχύει και έχουν αποδεχθεί όλες οι χώρες του πλανήτη, η Άγκυρα επιδιώκει να διεμβολίσει την Ελλάδα και να καταλάβει περιοχές μεταξύ 24 και 28ου παραλλήλου, που σημαίνει ότι αγνοούν Κρήτη και Ρόδο, επιδιώκοντας να φθάσει τα θαλάσσια σύνορά της μέχρι τη Λιβύη.
Κατά την Τουρκία δεν υπάρχει το Δίκαιο της Θάλασσας, που ισχύει από το 1982 και επικαλείται κάποιο ανύπαρκτο δίκαιο στα όσα αυθαίρετα πράττει, διακηρύσσοντας ως πρόθεση της να κινηθεί προς αναζήτηση υδρογονανθράκων σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο.
Στις εκτός κανόνων διεθνούς δικαίου ενέργειες του Ερντογάν, όπως αυτή της εισβολής στη Βόρεια Συρία, το παράδοξο είναι ότι δεν αντιδρά η διεθνής κοινότητα. Ο ΟΗΕ σιωπά, η ΕΕ απλά απειλεί με οικονομικές κυρώσεις και οι ισχυροί ΗΠΑ και Ρωσία τον κανακεύουν, όπως ένα άτακτο παιδί που οι γονείς του, αντί να το επαναφέρουν στην τάξη, του προσφέρουν λιχουδιές για να το γλυκάνουν.
Είδαμε τον Ερντογάν να επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο με τιμές και ενός όχι υπό κατηγορία ηγέτη που εισέβαλε σε μια άλλη χώρα, αλλά θωπεύοντάς τον και αφήνοντας πίσω τις απειλές που είχε εκτοξεύσει πρόσφατα ο Τραμπ εναντίον της Άγκυρας, για την αγορά των S-400.
Δεν μοιάζει διόλου παράδοξο στο άμεσο μέλλον ο Τραμπ να τα βρει με τον Ερντογάν και να αποδεχθεί την πρότασή του για παράλληλη αγορά του αμερικανικού οπλικού συστήματος Patriot και κατόπιν τούτου, ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Το τι συναλλαγές έχει ο απίθανος Προέδρος των ΗΠΑ κάτω από το τραπέζι με τον Ερντογαν, baseness γαρ, δεν θα το μάθουμε, όμως οι συζητήσεις των γαμπρών δημιουργούν εύλογα ερωτήματα.
Σε αυτό το διεθνές πολιτικό σκηνικό, με την Τουρκία να εισβάλει στη Συρία και να μην καίγεται καρφί κανενός, με τις ΗΠΑ και την Ρωσία να διαγκωνίζονται για την πολύφερνη νύφη, που όλα τα αγοράζει, από οπλικά συστήματα μέχρι πυρηνικά εργοστάσια, ο Ερντογάν νιώθει παντοδύναμος και ισχυρός παίκτης, που μπορεί να αγνοεί το Διεθνές Δίκαιο μια και κανείς δεν τον αποτρέπει σε αυτές τις έκνομες ενέργειές του.
Μετά την Συρία απ’ ότι φαίνεται και την Κύπρο, που αλωνίζει ανενόχλητος εντός των θαλασσίων συνόρων της, ήρθε η σειρά της Ελλάδας. Με πολλαπλές κινήσεις επιτίθεται επιχειρώντας και στην περίπτωσή μας να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα.
Μετά το άνοιγμα της στρόφιγγας των μεταναστευτικών ροών από τον περασμένο Ιούλιο, που έχουν πνίξει την Ελλάδα, και την επίσημες δηλώσεις Τσαβούσογλου με τους ψευδομουφτήδες Κομοτηνής και Ξάνθης για του «Τούρκους» της Θράκης, ήρθε η ώρα της συμφωνίας με ένα εκ των ηγετών της Λιβύης για κοινά θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών.
Κατά Ερντογάν που προμηθεύει όπλα των Λίβυο επικεφαλής του ενός τρίτου της χώρας, στις πολεμικές του επιχειρήσεις εναντίον των άλλων φυλάρχων μιας κατακερματισμένης κρατικής οντότητας, Τουρκία και Λιβύη έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα!!!
Σε αυτή την εκτός κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου κίνηση αγνοούν τόσο την Κρήτη όσο και την Ρόδο και φτιάχνουν τους χάρτες της αρεσκείας τους, που ο Σουλτάνος της Άγκυρας με θράσος και με την άνεση που του έχουν δώσει υπερδυνάμεις και διεθνείς οργανισμοί, διαγράφει από τον χάρτη νησιά και περιοχές που τον εμποδίζουν στα επεκτατικά σχέδιά του.
Και η Ελλάδα τι κάνει μπροστά σε αυτήν την πέρα από κάθε όριο προκλητικότητα;
Ο αρμόδιος υπουργός μιλάει για ενέργειες στα όρια της φαιδρότητας και χαρακτηρίζει παντελώς αγεωγράφητη την πρόθεση σύναψης συμφωνίας για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών. Και τέλος μιλάει για αδόκιμη συζήτηση. Του έκανε με αυτές τις δηλώσεις ο Ν. Δένδιας του Ερντογάν τα μούτρα κρέας. Λες και δεν το ξέρει ο Ερντογάν ότι πράττει εκτός διεθνούς νομιμότητας.
Όμως βλέπει ότι η Διεθνής Κοινότητα κοιμάται στον ύπνο του δικαίου και γι’ αυτό φροντίζει να καρπώνεται την ηθελημένη αδράνεια κάποιων, που τα οικονομικά τους συμφέροντα υπερτερούν των αρχών, των αξιών και του Διεθνούς Δικαίου.
Θα πει κανείς τι έπρεπε να κάνει η χώρα μας πόλεμο; Πριν από τέτοιου τύπου ενέργειες, υπάρχει η διπλωματία που όφειλε να προλάβει την ενέργεια της Λιβύης, μια και είχε ήδη εδώ και καιρό προαναγγελθεί, να έχει προσφύγει στους Διεθνείς Οργανισμούς και να έχει παράλληλα κινηθεί προς τις δύο μεγάλες δυνάμεις, που κανακεύουν για δικούς τους λόγους τον Ερντογάν.
Και παράλληλα να έχει ήδη προσφύγει και στα Διεθνή Δικαστήρια, μια και το επόμενο βήμα του νεοσουλτάνου όταν ολοκληρωθεί η συμφωνία του με την Λιβύη, θα είναι να κάνει κινήσεις ανάλογες με αυτές στην Κύπρο με τα ερευνητικά και γεωτρύπανα κάτω από την Κρήτη σε περιοχές, που έχουν ήδη αδειοδοτηθεί από την Ελλάδα. Και τότε τι θα κάνει η Αθήνα;
Θα πάει στην ΕΕ, που από το ένα αυτί της μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν, τρέμοντας μήπως ο Ερντογάν πραγματοποιήσει την απειλή του και στείλει τα μιλιούνια προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη, για να κάνει τι; Θα ζητήσει να ενεργοποιηθεί την συνθήκη της Λισαβόνας που προβλέπει συνδρομή των κρατών-μελών της ΕΕ σε περίπτωσης επίθεσης από Τρίτη χώρα; Γιατί αν η Τουρκία κινηθεί νότια της Κρήτης θα έχει προσβάλει μέρος της ελληνική κυριαρχίας.
Πάντως για καλό και για κακό μήπως είναι τώρα άμεση η ανάγκη να ενισχυθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις, με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή προκειμένου να μην θεωρεί ο Σουλτάνος ότι η χώρα του χεριού του;
